Mein Berlin - Reinhard Mey

Ich weiß dass auf der Straße hier kein einziger Baum mehr stand

Ruinen in den Himmel ragten schwarz und leergebrannt

Und über Bombenkrater hingen Wind von Staub und Ruß

Ich stolperte in Schuhen viel zu groß für meinen Fuß

Neben meiner Mutter her die Feldmütze über den Ohren

Es war Winter '46 ich war 4 und halbgefroren

Über Trümmerfelder und durch Wälder von verglühtem Stahl

Und wenn ich heut die Augen schließe seh ich alles noch ein Mal

Das war mein Berlin, mein Berlin, mein Berlin

In leeren BOllerwagen über Kopfsteinpflaster ziehn

Das war mein Berlin

Da warn Schlagbäume, da waren Straßensperren über Nacht

Dann das Dröhnen in der Luft und da war die ersehnte Fracht

Der Dacotas und der Skymasters und sie wendeten das Blatt

Und wir ahnten die Völker der Welt schauten auf diese Stadt

Da waren auch meine Schultage in dem roten Backsteinbau

Lange Strümpfe kurze Hosen und ich wurd und wurd nicht schlau

Dann der Junitag als der Potsdammer Platz in Flammen stand

Ich sah Menschen gegen Panzer kämpfen mit der bloßen Hand

Das war mein Berlin, mein Berlin, mein Berlin

Menschen die im Kugenhagel ihrer Menschenbrüder fliehn

Das war mein Berlin

Da war meine Sturm-und-Drang-Zeit und ich sah ein Stück der Welt

Und kam heim und fand die Hälfte meiner Welt war zugesperrt

Da warn Fenster hassdicht zugemauert und bei manchem Haus

Hingen zwischen Steinen noch die Vorhänge zum Westen raus

Wie oft hab ich mir die Sehnsucht wie oft meinen Verstand

Wie oft hab ich mir den Kopf an dieser Mauer eingerannt

Wie oft bin ich dran verzweifelt, wie oft stand ich sprachlos da Wie oft hab ich sie gesehn, bis ich sie schließlich nicht mehr sah

Das war mein Berlin, mein Berlin, mein Berlin

Widerstand und Widersprüche, Wirklichkeit und Utopie

Das war mein Berlin

Ich weiß, dass auf der Straße hier kein einzger Baum mehr stand

Ruinen in den Himmel ragten schwarz und leergebrannt

Jetzt steh ich hier nach soviel Jahrn und glaub es einfach nicht

Die Bäume die hier stehn sind fast genauso alt wie ich

Mein ganzes Leben hab ich in der halben Stadt gelebt

Was sag ich jetzt wo ihr mir auch die andre Hälfte gebt

Jetzt steh ich hier und meine Augen sehen sich nicht satt

An diesen Bildern Freiheit endlich Freiheit über meiner Stadt

Das ist mein Berlin, mein Berlin, mein Berlin

Gibts ein schön'res Wort für Hoffnung, Aufrecht gehen nie mehr knien

Das ist mein Berlin

Мен мұнда көшеде бір ағаш болмағанын білемін

Қирандылар аспанға көтерілді, қара және бос күйді

Ал шаң мен күйенің желдері бомба кратерлеріне ілініп тұрды

Мен аяғыма тым үлкен аяқ киіммен сүріндім

Анамның қасында құлағымдағы дала қалпағы

46 жылдың қысы болатын. Мен 4 жарым жаста едім

Қиранды алқаптар мен өртенген болат ормандар арқылы

Ал бүгін көзімді жұмсам, бәрін қайта көремін

Бұл менің Берлинім, менің Берлинім, менің Берлинім еді

Бос арбаларды тастардың үстінен тартыңыз

Бұл менің Берлинім еді

Кедергілер туралы ескертулер болды, түнде жол кедергілері болды

Сосын ауада гүрілдеп, аңсаған жүк естілді

Дакоталар мен аспан шеберлері және олар толқынды өзгертті

Біз әлем халықтары бұл қалаға қарап отыр деп күдіктендік

Қызыл кірпіштен қаланған ғимаратта менің де мектептегі күндерім өтті

Ұзын шұлықтар қысқа шалбар мен ақылды болмадым және болмадым

Содан кейін Потсдаммер Плац жанып жатқан маусым күні

Жалаң қолмен танктермен соғысып жатқан адамдарды көрдім

Бұл менің Берлинім, менің Берлинім, менің Берлинім еді

Адам ағайындарынан оқ жауып қашатындар

Бұл менің Берлинім еді

Бұл менің Штурм және Дранг кезеңі болды және мен әлемнің бір бөлігін көрдім

Үйге келдім, әлемімнің жартысы құлыптаулы

Көптеген үйлердің терезелері жеккөрінішті кірпішпен қапталған

Батыстағы перделер әлі тастардың арасында ілініп тұрған

Қаншалықты өзімді аңсаймын, ақылым қанша

Қанша рет басымды осы қабырғаға соқтым

Қанша рет үмітім үзілді, қанша рет үнсіз тұрдым? Мен оны қанша көрдім, ақыры оны көрмей қалдым.

Бұл менің Берлинім, менің Берлинім, менің Берлинім еді

Қарсылық пен қайшылықтар, шындық пен утопия

Бұл менің Берлинім еді

Мен мұнда көшеде бір ағаш қалмағанын білемін

Қирандылар аспанға көтерілді, қара және бос күйді

Енді мен көп жылдан кейін осында тұрмын және мен оған сене алар емеспін

Мұнда тұрған ағаштар менімен бірдей дерлік

Мен өмір бойы қаланың жартысында тұрдым

Маған екінші жартысын да беріп жатырсың деп не айтамын

Қазір осында тұрмын, көзім тоймайды

Бұл суреттерде еркіндік, сайып келгенде, менің қаламдағы еркіндік

Бұл менің Берлинім, менің Берлинім, менің Берлинім

Үміт дегеннен жақсы сөз бар ма, тік жүр, енді ешқашан тізе берме

Бұл менің Берлинім