Was In Der Zeitung Steht - Reinhard Mey

Wie jeden Morgen war er pünktlich dran,

Seine Kollegen sahn ihn fragend an-

«Sag mal, hast du noch nicht gesehn.

was in der Zeitung steht?

Er schloß die Türe hinter sich,

Hängte Hut und Mantel in den Schrank, fein säuberlich,

Setzte sich.

«na, wolln wir erst mal sehn, was in der Zeitung steht!»

Und da stand es fett auf Seite zwei,

«Finanzskandal!"sein Bild dabei

Und die Schlagzeile: «Wie lang das wohl so weitergeht?!»

Er las den Text, und ihm war sofort klar:

Eine Verwechslung, nein, da war kein Wort’von wahr,

Aber, wie kann etwas erlogen sein.

was in der Zeitung steht?

Er starrte auf das Blatt, das vor ihm lag,

Es traf ihn wie ein heimtückischer Schlag,

Wie ist es möglich, daß so etwas in der Zeitung steht?

Das Zimmer ringsherum begann sich zu drehn,

Die Zeilen konnte er nur noch verschwommen sehn,

Wie wehrt man sich nur gegen das, was in der Zeitung steht?

Die Kollegen sagten, «Stell dich einfach stur!»

Er taumelte zu seinem Chef, über den Flur

«Aber, selbstverständlich, daß jeder hier zu Ihnen steht!

Ich glaub', das beste ist, Sie spannen erst mal aus.

Ein paar Tage Urlaub, bleiben Sie zu Haus',

Sie wissen ja, die Leute glauben gleich alles, nur weil’s in der…

Er holte Hut und Mantel, wankte aus dem Raum,

Nein, das war Wirklichkeit, das war kein böser Traum,

Wer denkt sich sowas aus, wie das. was in der Zeitung steht?

Er rief den Fahrstuhl, stieg ein und gleich wieder aus,

Nein, er ging doch wohl besser durch das Treppenhaus,

Da würd' ihn keiner sehn, der wüßte, was in der Zeitung steht!

Er würde durch die Tiefgarage gehn,

Er war zu Fuß, der Pförtner würde ihn nicht sehn,

Der wußte immer ganz genau, was in der Zeitung steht.

Er stolperte die Wagenauffahrt rauf,

Sah den Rücken des Pförtners.

das Tor war auf.

Das klebt wie Pech an dir, das wirst du nie mehr los, was in der…

Er eilte zur U-Bahn-Station,

Jetzt wüßten es die Nachbarn schon,

Jetzt war’s im ganzen Ort herum, was in der Zeitung steht.

Solang die Kinder in der Schule, war’n.

Solange würden sie es vielleicht nicht erfahr’n,

Aber irgendwer hat ihnen längst erzählt, was in der Zeitung steht.

Er wich den Leuten auf dem Bahnsteig aus, ihm schien

Die Blicke aller richteten sich nur auf ihn,

Der Mann im Kiosk da, der wußte Wort fur Wort, was in der Zeitung steht.

Wie eine Welle war’s, die über ihm zusammenschlug,

Wie die Erlösung kam der Vorortzug!

Du wirst nie mehr ganz frei.

das hängt dir ewig an, was in der Zeitung steht.

«Was wolln Sie eigentlich?"fragte der Redakteur,

«Verantwortung, Mann.

wenn ich das schon hör'!

Die Leute müssen halt nicht alles glauben, nur weil’s in der Zeitung steht'.

Na schön, so 'ne Verwechslung kann schon mal passiern,

Da kannst du auch noch so sorgfältig recherchiern,

Mann, was glauben Sie, was Tag für Tag für'n Unfug in der Zeitung steht!»

«Ja», sagte der Chef vom Dienst, «das ist wirklich zu dumm

Aber ehrlich, man bringt sich doch nicht gleich um,

Nur weil mal aus Versehn was in der Zeitung steht.»

Die Gegendarstellung erschien am Abend schon

Funf Zeilen, mit dem Bedauern der Redaktion,

Aber Hand aufs Herz, wer liest, was so klein in der Zeitung steht?

Күнделікті таңғыдай уақытында болды

Әріптестері оған сұрақпен қарады...

«Айтшы, сен оны әлі көрмедің.

газетте не бар?

Артынан есікті жауып,

қалпақ пен пальтоны шкафқа ұқыпты іліп қойды

отырды.

— Ендеше, алдымен газетте не бар екенін көрейік!

Екінші бетте бұл батыл болды,

«Қаржылық жанжал!» оның суреті қосылды

Ал тақырып: "Бұл қашанға дейін жалғасады?!"

Ол мәтінді оқып, оған бірден түсінікті болды:

Аралас, жоқ, бұл туралы бірде-бір сөз болған жоқ,

Бірақ бір нәрсе қалай өтірік болуы мүмкін.

газетте не бар?

Ол алдындағы қағазға үңілді

Бұл оған жасырын соққы сияқты тиді,

Қалайша газетте мұндай нәрсе болуы мүмкін?

Бөлме айнала бастады

Ол тек бұлдыр сызықтарды ғана көрді

Газеттегілерден өзіңізді қалай қорғайсыз?

Әріптестер «Тек қыңыр бол!» деді.

Ол дәліздің арғы жағындағы бастығына секіріп барды

«Бірақ, әрине, мұндағылардың бәрі сенімен бірге!

Менің ойымша, ең жақсысы демалу.

Бірнеше күн демалыс, үйде бол',

Білесіз бе, адамдар бәріне сенеді, өйткені ол...

Ол қалпақ пен пальто алып, бөлмеден шығып кетті,

Жоқ, бұл шындық еді, бұл жаман арман емес,

Газеттегідей нәрсені кім ойлайды?

Ол лифтке қоңырау шалып, ішке кіріп, бірден шықты,

Жоқ, ол баспалдақпен төмен түскені дұрыс.

Ол жерде газетте не бар екенін білетін ешкім көрмес еді!

Ол жер астындағы автотұрақ арқылы өтетін

Ол жаяу еді, жүкші оны көрмеді

Ол әрқашан газетте не барын нақты білетін.

Ол күйменің жүрісінен сүрініп кетті

Жүкшінің арқасын көрді.

қақпасы ашық болды.

Бұл сізге бақытсыздық сияқты жабысады, сіз одан ешқашан құтылмайсыз, оның ішінде не бар ...

Ол метро станциясына жүгірді,

Енді көршілер білді

Енді газетте не жазылса, бәрі қалада болды.

Балалар мектепте болғанша,

Оған дейін олар білмеуі мүмкін

Бірақ газетте не бар екенін біреу оларға әлдеқашан айтып берді.

Ол перрондағы адамдардан жалтарып кетті, бұл оған көрінді

Барлығының көзі тек оған ғана ауды

Дүңгіршектегі адам газеттегіні сөзбе-сөз білетін.

Оның үстіне толқын соққандай болды

Қала маңындағы пойыз құтқару сияқты келді!

Сіз енді ешқашан толығымен бос болмайсыз.

Сіз газеттегі нәрсеге мәңгілік байланғансыз.

«Не қалайсыз?» деп сұрады редактор.

«Жауапкершілік, адам.

мен мұны естігенде!

Адамдар бәріне газетте шықты деп сенудің қажеті жоқ».

Жарайды, мұндай араласу болуы мүмкін,

Қанша мұқият зерттесең де,

Қалай ойлайсың, газеттер күн сайын қандай бос сөз айтады! »

«Иә, - деді кезекші менеджер, - бұл шынымен де ақымақтық

Бірақ шынымды айтсам, сіз өзіңізді бірден өлтірмейсіз,

Газетте бірдеңе қате шығып кеткендіктен».

Жауап кешке шықты

Бес жол, редактордың өкінішімен,

Бірақ қол ұшын берсін, газеттегі соншалықты кішкентай нәрсені кім оқиды?