Ficus Benjamini - Reinhard Mey

Der Ficus Benjamini an der schweren Eisentür

Steht nicht aus freien Stücken dort, er kann ja nichts dafür

Daß du hier in dem abgeranzten Keller warten mußt

Freundlich erträgt er deinen Mißmut, teilt er deinen Frust

Mit einem bleichen, gramgebeugten Radiologen

Ist er in grauer Vorzeit mal hier eingezogen

Es ist als stünde er schon immer dort, seit eh und je

Der Ficus Benjamini an der Tür zum MRT

Er ist die einz’ge Pflanze, die es in der Unterwelt

Auf Dauer mit dem Kummer und all den Seufzern aushält

Das ist kein Platz für zarte Gartenrosen

Rosen vertragen keine harten Diagnosen!

Das kann nur ein Gewächs, das alle Schattenseiten kennt

Das tapfer ist und leidgeprüft und strahlungsresistent!

Er kennt in dem tageslichtlosen Raum das Inventar

Den Schirmständer, die Zeitschriften, den Tisch, das Formular

Er kennt ihn, den Geruch der Angst, der an den Wänden klebt

Er kennt das Schwert des Damokles, das über allem schwebt

Er kennt die Qual der Ungewißheit und kennt die Befunde

Vielleicht kennt er auch schon den Tag, vielleicht sogar die Stunde

Er selber überlebt in ausgetrocknetem Substrat

Savanne, auf die es seit Jahren nicht geregnet hat

Nur ein paar Zigarettenkippen, hastig ausgedrückt

Von traurigen Gelbfingern, sind das einz’ge, was ihn schmückt

Eine nervös verbogne Büroklammer

In seinem Untersatz legt Zeugnis ab von all dem Jammer

Der ihn streift wie der Luftzug, wenn die Tür aufgeht, dann fällt

Ein Blatt auf die speckige ADAC-Motorwelt

Du fragst dich, warum man dich diesmal so lang warten läßt

Zählst die verbliebnen Blätter in dem räudigen Geäst

Und irgendwie erinnert dich die magere Gestalt

Des Ficus Benjamini ganz entfernt an einen Wald

Es riecht wen’ger nach Kiefer als nach Desinfektionsmittel

Und dann tragen die Förster hier ausnahmslos weiße Kittel

Und doch erinnert dich der kleine, mut’ge Baum daran

Daß auch auf ausgedörrtem Boden Hoffnung wachsen kann

Und mit seinem gerupften, demütigen Blätterkleid

Vermag er dich zu trösten in dieser Trostlosigkeit:

Du kommst hier wieder raus, wirst über dir den Himmel sehen

Über raschelndes Laub auf einem Waldweg gehen

Du wirst die Freiheit spürn, die Tür geht wieder auf vor dir —

Der Ficus Benjamini aber bleibt für immer hier

Ауыр темір есіктегі Ficus Benjamini

Ол жерде өз еркімен тұрмайды, бұл оның кінәсі емес

Бұл жерде жыртылған жертөледе күту керек

Ол сенің ренішіңе достықпен шыдайды, көңіліңді бөліседі

Бозарған, қайғы-қасіретті рентгенологпен

Ол ертеде осында көшіп келді ме?

Ол әрқашан сонда болған сияқты

Ficus Benjamini MRT есігінде

Ол жер асты әлемінде бар жалғыз өсімдік

Жүректің сыздауы мен барлық күрсіністердің мәңгілік

Бұл нәзік бақша раушандары үшін орын емес

Раушандар ауыр диагноздарды қабылдамайды!

Барлық кемшіліктерді білетін зауыт қана мұны істей алады

Бұл батыл және шыдамды және радиацияға төзімді!

Қараңғы бөлмедегі түгендеуді таниды

Қолшатыр, журналдар, үстел, пішін

Оны біледі, қабырғаға жабысқан қорқыныш иісі

Ол әр нәрсенің үстінде қалықтап жүрген Дамокл семсерін біледі

Ол белгісіздіктің азабын таниды және қорытындыларды біледі

Мүмкін ол күнді, тіпті сағатты да біледі

Ол кептірілген субстратта өмір сүреді

Жылдар бойы жаңбыр жаумаған Саванна

Біраз темекі тұқылы асығыс сығып шықты

Мұңды сары саусақтар ғана оны безендіреді

Қатты иілген қағаз қыстырғыш

Оның минусында барлық қасіреттің куәгері

Бұл оған сызба сияқты әсер етеді, есік ашылғанда, содан кейін құлап кетеді

Майлы ADAC мотор әлеміндегі жапырақ

Бұл жолы сізді неге сонша күтті деп ойлайсыз

Қоңыз бұтақтарындағы қалған жапырақтарды санаңыз

Әйтеуір арық фигураны еске түсіреді

Фикус бенджамини орманнан алыс жерде

Дезинфекциялаушыға қарағанда қарағайдың иісі азырақ

Одан кейін мұнда орманшылар ерекшеліксіз ақ халаттылар киеді

Дегенмен кішкентай, батыл ағаш оны еске түсіреді

Бұл тіпті құрғақ жерде де үміт артуы мүмкін

Және жапырақты жұлынған, қарапайым көйлегімен

Ол сені осы қаңырап қалғанда жұбата ала ма?

Сіз бұл жерден шықсаңыз, сіз төбеңізде аспанды көресіз

Орман жолында сыбдырлаған жапырақтардың үстімен жүру

Сіз еркіндікті сезінесіз, есік сіздің алдыңызда қайтадан ашылады -

Бірақ фикус Бенджамини осында мәңгі қалады