Mein Testament - Reinhard Mey

In Erwartung jener Stunde, die man halt nicht vorher kennt

Nehm' ich mir Papier und Feder und beginn mein Testament

Schreibe meinen letzten Willen, doch ich hoffe sehr dabei

Dass der Wille, den ich schreibe, doch noch nicht mein letzter sei

Aber für den Fall der Fälle halte ich ihn schon bereit

Dabei täte mir der Fall der Fälle ausgesprochen leid

Meinen Nachlass zu verwalten, geb' ich dir allein Vollmacht

So weiß ich, dass mit dem Nachlass keiner keinen Unfug macht

Geh' zunächst zum Biergroßhändler, der schon schluchzt und lamentiert

Weil er mit mir eine Stütze seines Umsatzes verliert

Schenk' ihm all die leeren Flaschen, die bei uns im Keller steh’n

Mit dem schönen Posten Leergut wird es ihm schon besser geh’n

Was danach an guten vollen Flaschen noch im Keller ist

Die vermach' ich Euch, Ihr Freunde, die Ihr sie zu schätzen wisst

Als Dank für die guten Stunden, die Ihr mir gegeben habt

Als Dank dafür, dass Ihr heut' noch hinterm schwarzen Wagen trabt

Ich vermach' Euch Fass und Flaschen, euch zum Wohle, mir zum Trost

Ich hätt' gerne mitgetrunken, leider geht’s nicht, na denn Prost

Alles, was ich an irdischen Gütern habe, Hund und Haus

Vermach' ich dir, meine Freundin, mache du das Beste draus

Und erscheinen dir die Räume plötzlich viel zu eng und klein

Öffne den Freunden die Türen, und das Haus wird größer sein

Verschenke, was immer du verschenken willst vom Inventar

Sei mit denen die dich bitten, großzügiger, als ich es war

Meine Träume, meine Ziele, sind bei dir in guter Hand

Die, die ich so gut geliebt hab', wie ich es nun mal verstand

Ich wollte die Welt verbessern, ohne viel Erfolg scheint mir

Mach du, wo ich aufhör', weiter, und vielleicht gelingt es dir

Das wird dich darüber trösten, wenn ich nicht mehr bei dir wohn'

Dann werd' wieder die Glücklichste, die Schönste bist du ja schon

Meine Verse, meine Lieder, gehör'n dir ja ohnehin

Die, die mich so sehr geliebt hat, mehr vielleicht, als ich’s verdien'

Denn durch dich hab' ich, wenn heut' schon meine letzte Stunde kommt

Viel mehr als nur jenen Teil vom Glück gehabt, der mir zukommt

So bedaur' ich eine in jener Stunde nur, dass offenbar

Uns das Los von Philemon und Baucis nicht beschieden war

Aber eines freut mich doch, wenn ich heut' sterbe, ungeniert

Hab' ich meine Widersacher doch noch einmal angeschmiert

Denn ich hör' die Lästermäuler Beileid heucheln und sogar

Murmeln, dass ich stets der Beste, Liebste, Allergrößte war

Euch, Ihr Schleimer, hinterlass' ich frohen Herzens den Verdruss

Dass man von dem frisch Gestorb’nen immer Gutes sagen muss

Mein Vermächtnis ist geschrieben, klaren Kopfes bis zuletzt

Ich lass' noch Platz für das Datum, den Rest unterschreib' ich jetzt

Dieses ist mein letzter Wille, doch ich hoffe sehr dabei

Dass der Wille, den ich schreibe, doch noch nicht mein letzter sei

Wär er’s doch, schreib' auf den Grabstein, den ich mir noch ausbeding':

«Hier liegt einer, der nicht gerne, aber der zufrieden ging»

Сіз алдын ала білмейтін сол сағатты күтумен

Қағаз бен қалам алып, өсиетімді бастаймын

Менің соңғы өсиетімді жаз, бірақ мен көп үміттенемін

Менің жазып жатқан өсиетім әлі соңғы емес

Бірақ мен оны кез келген жағдайда дайынмын

Егер бұлай болса, мен қатты өкінер едім

Менің мүлкімді басқару үшін мен сізге жалғыз сенімхат беремін

Осылайша мен ешкімнің жылжымайтын мүлікке араласпайтынын білемін

Әуелі сыра көтерме саудагерге барыңыз, ол онсыз да жылап, жоқтап отыр

Өйткені ол менімен саудасының бір тірегін жоғалтады

Оған біздің жертөледегі барлық бос бөтелкелерді беріңіз

Жақсы бос орындармен ол өзін жақсы сезінеді

Қандай жақсы, толық бөтелкелер әлі жертөледе содан кейін

Бағалайтын достар, сендерге өсиет етемін

Маған берген жақсы сағаттарыңыз үшін рахмет

Бүгін қара вагонның артынан жүгіргеніңіз үшін рахмет

Мен саған бөшкелер мен бөтелкелерді өсиет етемін, жақсылығың үшін, менің жұбанышым үшін

Мен ішіп алғым келеді, өкінішке орай, іше алмаймын, сондықтан ризамын

Менде жердегі дүние, ит пен үй бар

Мен саған өсиет етемін, досым, сен мұның жақсылығын жасайсың

Ал бөлмелер сізге кенет тым тар және кішкентай болып көрінеді

Достарыңызға есікті ашыңыз, сонда үй үлкен болады

Инвентарьдан сыйлық бергіңіз келетін нәрсені беріңіз

Менен гөрі өзіңнен сұрағандарға жомарт бол

Менің армандарым, мақсаттарым сендердің қолдарында

Мен жақсы көретін, мен түсінетін адамдар

Маған көп табыссыз әлемді жақсартқым келді

Мен тоқтатқан жерден жалғастыра аласыз, мүмкін табысқа жетесіз

Мен сенімен енді өмір сүрмейтін кезде, бұл сені жұбатады

Содан кейін қайтадан ең бақытты бол, сен қазірдің өзінде ең әдемісің

Өлеңдерім, әндерім бәрібір өзіңдікі

Мені қатты жақсы көрген адам, мүмкін мен лайықтан да артық шығар

Өйткені, менің соңғы сағатым бүгін келсе, сен арқылы

Мен үшін бақыттың бір бөлігі ғана емес

Сондықтан осы сағатта мен тек өкінетін сияқтымын

Филемон мен Баукистің тағдыры бізге бұйырған жоқ

Бірақ бүгін ұялмай өлсем, бір нәрсе қуантады

Қарсыластарымды тағы да былғадым ба?

Өйткені мен күпірлік етушілердің көңіл айтып жатқанын естимін, тіпті

Мен әрқашан ең жақсы, ең қымбат, ең керемет болдым деп күбірледі

Мен сені тастап кетемін, сен жорғалау, бақытты жүрекпен менің көңілсіздігім

Ол әрқашан қайтыс болған адам туралы жақсы сөздер айту керек

Менің мұрам жазылды, басы анық

Күнге орын қалдырамын, қалғанына қазір қол қоямын

Бұл менің соңғы еркім, бірақ мен шынымен солай үміттенемін

Менің жазып жатқан өсиетім әлі соңғы емес

Егер ол болса, мен әлі де талап ететін құлпытасқа жаз:

«Міне, барғысы келмейтін, бірақ қанағаттанған адам жатыр»