Kaspar - Reinhard Mey

Sie sagten, er käme von Nürnberg her

Und er spräche kein Wort

Auf dem Marktplatz standen sie um ihn her

Und begafften ihn dort

Die einen raunten: «Er ist ein Tier»

Dier andern fragten: «Was will der hier?»

Und dass er sich doch zum Teufel scher

«So jagt ihn doch fort

So jagt ihn doch fort!»

Sein Haar in Strähnen und wirre

Sein Gang war gebeugt

«Kein Zweifel, dieser Irre

Ward vom Teufel gezeugt»

Der Pfarrer reichte ihm einen Krug

Voll Milch, der sog in einem Zug

«Er trinkt nicht vom Geschirre

Den hat die Wölfin gesäugt!

Den hat die Wölfin gesäugt!»

Mein Vater, der in unsrem Orte

Schulmeister war

Trat vor ihn hin, trotz böser Worte

Rings aus der Schar

Er sprach zu ihm ganz ruhig, und

Der Stumme öffnete den Mund

Und stammelte die Worte:

«Heiße Kaspar

Heiße Kaspar»

Mein Vater brachte ihn ins Haus

«Heiße Kaspar»

Meine Mutter wusch seine Kleider aus

Und schnitt ihm das Haar

Sprechen lehrte mein Vater ihn

Lesen und schreiben und es schien

Was man ihn lehrte, sog er in sich auf

— Wie gierig er war!

Wie gierig er war!

Zur Schule gehörte derzeit noch

Das Üttinger Feld

Kaspar und ich pflügten zu zweit

Bald war alles bestellt

Wir hegten und pflegten jeden Keim

Brachten im Herbst die Ernte ein

Von den Leuten vermaledeit

Von deren Hunden verbellt

Von deren Hunden verbellt

Ein Wintertag, der Schnee lag frisch

Es war Januar

Meine Mutter rief uns:

«Kommt zu Tisch

Das Essen ist gar!»

Mein Vater sagte: «…Appetit»

Ich wartete auf Kaspars Schritt

Mein Vater fragte mürrisch:

«Wo bleibt Kaspar?

Wo bleibt Kaspar?»

Wir suchten, und wir fanden ihn

Auf dem Pfad bei dem Feld

Der Neuschnee wehte über ihn

Sein Gesicht war entstellt

Die Augen angstvoll aufgerissen

Sein Hemd war blutig und zerrissen

Erstochen hatten sie ihn

Dort am Üttinger Feld

Dort am Üttinger Feld

Der Polizeirat aus der Stadt

Füllte ein Formular

«Gott nehm ihn hin in seiner Gnad' «Sagte der Herr Vikar

Das Üttinger Feld liegt lang schon brach

Nur manchmal bell’n mir noch die Hunde nach

Dann streu ich ein paar Blumen auf den Pfad

Für Kaspar

Сіз оның Нюрнбергтен келгенін айттыңыз

Ал ол үндемейтін

Олар базар алаңында оның айналасында тұрды

Және сол жерде оған қарап қалды

Кейбіреулер: «Ол жануар» деп сыбырлады.

Қалғандары: «Ол мұнда не қалайды?» деп сұрады.

Және оның мән бермейтіні

«Олай болса оны қуып жібер

Сондықтан оны қуып жібер!»

Оның шаштары қайырылып, өрілген

Оның жүрісі еңкейіп кетті

- Бұл жынды екеніне күмән жоқ

Шайтаннан туған»

Пастор оған құмыра берді

Сүтке толы, бір жұтатын

«Ол ыдыс-аяқтан ішпейді

Қасқыр оны емізді!

Оны қасқыр емізді!»

Біздің жердегі әкем

мектеп мұғалімі болды

Ауыр сөздерге қарамастан, оған жақындаңыз

Көпшіліктен қоңырау шалыңыз

Ол онымен өте сабырлы сөйлесті және

Мылқау аузын ашты

Және сөздерді кедір етті:

«Менің атым Каспар

Ыстық каспар»

Әкем оны үйге әкелді

«Ыстық каспар»

Анам оның киімдерін жуды

Және шашын кесті

Әкем оған сөйлеуді үйретті

Оқып, жазсаңыз, солай көрінді

Ол өзіне үйреткенді бойына сіңірді

— Қандай сараң еді!

Ол қандай сараң еді!

Әлі де мектепке тиесілі болды

Үттингер өрісі

Каспар екеуміз екі-екіден жер жырттық

Көп ұзамай барлығына тапсырыс берілді

Біз әрбір микробты өсіріп, өсірдік

Күзде егін жинап әкелді

Халықтың қарғысы

Иттері үреді

Иттері үреді

Қыстың күні қар жаңа түсті

Қаңтар айы болатын

Анам бізге телефон соғып:

«Үстелге кел

Тамақ дайын!»

Әкем: «...тәбет» деді.

Мен Каспардың қадамын күттім

Әкем күңкілдеп сұрады:

«Каспар қайда?

Каспар қайда?»

Біз оны іздеп, таптық

Даланың жанындағы жолда

Үстіне жаңа түскен қар жауды

Оның беті бүлінген

Қорқыныштан көздері бақырайып кетті

Оның көйлегі қанға боялып, жыртық болды

Олар оны пышақтап кеткен

Үттингер Фельдте

Үттингер Фельдте

Қалалық полиция кеңесі

Пішін толтырды

«Алла оны өз мейіріміне бөлесін», - деді викарь

Үттингер кен орны ұзақ уақыт бойы тыңайған

Кейде иттер әлі күнге дейін маған үреді

Сосын жолға гүлдерді шашамын

Каспар үшін