Im Berg - Reinhard Mey

Draußen vorm Fenster ist noch Nacht

Schlaftrunken steht er auf, sie macht

Ihm Kaffee, er geht aus dem Zimmer

Das Haus liegt noch in tiefer Ruh'

Er zieht die Haustür leise zu

Und nimmt denselben Weg wie immer

Der Bahn entlang, bis zum Kontor

Und durch das braune Zechentor

Der Pförtner grüßt ihn stumm, seit Jahren

Er zieht den schweren Drillich an

Den Helm, das Grubenlicht daran

Um mit der Frühschicht einzufahren

Eng in den Förderkorb gedrängt

Sieht er sich selbst dort eingezwängt

Als ob ein Film vor ihm abliefe

Alle Gespräche sind verstummt

Nur das gewalt’ge Stahlseil summt

Während der Reise in die Tiefe

Die letzte Sohle ist erreicht

Staubige, heiße Luft umstreicht

Ihn, Räder schwirr’n und Bänder singen

Durch Stollen und Streb weiter fort

Um schließlich in der Glut vor Ort

Ins Herz der Erde einzudringen

Schweißtropfen ziehn durch sein Gesicht

Bahnen im Staub, er spürt es nicht

Er treibt den Stollen mühsam weiter

Spricht mit sich selbst, er ist allein

Den unruhigen Lampenschein

Und die Gedanken als Begleiter

Nur manchmal, wenn er innehält

Träumt er, er könne dieser Welt

Durch einen Wetterschacht entfliehen

Und einem Adler gleich im Wind

Hoch über seinem Labyrinth

Über die Zechentürme ziehen

Müd' spuckt der Förderkorb ihn aus

Durch’s Tor, der Bahn entlang, nach Haus'

Sie wartet dort am Siedlungsende

Sie hat den Tisch für ihn gedeckt

Sie lächelt.

Danke, mh, es schmeckt!

Er stützt den Kopf in beide Hände

Er schließt die Augen, ja er weiß

Für seine Mühe, Angst und Schweiß

Wird es gerechten Lohn nie geben

Und ob er fortzugehen versucht

Und gleich, ob er den Berg verflucht

Er könnte nicht ohne ihn leben

Терезенің сыртында әлі түн

Ұйқышыл, ол тұрады, ол тұрады

Кофе ішіп, бөлмеден шығып кетеді

Үй әлі тыныштықта

Ол сыртқы есікті үнсіз жауып тастайды

Және бұрынғыдай жолды ұстанады

Темір жолдың бойымен кеңсеге дейін

Ал қоңыр коллири қақпасы арқылы

Жүкші онымен жылдар бойы үнсіз амандасады

Ол ауыр бұрғыны қояды

Дулыға, ондағы шұңқыр шамы

Таңертеңгілік ауысыммен кіру үшін

Конвейер себетіне мықтап итерілген

Өзін сол жерде қысылып қалғанын көреді

Алдынан фильм жүгіріп келе жатқандай

Барлық әңгімелер үнсіз қалды

Құдіретті болат кабель ғана ызылдайды

Тереңдікке саяхат кезінде

Соңғы деңгейге жетті

Шаңды, ыстық ауа еркелетеді

Ол, дөңгелектер дірілдеп, оркестрлер ән салады

Туннельдер мен ұзын қабырға арқылы жалғастырыңыз

Ақырында сайттағы шоқтардың ішінде

Жердің жүрегіне еніңіз

Тер тамшылары оның бетінен ағып жатыр

Шаңда із қалады, ол оны сезбейді

Ол туннельді ары қарай итермелейді

Өзімен өзі сөйлеседі, ол жалғыз

Мазасыз шам жарығы

Және серік ретіндегі ойлар

Тек кейде ол үзіліс жасағанда

Ол бұл дүниені армандайды

Желдеткіш біліктер арқылы шығарыңыз

Әрі желге ұшқан қырандай

Оның лабиринтінен жоғары

Коллиер мұнараларының үстінен тартыңыз

Шаршаған көтергіш себет оны түкіріп жібереді

Қақпа арқылы, темір жол бойында, үйге

Ол елді мекеннің соңында күтіп отыр

Ол оған дастархан жайды

Ол жымиды.

Рахмет, бұл дәмді!

Ол басын екі қолымен ұстап тұрады

Ол көзін жұмады, иә, ол біледі

Оның күш-жігері, қорқынышы мен тері үшін

Ешқашан әділ жалақы болмайды

Ал егер ол кетуге тырысса

Ал тауды қарғаса бәрібір

Ол онсыз өмір сүре алмады