Erbarme Dich - Reinhard Mey

Die Räder rumpeln den schlaglochzerfurchten Weg entlang

Die Zugmaschine ächzt und dröhnt im zweiten, dritten Gang

Der Hänger folgt schlingernd den Schlangenlinien

Zwei Dutzend Pferde sind die Ladung, Schlachtvieh ist die Fracht

Vier Nächte und vier Tage und vielleicht noch eine Nacht

Von Litauen bis hinunter nach Sardinien

Dreitausend Kilometer liegen vor dem Elendstreck

Durch Kälte, Angst und Hitze auf dem zug‘gen Ladedeck

Mit groben Seilen lieblos festgebunden

Dreitausend Kilometer eingepfercht und festgezurrt

Bei jeder Kurve schmerzt der rauhe Strick, der harte Gurt

Scheuert bei jedem Rucken in den Wunden

Erbarme dich

Erbarme dich!

Erbarme dich der Kreatur

Sieh hin und sag nicht, es ist nur

Vieh!

Sieh hin und erbarme dich!

Sie leiden stumm, fast zwanzig Stunden geht die Reise schon

Die erste Rast in Zebrzydowice, der Zollstation

Ein stumpfer Tierarzt stempelt die Papiere

Würdigt die Pferde keines Blickes, nach drei Stunden nur

Treibt man sie wieder auf den Wagen, beginnt die Tortur

Von neuem für die längst erschöpften Tiere

Mit Schlägen und mit Tritten die Laderampe hinauf

Und strauchelt eines, stürzt eines und bricht eines den Lauf

Dann stoßen sie es mit Elektrostäben

Wieder und wieder auf, auch wenn‘s wieder und wieder fällt

Nur für ein Tier, das überlebt, gibt es am Ende Geld

Und nur ein Tier, das steht kann überleben

Erbarme dich…

Und weiter, immer weiter ohne Rast, es drängt die Zeit

Die Tiere längst zu Tod erschöpft, der Leidensweg noch weit

Die Fracht verletzt, gemartert und geschunden

Beim Tanken noch ein Eimer Wasser, die letzte Ration

Der letzte Schlagbaum vor dem Schlachthof, die letzte Station

Und rohe Knüppel knall‘n in offne Wunden

Eine Betonwanne, ein Bolzenschuß, achtlos gesetzt

Ein wildes Aufbäumen im Todeskampf und ganz zuletzt

Dringt aus den Kehlen eine Todesklage

Ein Laut, so schaurig, der schon nicht mehr von dieser Welt ist

In einem Todesschrei, den du dein Lebtag nicht vergißt

Endet in Cagliari alle Plage

Erbarme dich…

Шұңқырлы жолдың бойында дөңгелектер дірілдейді

Трактор екiншi-үшiншi берiлiсте ыңырсып, гүрiлейдi

Тіркеме толқынды сызықтардың соңынан келе жатыр

Екі ондай жылқы – жүк, союға арналған мал – жүк

Төрт түн, төрт күн, мүмкін тағы бір түн

Литвадан Сардинияға дейін

Үш мың шақырым қасіретті жолдың алдында жатыр

Жүк тиеу палубасында суық, қорқыныш және жылу арқылы

Дөрекі арқанмен абайсызда байланған

Үш мың шақырым биіктік пен белбеу

Дөрекі арқан, қатты белбеу әр бұрылыста ауырады

Әр жұлқынған сайын жараларды сүрту

Рақым етіңіз

Рақым етіңіз!

Жаратқанға рақым ет

Қараңыз және бұл жай деп айтпаңыз

Мал!

Қараңыз және рақым етіңіз!

Олар үнсіз азап шегеді, жол жиырма сағатқа жуық уақытқа созылды

Зебрзыдовицедегі бірінші аялдама, кеден бекеті

Доғал ветеринар қағазға мөр басады

Жылқыларға қарамаңыз, тек үш сағаттан кейін

Егер сіз оларды вагонға қайта апарсаңыз, сынақ басталады

Тағы да ұзақ шаршаған жануарлар үшін

Соққылар мен соққылармен тиеу рампасына көтеріліңіз

Ал бірі сүрінсе, бірі құлап, бірі бөшкені сындырады

Сосын оны электр таяқшаларымен қағып алады

Қайта-қайта көтерілсе де, қайта-қайта құласа да

Тірі қалған жануарға ғана ақша бар

Ал тек тұрған жануар ғана аман қалады

Мейірімділік…

Әрі қарай, тынығусыз уақыт өте маңызды

Жануарлар әлдеқашан таусылған, азап жолы әлі алыс

Жүк ауырды, азаптады және ұрды

Толтырған кезде тағы бір шелек су, соңғы рацион

Мал сою алаңының алдындағы соңғы бұрылыс, соңғы бекет

Ал шикі таяқтар ашық жараларға соғылады

Бетон ваннасы, болт ату, абайсызда орналастырылған

Өлім азабы мен ең соңында жабайы тыныс

Олардың көмейінен ажал зары шығады

Дыбыс соншалықты қорқынышты, ол енді бұл әлемдікі емес

Өмiр бойы ұмытпайтын айқайда

Барлық обалар Кальяриде аяқталады

Мейірімділік…