Sommerende - Reinhard Mey

Die Taschen stehen aufgereiht im Flur, das Sommerhaus

Ist aufgeräumt, ein Wagen ist gerufen

Die Küchentür steht offen, nur drei Stufen

Ein letztes Mal geh' ich in den Sommergarten hinaus

Die Knospen in den abgeblühten Rosen am Spalier

Die werd' ich nun nicht mehr aufblühen sehen

Nicht, wie die Blütenblätter davonwehen

Und rote Hagebutten werden leuchten, doch nicht mir

Die Schiffsuhr in der Küche hör' ich überlaut und klar

Als würden die Sekunden tropfend fallen

Und in der fremden Stille widerhallen

Und jede, die herabfällt sagt: Es ist nicht mehr — es war!

Das Dunkelgrün des Gartentischs verwittert und verbleicht

Gebeutelt und gegerbt von allen Wettern

Und einmal mehr wird die Farbe abblättern

Und einmal mehr wird jemand kommen, der ihn neu anstreicht

Und sicher werden andre Hände sich vor Jahresfrist

Herumstreiten mit Farn und Ackerwinden

Vergess’nes Spielzeug in den Büschen finden

Das dort schon lange keines unsrer Kinder mehr vermißt

Ein Mädchen wird aus Buschwindröschen und aus Akelei’n

Girlanden winden für die Sommerfeste

Und abends werden frohe Sommergäste

Einkehr’n unter dem Blätterdach von wild rankendem Wein

Wie Reichtümer will ich die Bilder in mir aufbewahr’n

Den Duft und diese Helligkeit einfangen

Als Reiseproviant und so den langen

Dunkleren Tagen dankbar und getrost entgegenfahr’n

Die Stürme werden rüttelnd die Fensterläden umweh’n

Die Stare werden lärmend südwärts fliegen

Und hohes Gras wird sich im Herbstwind wiegen

Und alles wird den guten Gang der Jahreszeiten geh’n

Das ist es, was mich tröstet, auch wenn ein Schmerz mir bleibt

In diesem Abschied, diesem Sommerende

Wir sind, denk' ich, während ich mich abwende

Nur Schaum, der auf den Wellen des Gezeitenstromes treibt

Сөмкелер дәлізде, саяжайда тізіліп жатыр

Жиналады, көлік шақырылады

Ас үйдің есігі ашық, бар болғаны үш қадам

Мен соңғы рет жазғы бақшаға шығамын

Тордағы солған раушан гүлдеріндегі бүршіктер

Мен олардың енді гүлдегенін көрмеймін

Жапырақтары ұшып бара жатқандай емес

Ал қызыл жамбас жарқырайды, бірақ маған емес

Мен асүйдегі кеме сағатын қатты және анық естимін

Секундтар тамшылап тұрғандай

Және біртүрлі үнсіздікте жаңғырық

Ал құлағандардың бәрі: Енді жоқ - болды!

Бақша дастарханының қара жасылы тозып, өңі солып кеткен

Кез келген ауа-райында күйген және күйген

Және тағы бір рет бояу сыпырылады

Тағы да біреу оны бояуға келеді

Ал, әрине, басқа қолдар бір жылға дейін болады

Папоротниктермен және бидустармен талас

Бұталардан ұмытылған ойыншықтарды табыңыз

Біздің балаларымыздың ешқайсысы оны көптен сағынған емес

Ағаш анемондары мен колумбиндерден қыз туады

Жазғы фестивальдерге арналған гирляндтар

Ал кештерде жаздың бақытты қонағы болады

Жабайы өрмелейтін жүзім бұталарының астында тоқтаңыз

Суреттерді байлықтай ішімде сақтағым келеді

Хош иісті және сол жарықтықты түсіру

Жол жүру ережелері сияқты және ұзақ

Қараңғы күндерді сенімді және ризашылықпен қарсы алыңыз

Дауылдар жапқыштарды шайқайды

Жұлдыздар оңтүстікке шулы ұшады

Ал биік шөптер күзгі желде тербеледі

Және бәрі жыл мезгілдерінің жақсы ағымымен өтеді

Ауыруы жанымда қалса да, мені жұбататыны осы

Осы қоштасуда, осы жаздың соңы

Біз, мен бұрылып бара жатқанда ойлаймын

Толқынның толқынында қалқып жүрген көбік