Jahreszeiten - Reinhard Mey

Ich mag die beiden gern am Dahlienbeet, in ihrem Garten

Im herbstlichen Nachmittagslicht die Blumen hegen seh’n

Wie sie bedächtig arbeitend die Dämmerung erwarten

Die Schürze überm Arm, wenn’s kühl wird, in die Stube geh’n

Bald dringt ein Lichtschein durch die Zweige, die im Herbstwind schwanken

So friedlich, wie Erntefeuer, in der Nacht hinaus

Ich ahn' sie beieinander sitzen, seh' sie in Gedanken

Die beiden alten Leute in dem stillen Haus

Die Jahreszeiten eines Lebens haben die zwei vorübergehen seh’n

Die Zeit zu säen, die Zeit zu ernten

Ohne die Zeit, sich auch nur einmal umzudreh’n

Die Zeit hat ihre Schritte nun langsamer werden lassen

Und ihre Gesten zögernd, beinah' unsicher und schwach

Wenn sie einander stützen und helfend unterfassen

Ihr Gang mag müd' geworden sein, ihr Blick ist doch hellwach

Und immer voller Zärtlichkeit für einander geblieben

Und mehr denn je ein Weg, einander wortlos zu versteh’n

Ich glaub', die Zeit lässt Menschen, die einander so lang' lieben

So ähnlich fühlen, dass sie einander ähnlich seh’n

Die Jahreszeiten eines Lebens haben die beiden zusammen erlebt

So haben sich längst die Schicksalsfäden

Der beiden zu einem einzigen Band verwebt

Es sind die Sorgen und die Freuden vergangener Jahre

Geschichten, die man in ihren Gesichtern lesen kann

Manch' Kummer und manch' Ärger sorgten für die weißen Haare

Und ganz gewiss hatten wir Kinder unsren Teil daran

Die Kinder sind nun auch schon lange aus dem Haus gegangen

Haben mit ihren Kindern alle Hände voll zu tun

Die beiden steh’n allein, so hat es einmal angefangen

Hier hat ihr Leben sich erfüllt, hier schließt der Kreis sich nun

Die Jahreszeiten eines Lebens sah’n manchen Wunsch in Erfüllung geh’n

Nun bleibt der sehnlichste wohl von allen:

Die Zeit des Rauhreifs miteinander noch zu seh’n

Маған екеуі де өз бақшасында гүлзардың төсегінде тұрғаны ұнайды

Күзгі түстен кейінгі жарықта гүлдерді көру

Олар ымыртты қалай күтеді, баяу жұмыс істейді

Қолыңыздағы алжапқыш, салқындаған кезде қонақ бөлмеге кіріңіз

Көп ұзамай күзгі желде тербелген бұтақтарды жарық сәулесі тесіп өтеді

Түнгі егін орағы сияқты тыныш

Мен олардың бірге отырғанын сеземін, оларды ойларында көремін

Тыныш үйде екі қарт

Өмірдің екі мезгілі өткенін көрді

Егетін уақыт, оратын уақыт

Айналуға да уақыт болмай

Уақыт енді өз қадамын бәсеңдетті

Оның ым-ишараттары екіленіп, дерлік белгісіз және әлсіз

Олар бір-бірін қолдап, көмек қолын созғанда

Оның жүруі шаршаған болуы мүмкін, бірақ оның көздері ояу

Әрқашан бір-біріне деген нәзіктікке толы болды

Және бір-бірін сөзсіз түсінудің жолы

Менің ойымша, уақыт бір-бірін ұзақ уақыт сүйетін адамдарға мүмкіндік береді

Бір-біріне ұқсайтыны соншалықты ұқсас

Екеуі өмірдің мезгілдерін бірге бастан өткерді

Міне, тағдырдың жіптері әлдеқашан өзгерді

Екеуі бір жолаққа тоқылған

Бұл жылдардың қайғысы мен қуанышы

Олардың беттерінен оқитын әңгімелер

Біраз қайғы, бір қиыншылық ақ шашты

Әрине, оған біздің балалар да өз үлесімізді қосты

Балалар үйден әлдеқашан шығып кеткен

Балаларымен қолдары толы болсын

Екеуі оңаша қалды, осылай басталды

Міне, оның өмірі аяқталды, міне, шеңбер жабылады

Өмірдің мезгілдері көптеген тілектердің орындалғанын көрді

Енді ең көп күткен қалдықтар:

Аяз уақытын бірге көру үшін