Heimkehr - Reinhard Mey

Mutter, gib mir zu essen, Mutter, gib mir zu essen!

Hast Du nicht jeden Abend mein Essen gewärmt?

Hier steht noch mein Teller, Mutter, gib mir zu Essen

Nur das «Bitteschön» sagen, das hab' ich verlernt

Ich habe gewartet am Tisch des Reichen

Auf das, was er übrig lässt, wenn er geht

Hab mich drum geschlagen mit meinesgleichen —

Wie schnell einem dabei das Bitten vergeht

Stell den Brotkorb zu mir, Mutter, gib mir zu essen

Den mocht' ich nie leiden, erinnerst du dich?

Sonderbar, ich hab' seither so vieles vergessen

Aber an unseren Brotkorb erinn’re ich mich

Vater, gib mir zu trinken, Vater, gib mir zu trinken!

Meine Stimme ist staubig, gieß mir mein Glas ein

Voll bis an den Rand, Vater, gib mir zu trinken

Denn da, wo ich herkomme, wächst kein Wein

Lass mich trinken, ich will meine Lippen kühlen

Sie sind spröde vom Reden in einem fort

Es ist soviel Niedertracht fortzuspülen

Und meine Hoffnungen sind verdorrt

Hast Du nicht eine Flasche aufgehoben

Für einen Tag in besserer Zeit?

Von den Jahren umhegt, von den Spinnen umwoben?

Die lass uns jetzt trinken, heut' ist es soweit

Geh und mach mir mein Bett, geh und mach mir mein Bett!

Meine Glieder sind wie Blei so schwer

Die Zeit macht mich müde, geh und mach mir mein Bett

Du hast mich geliebt, kennst Du mich jetzt nicht mehr?

Man hat mich verspottet, man hat mich getreten

Ich habe Staub und Zorn geschluckt

Ich hab' keinen Menschen um Mitleid gebeten

Von Schlägen ist mein Rücken geduckt

Meine Augen brennen, kühl meine Lider

Meine Träume sind mit Wunden besät

Vielleicht erkennst Du mich nur deshalb nicht wieder?

Doch ich liebe Dich noch, geh und mach mir mein Bett!

Ана, мені тамақтандыр, ана, мені тамақтандыр!

Менің тамағымды күнде кешке қыздырмадың ба?

Табағым әлі осында, ана, тамақ берші

Мен жай ғана «Өтінемін» деп айтуды ұмытып қалдым.

Мен байдың дастарханында күтіп отырдым

Барғанда артына не қалдырады

Мен оны өз түріммен ұрдым -

Сұрауды қаншалықты тез ұмытып кетесің

Нан себетін маған қойшы, ана, жейтін бірдеңе бер

Мен оны ешқашан ұнатпадым, есіңде ме?

Бір қызығы, содан бері көп нәрсені ұмыттым

Бірақ біздің нан қоржынымыз есімде

Әке, сусын бер, әке, сусын!

Даусым шаңды, стақанымды құйып бер

Толдырғанға дейін, әке, сусын бер

Өйткені мен келген жерде шарап өспейді

Ішейін, ернімді суытқым келеді

Үнемі сөйлегеннен сынғышсың

Жуып кететін әдепсіздік көп

Ал менің үмітім сөнді

Сіз бөтелке алған жоқсыз ба?

Жақсы уақыттағы бір күн үшін бе?

Жылдар бағып, Өрмекшілер қоршап алған ба?

Қазір ішейік, бүгін күн

Бар да төсегімді жина, бар да төсегімді жина!

Қол-аяғым қорғасындай ауыр

Уақыт мені шаршатады, барып төсегімді жина

Сен мені сүйдің, енді мені танымайсың ба?

Мені мазақ етті, тепті

Мен шаң мен ашуды жұттым

Ешкімнен аяушылықты сұрамадым

Соққыдан арқам еңкейіп қалды

Көзім күйіп, қабақтарым салқындап кетті

Менің армандарым жараға толы

Мені танымауыңның жалғыз себебі осы шығар?

Бірақ мен сені әлі де жақсы көремін, барып төсегімді жинап ал!