Die Drei Musketiere - Reinhard Mey

Ich denk' oft dran wie’s war

Wenn wir beisammensaßen

Mit Illusionen hatten

Wir den Tisch gedeckt

Ein Apfel dreigeteilt

Und das Brot, das wir aßen

Dazu wäss'riger Wein

Hat wunderbar geschmeckt

Wir wollten anders sein

Als alle, die wir kannten

Verachteten das Streben

Und pfiffen auf das Geld

Den Bürger, den Pastor

Und die bigotten Tanten

Und glaubten, drei wie wir

Veränderten die Welt

Ich hör noch heut das Lied

Wir gröltens bis zum Morgen

Vom feisten Bourgeois

Und «Lang lebe die Anarchie!»

Wir lachten über Angst

Und and’rer Leute Sorgen

Erzählten viel von Liebe

Und von Philosophie

Die Zeit hat uns getrennt

Verstreut an allen Enden

Du, Aramis, magst heut

Bahnhofsvorsteher sein

Du, D’Artagnan, zählst heimlich

Deine Dividenden

Ich, Portos, sitze heut'

An unsrem Tisch allein

Мен бұл қалай болды деп жиі ойлаймын

Біз бірге отырғанда

Иллюзиялармен болды

Дастарханды жайдық

Үш бөлікке бөлінген алма

Ал біз жеген нан

Сулы шараппен бірге

Дәмі керемет

Біз басқаша болғымыз келді

Біз білетіндердің бәрінен де

Ұмытылмаған ұмтылыс

Ал ақшаға мән бермеңіз

Азамат, пастор

Ал тоқмейіл апалар

Біз сияқты үшеуі де сенді

әлемді өзгертті

Бұл ән әлі күнге дейін құлағымда

Таңертеңге дейін айқайладық

Майлы буржуазиядан

Және «Жасысын анархия!».

Біз қорқыныштан күлдік

Және басқалардың уайымдары

Махаббат туралы көп айтты

Және философиядан

Уақыт бізді ажыратты

Барлық шетіне шашыраңқы

Сен, Арамис, бүгінгідейсің

станция бастығы болу

Сен, д'Артаньян, жасырын есептейсің

сіздің дивидендтер

Мен, Портос, бүгін отырмын

Біздің дастарханда жалғыз