Grenze - Reinhard Mey

Der fremde Mann aus dem Osten gab

Mir diesen fingerlangen Gewindestab

Aus graubeschlagenem Chromnickelstahl.

«Dieser Bolzen hier», sagte er, «war einmal

Die Verbindung an dem Zaun aus Streckmetall

Der hinter der Grenze fast berall

Als die letzte unnehmbare Hrde galt,

Und den Bolzen, den lst du nicht mit Gewalt

Und auch nicht mit Geduld und auch nicht mit List,

Weil er einmal verschraubt nicht zu lsen ist.

Ich geb ihn dir, sieh ihn dir gut an,

Es kleben Trnen und Blut daran.»

Mit diesen Worten lie er mich steh’n,

Unglubig begann ich daran zu dreh’n.

Und langsam wurd' es mir unheimlich,

Die Muttern an den Hnden drehten sich,

Doch sie drehten ins Leere oder drehten mit,

Das Gewinde fasste einfach keinen Tritt.

Ich zog, ich drckte, ich versucht' es nochmal,

Dieser Bolzen war einfach teuflisch genial.

Ich begriff, diesen Stab mit den Rundkappen drauf

Kriegt kein Schraubenschlssel der Welt wieder auf.

Ich hielt ihn in der Hand zur Faus geballt,

Und bei dem Gedanken berlief es mich kalt.

Wie manche Flucht dran gescheitert sein mag,

Wo die Freiheit schon zum Greifen nahe lag.

Wo das Sperrgebiet schon berwunden war

Und Signalzaun und Todesstreifen sogar.

Die Patrouille vorbei, sie war’n immer zu zweit

Und die Wachen im Turm in der DUnkelheit,

Die Maschinenpistolen in Anschlag gebracht

Und ihre Fernglser durchsuchen die Nacht.

Da blitzen Scheinwerfer auf, pltzlich alles taghell

Und Rufe und Schsse und Hundegebell.

Hinter Sperrgraben, Minen, Stacheldrahtverhau’n

Im Lichtkegel gestrandet am letzten Zaun.

Und ich frage mich, unter welcher Stirn,

Шығыстан келген біртүрлі адам берді

Мен бұл саусақ ұзындығы бар бұрандалы өзек

Сұр жабынды хром-никельді болаттан жасалған.

— Бұл болт,— деді ол,— бір кездері болған

Кеңейтілген металдан жасалған қоршауға қосылу

Барлық жерде дерлік шекараның артындағы

Ең соңғы өтпейтін тосқауыл тұрғанда

Ал сіз болтты күшпен босатпайсыз

Сабырмен де, айламен де емес,

Өйткені бір рет бұранда оны босату мүмкін емес.

Мен саған беремін, жақсылап қара

Көз жасы мен қан оған жабысады».

Осы сөздерімен ол мені орнымнан қалдырды

Мен сенбей оны айналдыра бастадым.

Бірте-бірте бұл мен үшін таңқаларлық болды

Қолдардағы жаңғақтар айналды,

Бірақ олар босқа айналды немесе олармен бірге айналды,

Жіп бір қадам жасай алмады.

Мен тарттым, бастым, қайта тырыстым

Бұл болт өте керемет болды.

Мен түсіндім, бұл дөңгелек қалпақшалары бар

Дүниенің кілтін қайта аша алмаймын.

Мен оны қолыммен жұдырығыммен ұстадым,

Ал бұл ой мені тоңазытып жіберді.

Осының кесірінен қанша қашу сәтсіз болды,

Бостандыққа қол жететін жерде.

Тыйым салынған аймақ әлдеқашан еңсерілген жерде

Тіпті сигналдық қоршаулар мен өлім жолақтары.

Патруль аяқталды, әрқашан екеуі болды

Ал қараңғыда мұнарадағы күзетшілер

Автоматтарды көтерді

Ал олардың дүрбілері түнде іздейді.

Содан кейін фаралар жыпылықтайды, кенеттен бәрі күндізгідей жарқырайды

Ал айғай мен оқ пен иттер үреді.

Арықтардың, шахталардың, тікенді сым қоршаулардың артында

Соңғы дуалдағы жарық конусына тығылды.

Ал қай маңдайдың астында деп ойлаймын