Kurti - Reinhard Mey

Kurti steht vor meiner Tür in dieser Regennacht

In Tränen aufgelöst, hat seinen Hausstand mitgebracht

Unter einem Arm hat er die Isomatte und

Unter dem andern seinen nassen, alten Zottelhund

Und Kurti sagt: «Keule, weißt du wa.?»

Ich sag: «Na klar, daß sie dich wiedermal verlassen hat!»

Er sagt: «Genau, und das Leben hat jetzt keinen Sinn

Mehr!», ich sag: «Komm erstmal rein, das krieg’n wir schon wieder hin!»

«Nein», sagt Kurti, «diesmal nicht, diesmal ist es viel schlimmer

Diesmal ist es vorbei, diesmal ist es für immer!»

Und plötzlich halt ich diesen Riesenkerl im Arm

Und er schluchzt in meinen Nacken, daß Gott erbarm

«Komm in die Küche!», sag ich, «setz dich, erzähl erstmal»

«Ach», sagt er, «sie ist weg und jetzt ist alles ganz egal!»

Ich weiß, wenn ihm ein Wort so auf der Seele brennt

Daß er sich nicht so ohne weit’res davon trennt

Doch dann bricht’s aus ihm heraus, dann sprudelt er los

Schüttet sein Herz aus, der nasse Hund will auf den Schoß

Und auf dem Fußboden rings um die zwei entstehn

Aus Regentropfen und aus Tränen kleine schmutzige Seen

Und Kurti sagt: «Du, entschuldige Keule

Wenn ich dir hier die ganze Küche vollheule!»

Und Kurti grummelt leise «Bitte, sei nicht bös

Ich glaub, mein Hund ist etwas undicht, oder ich sach mal: porös»

«Kopf hoch, Kurti!»

sag ich, «du bist nicht allein

Irgendwann sind wir doch alle mal hilflos und ganz klein

Sind wir alle so verzweifelt, wie damals als Kind

Als wir eines Nachts von zuhause abgehauen sind

Aber ich bin ja bei dir, na los, komm schon, Mann

Ich hab ein breites Kreuz — sieht man mir nur nicht so an —

Lad deinen Kummer ab, lad ihn mir einfach auf!»

«Ach ja» schluchzt er, «Du bist ja immer so verdammt gut drauf!

Du hast gut lachen, Manno du hast gut reden

Gewinnst doch jeden Blumentopf, Mann, wirklich jeden

So kann nur einer reden, dem alles gelingt

Der sich für den Nabel der Welt hält, nur weil er trällert und singt!»

«Ey Kurti, langsam, paß auf, Alter, krass

Ich wein mir manche Nacht mein Kopfkissen naß

Manchmal knick ich ein und manchmal bin ich ganz still

Wegen 'ner alten Wunde, die nicht heilen will

Manchmal bin ich zu Tod betrübt und weiß nicht warum»

Kurti weint nicht mehr und betrachtet mich stumm

Und ich frag mich, ob er denn nun wirklich nicht weiß

Daß ich manchmal vor Angst in die Tischkante beiß

Ein merkwürd'ges Paar, wie wir beide da sitzen

Ich seh ein Lächeln in seinen Augen aufblitzen

Er wischt die Tränen ab und schneuzt sich glatt

In das Handtuch, mit dem er grad seinen Hund abgetrocknet hat

«Tja, Kurti, keiner hat nur Schuld und keiner hat nur Recht

Keiner ist immer ganz gut und keiner immer ganz schlecht!»

Als ich das sag, merk ich, verzieht sich mein Gesicht

Zu der Grimasse, die man macht, eh man in Tränen ausbricht

Und Kurti sagt: «Also Keule, mach dir nichts draus

Na ja, ich geh dann wohl mal besser wieder nach Haus.»

Und ich find keinen Schlaf, ich liege grübelnd wach

Ich denk die ganze Nacht über die arme Socke nach

Ich kenn seinen Schmerz, ich spür' seinen Kummer

Da schrillt das Telefon in meinen ersten Schlummer

Und Kurti fragt: «Keule bist du’s?», ich sag: «Ja!»

Und Kurti sagt: «Danke, Alter, sie ist wieder… da!»

Курти жаңбырлы түнде менің есігімде

Көз жасымен үй заттарын әкелді

Бір қолының астында ұйықтайтын төсеніш және

Екінші астында оның дымқыл, кәрі жүнді ит

Ал Курти: «Клуб, сен білесің бе?» дейді.

Мен: «Әрине ол сені тағы тастап кетті!» деймін.

Ол былай дейді: «Дәл қазір өмірдің мәні жоқ

Көбірек!", мен: "Бірінші кіріңіз, біз оны түзетеміз!"

«Жоқ, - дейді Курти, - бұл жолы емес, бұл жолы әлдеқайда нашар

Бұл жолы бітті, бұл жолы мәңгілік!»

Кенет мен мына алып жігітті қолтығыма қыстым

Ол менің мойныма жылайды, Құдай мейіріміне бөлесін

«Ас үйге кір!» деймін, «отыр, алдымен маған айт»

«Ой, - дейді ол, - ол кетті, енді бәрібір!

Бір сөз оның жүрегін осылай күйдіретінін білемін

Ол оңайлықпен онымен қоштаспайды

Бірақ содан кейін ол одан шығады, содан кейін ол атқылайды

Жүрегін төгеді, Ылғал ит тізеге келеді

Еденде екеуі айналады

Жаңбыр тамшылары мен көз жасының лас кішкентай көлдері

Ал Курти: «Сіз, кешіріңіз, клуб

Егер мен сен үшін осы жерде ас үйде жыласам!»

Ал Курти мұрнының астынан күңіреніп: «Өтінемін, ашуланба

Менің итім аздап ағып жатыр деп ойлаймын, немесе мен оны қоямын: кеуекті»

- Иегіңді көтер, Курти!

Мен: «Сен жалғыз емессің

Бір сәтте біз бәріміз дәрменсіз және өте кішкентаймыз

Бәріміз бала кезіміздегідей шарасыз ба?

Бір түнде үйден қашып кеткенімізде

Бірақ мен сенімен біргемін, келші, келші

Менің арқам кең - сен маған олай қарамайсың -

Қайғыңды түсір, маған жүкте!»

«О, иә, - деп жылайды ол, - сіз әрқашан осындай жақсы көңіл-күйдесіз!

Күлсең жақсы, жігіт, сөйлеген жақсы

Сіз әрбір гүл құмырасын жеңесіз, адам, шын мәнінде әрқайсысын

Әр нәрседе жетістікке жеткен адам ғана осылай сөйлей алады

Ән айтып, ән салғаны үшін өзін дүниенің кіндігі деп кім санайды!».

«Эй Курти, баяу, сақ бол, достым, керемет

Кейбір түндері жастығымды жылаймын

Мен кейде тоқпақтаймын, кейде мен өте тынышпын

Ескі жара жазылмайтындықтан

Кейде мен өлгенше қайғырамын және неге екенін білмеймін»

Курти енді жыламай, маған үнсіз қарайды

Ал шынымен де білмей ме деп ойлаймын

Кейде қорқып дастарханның шетін тістеп аламын

Біртүрлі жұп, екеуміздің отырғанымыз

Мен оның көзінен күлкі ұшқынын көремін

Көзінің жасын сүртіп, мұрнын үрлейді

Сүлгінің ішіне ол итін жай ғана кептірді

«Ал, Курти, ешкім кінәлі емес және ешкім дұрыс емес

Ешкім әрқашан шынымен жақсы және ешкім әрқашан шынымен жаман емес!»

Осылай айтқанда, бетім айнып кеткендей болды

Көз жасыңа ерік бермей тұрған өңіңе

Ал Курти: «Ал, бұл туралы уайымдама

Олай болса, үйге барғаным жөн болар еді».

Ал мен ұйықтай алмаймын, ойланып ояу жатырмын

Мен түні бойы бейшара шұлық туралы ойладым

Мен оның қайғысын білемін, қайғысын сезінемін

Сол кезде телефон алғашқы кідірісімде шырылдады

Ал Курти: «Бұл клуб па?» деп сұрайды, мен: «Иә!» деймін.

Ал Курти: "Рахмет, досым, ол қайтып келді... қайтып!"