Ich liebe es, unter Menschen zu sein - Reinhard Mey

Was gibt’s Schöneres als an diesem Tag im Sonnenschein

Auf der Bank im Park zu sitzen, still und ganz allein

Mit Amsel, Drossel, Fink und Star, da platzt mit Gebrüll

Eine entfesselte Schulklasse in mein Idyll

Gefolgt von einem bleichen, unterwürfigen Lehrer

So ein Schülerversteher, so ein ganz legerer

Die Kinder werfen Kaffee-To-Go-Becher in die Gegend

Und ihr Wortschatz ist schamverletzend und besorgniserregend

Sie schnippen Kippen in das Gras und rempeln mich an

«Ey, du Opfer, mach dich hier mal nicht so dicke, Mann!»

«Kinder, geht’s auch etwas leiser?», der Lehrer schreitet ein

Die Kinder zeigen sich auf ihren Smartphones Schweinerei’n

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Ich liebe es, von Zeit zu Zeit ins Wirtshaus zu geh’n

Mit dem schönen festen Vorsatz, tief ins Glas zu seh’n

Allein in meiner stillen Ecke mit meinem Wein

Da kommt die laute Stillgruppe und der Gesangsverein

Da kommt der Fleischgroßhändler mit seinem kläffenden Köter

Und der Bürgermeistersohn, ein tödlicher Nervtöter

Die smarten jungen Eltern kommen, die, hoch die Tassen

Die Erziehung ihrer Blagen der Allgemeinheit überlassen

Ein Kind kotzt auf den Tisch, das andre wirft seinen Schuh

Ein angetrunk’ner Schwätzer torkelt direkt auf mich zu

«Ist neben dir noch frei?», «Bedaure, mein Herr, leider nein»

Er setzt sich ächzend, übelriechend hin zu mir

Und gießt sein Bier über mein Bein

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

«Kannst du mir noch einmal verzeih’n?»

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

«Komm, gieß mein Glas noch einmal ein»

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Im Kino, an der Bar, im Restaurant ohne Hemmschwelle

Wo immer ein Platz frei ist, rücken sie mir auf die Pelle

Egal, ob sie am Pool die Liege neben mir aussuchen

Oder im Großraumwagen den Sitz neben meinem buchen

Es ist das Phänomen der Kohäsion, der Moleküle

Wenn in 'nem leeren Wartesaal einhundert freie Stühle stehen

Geht der erste, der herein kommt unabänderlich

Schnurstracks durch den ganzen Saal und setzt sich neben mich

Und so werd' ich manchmal das Gefühl nicht los

Sie woll’n nicht nur neben mir sitzen, sie woll’n auf meinen Schoß

Es ist dunkel, nass und kalt und es ist viertel nach zehn

Ich muss nach Haus durch den dunklen Fußgängertunnel geh’n

Ich steig' hinab, hüpf' zwischen Lachen von Urin

Und Erbroch’nem hin und her und da plötzlich seh' ich ihn

Er hat recht derbes Schuhwerk an und keine Haare

Dafür 'nen Baseballschläger und ich nur 'ne Gitarre

Mit einer Hand zerdrückt er eine volle Bierdose

Wirft sie nach mir, dann holt er einen Schlagring aus der Hose

Das war’s, ich habe keine Chance gegen den Stier

Da hör ich plötzlich die St.-Pauli-Hymne hinter mir

Drei Dutzend St.-Pauli-Fans zieh’n mich in ihre Reih’n

Und ich häng' mich bei zwei großen, breiten Kuttenträgern ein

Tja, manchmal lieb' ich es wirklich, unter Menschen zu sein

FC St. Pauli, ab sofort mein Verein

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Du gehst niemals allein

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Plötzlich nichtig und klein

Ich liebe es, unter Menschen zu sein

Күн шуағында осы күні бұдан артық не бар

Саябақтағы орындықта отырып, тыныш және жалғыз

Қарақұрт, молочница, мүсін және жұлдызқұрттармен бірге шуылдап жарылады

Менің идилиямдағы ашылған мектеп сыныбы

Артынан бозарған, мойынсұнғыш мұғалім келді

Мұндай студент түсінетін, өте кездейсоқ

Балалар кофе ішетін шыныаяқтарды айналаға лақтырады

Ал олардың сөздік қоры ұят және алаңдатарлық

Олар шөпке сілкіп, маған соқтығысады

— Ей, құрбан, мына жерде семірме, жігіт!

«Балалар, аздап бас тарта аласыздар ма?», мұғалім ішке кіреді

Балалар өздерінің смартфондарында өздерін бей-берекет етіп көрсетеді

Маған адамдар арасында болған ұнайды

Маған адамдар арасында болған ұнайды

Мен анда-санда тавернаға барғанды ​​жақсы көремін

Әйнекке терең қарау үшін жақсы берік рұқсатымен

Шараппен тыныш бұрышымда жалғыз

Одан кейін дыбыссыз топ пен ән үйірмесі келеді

Міне, етін көтерме сатушы үрген қошқарымен келеді

Ал әкімнің баласы, өлімші тентек

Ақылды жас ата-аналар келіп, тостағандарыңды көтеріңдер

Солардың братандарының тәрбиесін жалпы жұртшылыққа тапсырыңыз

Бір бала үстелге лақтырады, екіншісі аяқ киімін лақтырады

Мас сөйлейтін адам тура маған қарай секіріп келеді

«Жаныңда әлі бос бар ма?», «Кешіріңіз, сэр, өкінішке орай жоқ»

Ол менің қасыма отырады, ыңырсып, жағымсыз иіс шығарады

Ал сырасын менің аяғыма құйып жібереді

Маған адамдар арасында болған ұнайды

-Сен мені тағы кешіре аласың ба?

Маған адамдар арасында болған ұнайды

«Жүр, менің стақанымды тағы құй»

Маған адамдар арасында болған ұнайды

Кинотеатрда, барда, мейрамханада кедергісіз

Қай жерде бос орын болса, менің артымнан келеді

Олар бассейнде менің қасымдағы шезлонды таңдай ма, бәрібір

Немесе ашық жоспарлы көліктегі менің жанындағы орынды брондаңыз

Бұл молекулалардың бірігу құбылысы

Бос күту залында жүз бос орындық болғанда

Өзгермейтін бірінші келген болады

Тікелей дәлізге өтіп, менің жаныма отырады

Сондықтан кейде сезімімді сейілте алмаймын

Олар менің қасымда отырғысы келмейді, менің тіземе отырғысы келеді

Қараңғы, дымқыл және суық, сағат оннан ширек болды

Мен қараңғы жаяу жүргіншілер туннелі арқылы үйге баруым керек

Мен төмен түсіп, несеп бассейндерінің арасында секіремін

Алды-артына құсып, кенет оны көремін

Ол шынымен қатты аяқ киім киеді және шашы жоқ

Бірақ бейсбол таяқшасы және мен жай гитарамыз

Бір қолымен сыра толы банканы жаншып жатыр

Маған лақтырып жіберді, сосын шалбарынан жез түйреуіштерді суырып алды

Болды, бұқаға қарсы мүмкіндігім жоқ

Сол кезде кенет артымнан Сент-Паули әнұраны естіледі

Сент-Паулидің үш ондаған жанкүйерлері мені өз қатарына тартады

Мен өзімді екі үлкен, кең әдетті тасымалдаушыға іліп қойдым

Кейде мен адамдардың қасында болғанды ​​жақсы көремін

ФК Сент-Паули, бұдан былай менің клубым

Маған адамдар арасында болған ұнайды

Сіз ешқашан жалғыз жүрмейсіз

Маған адамдар арасында болған ұнайды

Кенеттен бос және кішкентай

Маған адамдар арасында болған ұнайды