Ich Liebe Das Ende Der Saison - Reinhard Mey

Die Tage werden kürzer und die Schatten werden länger.

Vor der Boutique friert im Kübel ein vergess‘ner kleiner Baum.

Im Kurhaussaal rücken sie die Tische enger

Und heizen manchmal schon den vord‘ren Raum.

Der heißumkämpfte Tisch, den nur die Halbgötter bekamen,

Ist nicht mehr heißumkämpft und plötzlich frei.

Und dein Gesicht hat endlich für den Kellner einen Namen,

Du bist auf einmal wichtig und nicht nur Tisch Nummer drei!

Die Speisekarte wird mit jedem Tag ein bißchen kleiner,

Dafür mit jedem Tag ein bißchen größer die Portion:

Es muß jetzt alles weg und wenn du es nicht ißt, ißt‘s keiner —

Ich liebe das Ende der Saison!

An den verwaisten Fahnenmasten klopfen lose Leinen

Und irgendwo dort drüben schlägt ein Gartentor im Wind.

Wie all diese Geräusche deutlicher und lauter scheinen,

Wenn erst die lauten Stimmen der Saison verklungen sind!

Wenn sich jetzt zwei begegnen, ist das fast eine Verschwörung,

Und Wildfremde erzähl‘n dir ihren ganzen Lebenslauf

Im Flüsterton, denn Sprechen wäre jetzt schon eine Störung.

Jetzt hat nur noch die Post und morgens der Schuhladen auf.

Einen Sommer lang bist du um ein Paar herumgestrichen:

Unverschämt teuer, doch gefallen würde es dir schon,

Seit gestern abend ist das alte Preisschild durchgestrichen:

Ich liebe das Ende der Saison!

In der Strandgalerie hängt nur ein Bild, drauf steht: «Geschlossen»

Der Kiosk und das Eiscafé machen nach und nach dicht.

In Spinnweben über den verwitterten Fenstersprossen

Zittern glitzernde Tautropfen im späten Sonnenlicht.

Wenn jetzt die Sonne scheint, dann ist das nicht mehr selbstverständlich,

Und du nimmst jeden Strahl einzeln und dankbar hin.

Nichts ist mehr so wie‘s war, und du kannst spür‘n: Alles ist endlich.

Auch wenn du‘s nicht verstehst, ahnst du doch: Es hat seinen Sinn.

Du brauchst nicht mehr über die Gehsteigzuparker zu meckern:

Die Autoschickimickis sind schon längst auf und davon

Mit ihr‘n Pelzdamen, deren Hunde die Wege vollkleckern —

Ich liebe das Ende der Saison.

Vorm Dorfkrug stehen ratlos ein paar Kästen leere Flaschen.

Im Schaukasten gilbt ein Menü aus längst vergang‘ner Zeit.

Der Regen hat die Kreide von den Schrifttafeln gewaschen,

Wer jetzt noch hierher kommt, der weiß ja sowieso Bescheid.

Wer jetzt noch hierher kommt, der hat gelernt, sich zu bescheiden,

Und wenn er wieder geht, wird er ein Stückchen weiser sein:

Du brauchst im Leben wirklich nur, um keine Not zu leiden,

Einen Freund, ein Stück Brot, ein Töpfchen Schmalz und ein Glas Wein!

Und all das gibt es hier noch allemal an allen Tagen,

Und wenn du klug bist, werden Leib und Seele satt davon.

«Und übrigens, die Runde geht auf mich!»

hör‘ ich mich sagen.

Ich liebe das Ende der Saison!

Und denk‘ dabei, ich stünde gern in fernen Tagen

Am Fenster einer kleinen, langsam schließenden Pension,

Und sähe auf die Wege meines Lebens und könnt‘ sagen:

Ich liebe das Ende der Saison!

Күндер қысқарып, көлеңкелер ұзарып барады.

Бутиктің алдындағы шелекте ұмытылған кішкентай ағаш қатып қалады.

Курхауссаалда олар үстелдерді бір-біріне жақындатады

Кейде тіпті алдыңғы бөлмені жылыту.

Тек жарты құдайлар алатын қызу тартысты үстел

Енді қызу тартысты және кенеттен бос.

Сіздің бетіңізде даяшының аты бар

Сіз кенеттен маңыздысыз және тек үшінші кесте емес!

Мәзір күн сайын азаяды,

Бірақ бұл бөлік күн сайын аздап көбейеді:

Мұның бәрі қазір кетуі керек, егер сіз оны жемесеңіз, оны ешкім жемейді -

Маған маусымның соңы ұнайды!

Бос сызықтар қаңырап бос қалған флагштоктарды қағып жатыр

Бір жерде бақшаның қақпасы жел соғылады.

Бұл дыбыстардың бәрі қалай анық және күштірек көрінеді

Бірде маусымның қатты дауыстары сөнді!

Егер екеуі қазір кездессе, бұл қастандық дерлік,

Ал мүлдем бейтаныс адамдар сізге толық түйіндемесін айтып береді

Сыбырда, өйткені сөйлеу қазірдің өзінде бұзылу болар еді.

Қазір таңертең пошта бөлімшесі мен аяқ киім дүкені ғана жұмыс істейді.

Жазда сіз жұппен флирт жасадыңыз:

Өте қымбат, бірақ сіз мұны қалайсыз,

Кеше кештен бері ескі баға белгісі сызылып тасталды:

Маған маусымның соңы ұнайды!

Жағажай галереясында бір ғана сурет бар: «Жабық»

Дүңгіршек пен балмұздақ бірте-бірте жабылып жатыр.

Тозған терезе торларының үстіндегі өрмектерде

Жарқыраған шық тамшылары кеш күн сәулесінде дірілдейді.

Егер күн қазір жарқырап тұрса, оны бұдан былай қарапайым деп қабылдауға болмайды,

Ал сіз әр сәулені жеке-жеке және ризашылықпен қабылдайсыз.

Ештеңе бұрынғыдай емес және сіз сезіне аласыз: бәрі шектеулі.

Сіз оны түсінбесеңіз де, сіз күдіктенесіз: Бұл мағынасы бар.

Жаяу жүргіншілер жолындағы көліктерге шағымданудың қажеті жоқ:

Авточикимиктер баяғыда кетіп қалды

Иттері жолды төгетін жүнді ханымдарымен -

Маған маусымның соңы ұнайды.

Бірнеше жәшік бос бөтелкелер ауылдағы қонақүйдің алдында шарасыз тұр.

Көрмеде өткен дәуірдің мәзірі бар.

Жаңбыр таблеткалардағы борды жуып тастады

Мұнда әлі келген кез келген адам бұл туралы бәрібір біледі.

Мұнда әлі келген кез келген адам қарапайым болуды үйренді,

Қайта барғанда, ол аздап ақылды болады:

Өмірде тек азаптан аулақ болу керек

Дос, бір үзім нан, бір қазан май және бір стақан шарап!

Мұның бәрі күн сайын осында,

Ал ақылды болсаң, жаныңды да, тәніңді де осымен асырайсың.

«Айтпақшы, раунд өзімде!

Мен өзімді естимін

Маған маусымның соңы ұнайды!

Ал, ойланыңыз, мен алыс күндерде болғым келеді

Кішкентай, баяу жабылатын зейнетақының терезесінде,

Менің өмір жолыма қарап, айта аламын:

Маған маусымның соңы ұнайды!