Wenningstedt Mitte - Reinhard Mey

Morgennebel liegt auf den Straßen im freundlichen, kleinen Ort an der See,

Milchflasche, Salzstreuer, Zuckerdose vor mir auf dem Tisch in dem winz’gen

Café.

Ein Zimmer neben dem Bäckerladen, belegte Brote und Blick hinaus

Auf Backsteinfassaden gegenüber, die Bushaltestelle vorm Haus.

Einen Kaffee, schwarz, ohne Zucker, nein danke und ein Käsebrötchen bitte.

Übern Tassenrand seh ich vorm Fenster die Haltestelle «Wenningstedt Mitte».

Es sind immer dieselben Kleinigkeiten,

Belanglosigkeiten, um die wir streiten.

Ich bin ganz gut im Dummheiten sagen,

Sie ist nicht schlecht im Türen schlagen.

Ich hasse mich selber für diese Auftritte,

Jetzt sitz ich allein in Wenningstedt Mitte.

Die Rose vor mir in ihrer Vase lässt ihren Kopf hängen, müd' und schwermütig,

Einsame, kleine, traurige Blume, erinnert mich grade irgendwie an mich.

Der Kaffee ist so ein Filterkaffee, wie’s ihn leider nur selten noch gibt!

Ich weiß schon vom Anblick, das ist die Sorte Kaffee, die sie so sehr liebt.

Ein Dackel mit dem entsprechenden Blick draußen vor den Fensterscheiben,

studiert deprimiert das Hinweisschild «Wir müssen draußen bleiben.»

Wer von uns hat eigentlich angefangen

Und worum ist es überhaupt gegangen?

Natürlich hab ich wieder den schwarzen Peter,

Ich bin ja immer der Übeltäter,

Obwohl immer ich die Beziehung kitte.

Dieser Film heißt «Ratlos in Wenningstedt Mitte».

Auf dem Schild vorm Fischladen gegenüber ein riesengroßer lachender Fisch,

Wie ein Fisch sich so freu’n kann, gegrillt zu werden und filetiert an deinem

Tisch!

Ein Radler mit Camouflage-Kniehose hebt nach dem Kuchenkauf

Den Dackel in seinen Fahrradkorb.

Die Sonne kommt durch, der Himmel reißt auf.

Sie fehlt mir so sehr, und es tut mir so leid, ist das denn so schwer zu sagen?

Ich liebe sie.

Ein Bus fährt vorüber.

Einer muss den Anfang wagen.

Man kann ja auch alles übertreiben,

Ich bin stur, nur muss ich auch so stur bleiben?

Ich zahl und steh auf.

Von Wenningstedt Mitte

Zur ihr sind es genau 1000 Schritte —

Bei jedem einzelnen werd' ich üben zu sagen:

«Entschuldige bitte!»

«Entschuldige bitte!»

Таңертеңгі тұман теңіз жағасындағы мейірімді шағын қаланың көшелерінде жатыр,

Сүт бөтелкесі, тұз шайғыш, менің алдымда кішкентай үстелде қант ыдысы

Кофе дүкені.

Наубайхананың жанындағы бөлме, сэндвичтер және сырттағы көрініс

Қарама-қарсы кірпіш қасбеттерде, үйдің алдында аялдама.

Қара кофе, қантсыз, рахмет жоқ және ірімшік сэндвич, өтінемін.

Мен шыныаяқтың шетіндегі терезенің алдында Веннингстедт Миттің аялдамасын көріп тұрмын.

Бұл әрқашан бірдей кішкентай нәрселер

біз күресетін ұсақ-түйектер.

Мен ақымақ нәрселерді айтуды жақсы білемін

Ол есікті тарсылдатуда жаман емес.

Осы спектакльдер үшін өзімді жек көремін

Қазір мен Веннингстедт Митте жалғыз отырмын.

Менің алдымда вазасындағы раушан шаршаған және мұңлы басын салбыратып тұр,

Жалғыз кішкентай мұңды гүл дәл қазір өзімді еске түсіреді.

Кофе - сүзгі кофенің бір түрі, өкінішке орай, ол енді сирек кездеседі!

Мен оған қарап-ақ білемін, оның бұл кофе түрі өте жақсы көреді.

Терезе әйнектерінің алдында тиісті көрінісі бар такса,

«Біз сыртта қалуымыз керек» белгісін мұңайып зерттеп жатыр.

Қайсысымыз шынымен бастадық?

Және бәрі не туралы болды?

Әрине, менде қара Питер тағы бар,

Мен әрқашан кінәлімін

Мен әрқашан қарым-қатынасты түзетемін.

Бұл фильм «Веннингстедт Миттегі Ратлос» деп аталады.

Балық дүкенінің алдындағы үлкен күлген балыққа қарама-қарсы тақтайшада,

Балық грильде пісіріліп, филеге пісірілгеніне қалай бақытты болуы мүмкін

Үстел!

Камуфляж киген велосипедші торт сатып алғаннан кейін қолын көтеріп тұр

Велосипед қоржынындағы такса.

Күн шығады, аспан ашылады.

Мен оны қатты сағындым және өте өкінемін, бұлай айту қиын ба?

Мен оны жақсы көремін.

Автобус өтіп жатыр.

Біреу бастауға батыл болуы керек.

Сіз бәрін де асыра аласыз,

Мен қыңырмын, бірақ мен соншалықты қыңыр болып қалуым керек пе?

Мен төлеп, тұрамын.

Веннингстедт орталығынан

Бұл оған                                                                       тура        

Әрқайсысымен мен былай деп жаттығамын:

-Өтінемін кешіріңіз!

-Өтінемін кешіріңіз!