Sven - Reinhard Mey

Ein Freund rief an: «Hör' mal, wenn es dich int’ressiert

Ich lese grad, Don Rosa 's in der Stadt und signiert

Seine Zeichnungen im „Comix“ in der Manufaktur

In der Friedrichstraße heut 16 bis 18 Uhr!»

Das muß man einem Schöngeist wie mir nicht zweimal sagen

Der Frau Dr.

Erika Fuchs seit Kindertagen

Verfall’n ist, von ihrem Gedankengut kontaminiert

Der, wie andre Schiller und Goethe, Donald Duck zitiert:

«Und lieg' ich dereinst auf der Bahre

So denkt an meine Gu-itarre!»

Für mich umfaßt das Schöne, Gute, Wahre

Neben Nietzsche, Hegel, Schopenhauer, Kant und Marx

Auch die Comics von Don Rosa und Carl Barks

'Ne knappe Viertelstunde später und ich stand

In der Schlange vorm Geschäft mit meinem Sammelband

Der Laden war gerammelt voll und allen war klar

Daß das 'ne Aktion für die nächsten Stunden war

Also standen wir auf dem Bürgersteig in Mäandern

Schlurften brav im Zickzack immer einer nach dem andern

Vor mir in der Reihe total aufgekratzt stand

Ein kleiner Junge mit 'nem gestreßten Vater an der Hand

Einem von diesen Zeitgeistvätern

Diesen neuen, etwas später'n

Dafür etwas aufgeblähter'n Städtern

Die du am Beifallheischen erkennen kannst:

«Alle mal herkucken, Leute: Ich hab' mich fortgepflanzt!»

Es ging sehr langsam, das heißt, so gut wie gar nicht voran

Der Junge stand heroisch, nur der Vater begann

Zu murren.

Don Rosa nahm sich für jeden Zeit

Schrieb und malte mit Geduld und Liebenswürdigkeit

Ich würde ihn um eine Gundel Gaukelei bitten

Oder einen Gustav Gans — die beiden vor mir stritten

Das heißt, der Junge schwieg, aber über ihm hing

Der Groll des Vaters für jeden Schritt, den es nicht weiterging

«Sven, das kannst du nicht von mir verlangen

Ich wär' schon längst gegangen

Sven, was willst du mit so 'nem Blödsinn anfangen

So 'ne Unterschrift, Sven — das ist mir schleierhaft!»

«Papa, warte, wir haben’s doch gleich geschafft!»

Der Junge sieht zu ihm auf, fragend und bedrückt

Jetzt sind wir ein paar Zentimeter weitergerückt

Der Junge, der so gern seine Zeichnung will

«Also Sven, mir reicht’s!»

Sven ist mucksmäuschenstill

«Schluß jetzt mit dem ganzen Unfug, Sven, ich muß gehen

Du kannst ja bleiben, aber dann kannst du allein zusehn

Wie du danach allein nach Hause kommst!»

— «Papa, bitte, bleib stehn!»

Der Vater ging, Sven blieb und über sein Gesicht

Ging die Grimasse, die man macht, eh man in Tränen ausbricht

Er weinte nicht, kehrte sich in sich, tränenlos

Die Ungleichheit des Kräftemessens war zu groß

Das Ausgeliefertsein in diesen Nervenkriegen

Zerreißproben, wo immer die Erwachsenen siegen!

Inzwischen kamen wir in der Zielgeraden zu stehn

Konnten dem großen Meister schon über die Schulter sehn

Vor uns nur noch zwei, drei Leute

Ganz nah an der ersehnten Beute

Das war der Augenblick, auf den er sich so freute

Der Meister sah zu ihm auf, Sven war so aufgeregt

Vor lauter Ehrfurcht klang seine Stimme belegt:

«Please, Mister Don Rosa», bat er heiser

«Can you write: Für Hans-Dieter Kaiser?»

Бір досым қоңырау шалды: «Егер сізді қызықтырса, тыңдаңыз

Мен қалада Дон Розаны оқып, қол қойып жатырмын

Мануфактурадағы «Комикстегі» суреттері

Фридрихштрасседе бүгін сағат 16.00-ден 18.00-ге дейін! »

Мен сияқты эстетке екі рет айтудың қажеті жоқ

Әйел Dr.

Эрика Фукс бала кезінен

Шіріген, ойларымен ластанған

Ол басқа Шиллер мен Гете сияқты Дональд Дактың сөзін келтіреді:

«Ал мен бір күні зембілде жатамын

Сондықтан менің гу-итарымды ойлаңыз!»

Мен үшін әдемі, жақсы, шынайы

Ницшеден басқа, Гегель, Шопенгауэр, Кант, Маркс

Сондай-ақ Дон Роза мен Карл Баркстың комикстері

«Он бес минутқа жуық уақыттан кейін мен тұрдым

Дүкенде менің антологияммен қатар

Дүкен лық толы болды, бәрі білді

Бұл келесі бірнеше сағаттағы әрекет болды

Осылайша біз тротуардың бойында тұрдық

Бірінен соң бірі иректелген мойынсұнғышпен араласты

Менің алдымда қатарда тұрып, қатты толқыдым

Кішкентай бала күйзеліске түскен әкесін қолынан ұстап тұр

Сол зейтгеист әкелердің бірі

Бұл жаңа, сәл кейінірек

Бірақ қала тұрғындарының бәрі тым қатты

Сіз оны шаттықтан тануға болады:

«Бәрі мына жерге қара, адамдар: мен насихаттадым!

Бұл өте баяу болды, яғни, мүлде прогресс жоқ

Бала ерлікпен тұрды, тек әкесі бастады

Күңкілдеу.

Дон Роза барлығына уақыт бөлді

Шыдамдылықпен, мейірімділікпен жазып, сурет салды

Мен одан Гундельдің айласын сұрар едім

Әлде Густав Ганс, — екеуі менің алдымда таласып қалды

Яғни, бала үндемеді, бірақ оның үстіне ілінді

Әрі кетпеген әр қадамына әке реніші

«Свен, сен оны менен сұрай алмайсың

Мен баяғыда баратын едім

Свен, мұндай бос сөзбен не істегің келеді

Мұндай қолтаңба, Свен — білмеймін!»

— Әке, күтіңіз, үлгердік!

Бала оған сұрақ қойып, көңілсіз күйде қарайды

Енді біз бірнеше дюймге жылжыттық

Оның суретін қатты қалайтын бала

— Жарайды, Свен, мен жедім!

Свен тышқан сияқты тыныш

— Жетер, осы сандырақта, Свен, мен кетуім керек

Сіз қала аласыз, бірақ содан кейін жалғыз қарауға болады

Үйге қалай жалғыз келесің!»

— «Әке, өтінемін тоқтаңыз!»

Әкесі кетіп қалды, Свен қалды және оның үстіне

Көз жасыңа ерік бермей тұрғанда күлді

Жыламады, ішке қарай бұрылды, көз жасынсыз

Жарыстағы алшақтық тым үлкен болды

Осы жүйке соғыстарының мейірімінде болу

Үлкендер жеңген жерде сынақ!

Сөйтіп жүргенде үйге келіп тоқтадық

Ұлы шебердің иығынан асып қарауға болар еді

Алдымызда екі-үш адам ғана

Аңсаған олжаға өте жақын

Дәл сол сәт оның асыға күткені еді

Қожайын оған қарады, Свен қатты толқып кетті

Оның дауысы қобалжыған:

— Өтінемін, Мистер Дон Роза, — деді ол қарлығып

«Сіз: Ганс-Дитер Кайзер үшін жаза аласыз ба?»