Mein ApfelbäumcHen - Reinhard Mey

Ich weiß gar nicht, wie ich beginnen soll,

so viel Gedanken, und mein Herz ist übervoll,

so viel Gefühle drängen sich zur selben Zeit: Freude

und Demut und Dankbarkeit.

Im Arm der Mutter, die dich schweigend hält,

blinzelst du vorsichtig ins Licht der Welt,

in deinen ersten Morgen, und ich denk':dies ist mein

Kind, welch ein Geschenk!

Wenn alle Hoffnungen verdorr’n,

mit dir beginn' ich ganz von vorn,

und Unerreichbares erreichen,

ja ich kann’s!Du bist das Apfelbäumchen, das ich pflanz!

Sieh dich um, nun bist du ein Teil der Welt,

die sich selbst immerfort in Frage stellt,

wo Menschen ihren Lebensraum zerstör'n,

beharrlich jede Warnung überhör'n.

Ein Ort der Widersprüche, arm und reich,

voll bittrer Not und Überfluß zugleich,

ein Ort der Kriege, ein Ort voller Leid,

wo Menschen nichts mehr fehlt, als Menschlichkeit!

Du bist ein Licht in ungewisser Zeit,

ein Ausweg aus der Ausweglosigkeit,

wie ein Signal, den Weg weiterzugeh’n,

Herausforderung witer zu besteh’n.

Wo vieles voller Zweifel, manches zum Verzweifeln ist, da

macht ein Kind, daß du alle Zweifel vergißt.

Es sind in einer Welt, die ziel- und rastlos treibt, die

Kinder doch die einz’ge Hoffnung, die uns bleibt!

Неден бастарымды да білмеймін

Ойлар көп, жүрегім толып кетті,

бір мезгілде көптеген сезімдер: қуаныш

және кішіпейілділік пен ризашылық.

Сені үнсіз ұстаған ананың құшағында

Сіз күн сәулесіне мұқият жыпылықтайсыз,

сенің бірінші таңыңда, мен ойлаймын: бұл менікі

Балам, қандай сыйлық!

Барлық үміттер сөнгенде,

Мен сенімен қайтадан басынан бастаймын

және қол жетпейтін нәрсеге қол жеткізу

иә Мен мұны істей аламын! Сен мен еккен алма ағашысың!

Айналаңызға қараңыз, енді сіз әлемнің бір бөлігісіз

үнемі өзіне сұрақ қоятын,

адамдар өмір сүру кеңістігін бұзатын жерде,

әр ескертуді елемеңіз.

Қайшылықтың мекені, кедей мен бай,

ащы мұқтаждық пен молшылыққа толы,

соғыс орны, азап орны,

онда адамдарға адамгершіліктен артық ештеңе жетпейді!

Сіз белгісіз уақытта нұрсыз

үмітсіздіктен шығу жолы,

жалғастыру сигналы сияқты,

Жалғастыруға шақыру.

Көп нәрсе күмәнданатын жерде, кейбір нәрселер сізді үмітсіз етеді, сонда

баланы барлық күмәнді ұмытатындай етеді.

Мақсатсыз және мазасыз әлемде олар

Балалар, бізде қалған жалғыз үміт!