Paradies - Reinhard Mey

Morgennebel schwebt in feinen Schleiern im Scheinwerferlicht

Das sich in sprühenden Tröpfchen wie in Katzenaugen bricht

Rauhreif überzieht das Gras am Straßenrand, die Nacht war kalt

Reifenspuren von den Feldern, sand‘ge Muster im Asphalt

Und im Morgenhauch die Ahnung, daß ein Erntefeuer schwelt —

Nichts mehr, das ich jetzt noch brauche, da ist nichts mehr, das mir fehlt

Paradies!

Hier ist das Paradies!

Ich brauch nicht mehr weiterzugehn

Ich hab‘s mit eignen Augen gesehn

Auf dem Ortsschild steht:

Hier ist das Paradies!

Alte Häuser tauchen aus der Dämmrung auf, geduckt und grau

Was drängte mich von hier fortzugehn, ich weiß es nicht genau

War‘s ein Kummer oder Schmerz, hat mich ein Mißerfolg gekränkt?

Haben mich Geborgenheit und Überschaubarkeit beengt?

Etwas bessres als den Tod — so sagt man — findst du allemal!

Und vielleicht war das Gras wirklich grüner — im nächsten Tal?

Paradies!

…

Ausgeblich‘ne Ziegeldächer, Fenster müde und verhärmt

Frösteln bis ins Herz und zugleich dies Glücksgefühl, das mich wärmt

Nur, um das zu finden, weiß ich heut, hab ich mich aufgemacht

Hat mich eine tiefe, dunkle Sehnsucht doch ans Ziel gebracht

Mußt‘ ich mein Kap Horn umsegeln und meine Wüsten durchquer‘n:

Ich bin den weiten Weg gegangen, nur um endlich heimzukehr‘n!

Paradies!

…

Таңертеңгі тұман фаралардағы жұқа перделерде қалқып тұрады

Бұл мысықтың көзіндегідей бүрку тамшыларына айналады

Жол жиегіндегі шөпті қырау жауып тұр, түн салқын болды

Егістіктерден шина іздері, асфальттағы құмды өрнектер

Таңертеңгі жел егін орағының оты жанып жатқанын болжайды -

Енді маған керегі де, жетіспейтіні де жоқ

Жұмақ!

Міне жұмақ!

Маған одан әрі барудың қажеті жоқ

Мен оны өз көзіммен көрдім

Қала белгісі былай дейді:

Міне жұмақ!

Ескі үйлер ымырттан еңкейіп сұрғылт түсті

Бұл жерден кетуіме не себеп болды, нақты білмеймін

Қайғы ма, әлде азап па, мені ренжіткен сәтсіздік пе?

Мен қауіпсіздік пен басқару мүмкіндігімен шектелдім бе?

Сіз әрқашан өлімнен жақсы нәрсені табасыз - олар айтады!

Мүмкін шөп шынымен жасыл болды - келесі алқапта?

Жұмақ!

...

Төбесі бозарған, терезелер шаршап, тозған

Жүрегіне дейін дірілдеу және сонымен бірге мені жылытатын осы бақыт сезімі

Мен оны табу үшін жолға шыққанымды енді білемін

Терең, қараңғы сағыныш мені мақсатыма жеткізді

Мен мүйіс мүйісін айналып өтіп, шөлдерімді кесіп өтуім керек болды:

Мен үйге қайту үшін ұзақ жол жүрдім!

Жұмақ!

...