Ich Trag' Den Staub Von Deinen Strassen - Reinhard Mey

Ich trag' den Staub von deinen Straßen

An meinen Schuhen heute noch mit mir herum

Ich hab' sie halt nie putzen lassen

Nur aus Vergesslichkeit?

Nun ja, vielleicht darum

In tausend Liedern hat man dich besungen

Da kommt es nun auf ein Lied mehr ja auch nicht an

Ich hab' den Kopf voll von Erinnerungen

Mehr als ich wohl in einem Lied erzählen kann

Von Moabit bis hin nach Lichtenrade

Vom Wedding bis hinauf nach Wittenau

Da kenn' ich Kneipen, Plätze, Fassaden

Wie jedes Loch in meinen Taschen so genau

Da gibt es Kneipen, wie vor hundert Jahren

Da steh’n am Tresen noch die Stammkunden umher

Die zur Eröffnung auch schon hier waren

Da gibt es Dinge, die gibt es schon fast nicht mehr

Da ist der Bierhahn niemals ganz geschlossen

Da steht ein Brotkorb, und der ist für jeden frei

Und mancher holt sich dort sein Almosen

Und isst’s im Duft von Eisbein und Kartoffelbrei

Da gibt es Straßen voller Glanz und Flitter

Und ein paar Schritte weiter and’re Straßen, wo

Die Tür'n verschloss’ner als Kerkergitter

Die Pflastersteine härter sind, als anderswo

Da gibt’s Fassaden, die wie damals prangen

Und jeder Mauerstein erzählt: «Es war einmal»

Als wär' die Zeit dran vorbeigegangen

Dann gibt es andere, da war es nicht der Fall

Da gibt es Heilige und Sonderlinge

Weltenerlöser und Propheten aller Art

Und man hört lächelnd verworr’ne Dinge

Von Weltenuntergang und sünd'ger Gegenwart

Da gibt’s noch Seen und richtige Wälder

Mit echten Förstern drin, in zünft'ger Tracht

Da gibt’s noch richtige Wiesen und Felder

Und echte Füchse sagen sich dort gute Nacht

Da gibt es Laubenpieper, deren Gärten

Ein Stückchen Sanssouci, ein Stückchen Acker sind

Vor Apfelbäumen und Gartenzwergen

Dreh’n unverdrossen kleine Mühlen sich im Wind

Da gibt es Dorfau’n, wie im Bilderbogen

Auf denen spenden Gaslaternen gelbes Licht

Da sind die Vorhänge zugezogen

Und hinter jedem Vorhang regt sich ein Gesicht

Da gibt es Wüsten aus Beton und Steinen

Und alle Straßen darin sind gespenstisch leer

Wie eine Fata Morgana scheinen

Noch ein paar Schrebergärten vor dem Häusermeer

Höfe, in die sich keine Fremden wagen

In denen immer grade irgendwas passiert

In denen, wie hier die Leute sagen

Man mit dem Schießeisen die Miete abkassiert

Da gibt’s von Zeit zu Zeit noch einen greisen

Halbtauben Lumpensammler, der am Haustor schellt:

«Ankauf von Lumpen, Papier, Alteisen!»

Schon fast ein Fabelwesen einer and’ren Welt

Der Braunbierwagen fährt längst and’re Lasten

Den Scherenschleifer und den Kesselschmied

Den Alten mit seinem Leierkasten

Die gibt es fast nur noch in meinem Lied

Ich trag' den Staub von deinen Straßen

An meinen Schuhen heute noch mit mir herum

Ich habe sie halt nie putzen lassen

Nur aus Vergeßlichkeit?

Nun ja, vielleicht darum

Мен сіздің көшелеріңіздің шаңын көтеремін

Бүгін де менімен бірге аяқ киіммен жүр

Мен оларды ешқашан тазаламадым

Тек ұмытшақтықтан ба?

Жарайды, сондықтан да шығар

Сізді мыңға жуық ән шырқады

Енді бұл тағы бір әнге тәуелді емес

Менің басым естеліктерге толы

Бір әнде айта алатынымнан да көп

Моабиттен Лихтенрадқа дейін

Үйлену тойынан Виттенауға дейін

Мен пабтарды, алаңдарды, қасбеттерді білемін

Менің қалтамдағы әрбір тесік сияқты, дәл

Жүз жыл бұрынғыдай пабтар бар

Тұрақты тұтынушылар әлі де кассада тұрады

Ашылу салтанатына кімдер келді

Қазір дерлік жоқ дүниелер бар

Онда сыра шүмегі ешқашан толығымен жабылмайды

Нан себеті бар, ол барлығына тегін

Ал кейбіреулері зекеттерін сонда алады

Оны шошқа еті мен картоп пюресі иісімен жеп қойыңыз

Жарқыраған және қаңылтырға толы көшелер бар

Тағы бірнеше қадам басқа көшелер, қайда

Есіктері түрме торларына қарағанда құлыптаулы

Тас тастар басқа жерлерге қарағанда қаттырақ

Сол кездегідей жарқыраған қасбеттер бар

Әр кірпіш: «Бір кездері» дейді.

Уақыт өтіп кеткендей

Содан кейін ол болмаған жерде басқалары бар

Әулиелер мен тақ адамдар бар

Әлемдік құтқарушылар мен барлық түрдегі пайғамбарлар

Сіз шатасқан нәрселердің күлгенін естисіз

Дүниенің ақыры және күнәкар сый

Мұнда әлі де көлдер мен нағыз ормандар бар

Ішінде нағыз орманшылар, гильдия костюмдерінде

Әлі де нағыз шалғындар мен егістіктер бар

Ал нағыз түлкілер сонда қайырлы түн дейді

Садақ шұңқырлары, олардың бақтары бар

Біраз Санссучи, біраз өріс

Алма ағаштары мен бақша гномдарының алдында

Еріксіз кішкентай диірмендер желмен айналады

Суретті кітаптағыдай Дорфаундар бар

Газ фонарлары оларға сары жарық шығарады

Онда перделер тартылған

Әр перденің артында бір жүз толқиды

Бетон мен тасты шөлдер бар

Ал ондағы көшелердің бәрі бос

Сағым сияқты

Үйлер теңізінің алдында тағы бірнеше жер

Бейтаныс адамдар батылы бармайтын аулалар

Онда үнемі бірдеңе болып тұрады

Бұл жерде адамдар айтқандай

Жалақыны мылтықпен жинайсың

Ара-тұра тағы бір қария болады

Жартылай саңырау шүберек жинаушы үйдің қақпасында шырылдады:

«Шүберектер, қағаз, темір сынықтарын сатып алу!»

Басқа әлемнен келген мифтік жаратылыс дерлік

Қоңыр сыра вагоны басқа жүктерді көптен бері айдап келеді

Қайшы тегістегіш және қазандық

Органдарын жарғыш ұстаған қарт

Олар менің әнімде ғана бар

Мен сіздің көшелеріңіздің шаңын көтеремін

Бүгін де менімен бірге аяқ киіммен жүр

Мен оларды ешқашан тазаламадым

Тек ұмытшақтықтан ба?

Жарайды, сондықтан да шығар