Die Kinder Von Izieu - Reinhard Mey

Sie war‘n voller Neugier, sie war‘n voller Leben

Die Kinder, und sie waren vierundvierzig an der Zahl

Sie war‘n genau wie ihr, sie war‘n wie alle Kinder eben

Im Haus in Izieu hoch überm Rhonetal

Auf der Flucht vor den Deutschen zusammengetrieben

Und hinter jedem Namen steht bitteres Leid

Alle sind ganz allein auf der Welt geblieben

Aneinandergelehnt in dieser Mörderzeit

Im Jahr vierundvierzig, der Zeit der fleiß‘gen Schergen

Der Spitzel und Häscher zur Menschenjagd bestellt

Hier wird sie keiner finden, hier oben in den Bergen

Die Kinder von Izieu, hier am Ende der Welt

Joseph, der kann malen: Landschaften mit Pferden

Théodore, der den Hühnern und Küh‘n das Futter bringt

Liliane, die so schön schreibt, sie soll einmal Dichterin werden

Der kleine Raoul, der den lieben langen Tag über singt

Und Elie, Sami, Max und Sarah, wie sie alle heißen:

Jedes hat seine Gabe, sein Talent, seinen Part

Jedes ist ein Geschenk, und keines wird man denen entreißen

Die sie hüten und lieben, ein jedes auf seine Art

Doch es schwebt über jedem Spiel längst eine böse Ahnung

Die Angst vor Entdeckung über jedem neuen Tag

Und hinter jedem Lachen klingt schon die dunkle Mahnung

Dass jedes Auto, das kommt, das Verhängnis bringen mag

Am Morgen des Gründonnerstag sind sie gekommen

Soldaten in langen Mänteln und Männer in Zivil

Ein Sonnentag, sie haben alle, alle mitgenommen

Auf Lastwagen gestoßen und sie nannten kein Ziel

Manche fingen in ihrer Verzweiflung an zu singen

Manche haben gebetet, wieder andre blieben stumm

Manche haben geweint und alle, alle gingen

Den gleichen Weg in ihr Martyrium

Die Chronik zeigt genau die Listen der Namen

Die Nummer des Waggons und an welchem Zug er hing

Die Nummer des Transports mit dem sie ins Lager kamen

Die Chronik zeigt, dass keines den Mördern entging

Heute hör‘ ich, wir soll‘n das in die Geschichte einreihen

Und es muss doch auch mal Schluss sein, endlich, nach all den Jahr‘n

Ich rede und ich singe und wenn es sein muss, werd‘ ich schreien

Damit unsre Kinder erfahren, wer sie war‘n:

Der Älteste war siebzehn, der Jüngste grad vier Jahre

Von der Rampe in Birkenau in die Gaskammern geführt

Ich werd‘ sie mein Leben lang sehn und bewahre

Ihre Namen in meiner Seele eingraviert

Sie war‘n voller Neugier, sie war‘n voller Leben

Die Kinder, und sie waren vierundvierzig an der Zahl

Sie war‘n genau wie ihr, sie war‘n wie alle Kinder eben

Im Haus in Izieu hoch überm Rhonetal

Қызығушылыққа бөленген, өмірге толы болатын

Балалар, олардың саны қырық төрт болды

Олар да сен сияқты, барлық балалар сияқты болды

Рона аңғарынан жоғары Изьедегі үйде

Немістерден қашып бара жатқанда дөңгеленген

Әр атаудың артында ащы азап жатыр

Дүниеде бәрі жалғыз қалды

Осы қанды заманда бір-біріне сүйеніп

Қырық төртінші жылы қажырлы қолбасшылардың заманы

Барлаушы мен тұтқын адам іздеуге бұйрық берді

Ешкім оларды мына жерден, таудан таба алмайды

Изиеу балалары, міне, ақыр заман

Сурет сала алатын Жүсіп: жылқылармен пейзаждар

Теодор тауықтар мен сиырларға жем-шөп әкеліп жатыр

Әдемі жазатын Лилиан бір күні ақын болуы керек

Кішкентай Рауль күні бойы ән айтады

Ал Эли, Сами, Макс және Сара, олардың барлығы осылай аталады:

Әркімнің өз қабілеті, таланты, өз үлесі бар

Олардың әрқайсысы сыйлық және олардан ешкім тартып алынбайды

Олар кімді қорғайды және жақсы көреді, әрқайсысы өзінше

Бірақ әр ойынға қатысты жағымсыз ойлар көптен бері болды

Әрбір жаңа күнде жаңалық ашу қорқынышы

Әр күлкінің артында қараңғы ескерту естіледі

Әрбір келген көлік апатқа әкелуі мүмкін

Олар таза бейсенбі күні таңертең келді

Ұзын пальто киген солдаттар мен азаматтық киім киген ерлер

Шуақты күн олар барлығын, барлығын өздерімен бірге алып кетті

Жүк көліктерін кездестіріп, олар баратын жерді атамады

Кейбіреулер шарасыздан ән сала бастады

Кейбіреулер дұға етті, басқалары үнсіз қалды

Біреулер жылап, бәрі кетіп қалды

Олардың шейіт болу жолы да сол

Хроникада есімдердің тізімдері дәл көрсетілген

Вагонның нөмірі және оның қай пойызға тіркелгені

Оларды лагерьге әкелген көліктің нөмірі

Шежіреде өлтірушілер ешкімнің аман қалмағанын көрсетеді

Бүгін осыны тарихқа енгізу керек деп естіп жатырмын

Және ол осынша жылдардан кейін аяқталуы керек

Мен сөйлеймін, ән айтамын, керек болса, айқайлаймын

Біздің балалар олардың кім екенін білуі үшін:

Ең үлкені он жетіде, кішісі небәрі төртте

Біркенаудағы пандустан газ камераларына бағытталады

Мен оларды өмір бойы көремін және сақтаймын

Олардың есімдері менің жүрегімде

Қызығушылыққа бөленген, өмірге толы болатын

Балалар, олардың саны қырық төрт болды

Олар да сен сияқты, барлық балалар сияқты болды

Рона аңғарынан жоғары Изьедегі үйде