Das War Ein Guter Tag - Reinhard Mey

Das war ein guter Tag, als ich in Rechnen eine Eins bekam!

Es traf mich wie ein Blitz, erstarrt in ungläubigem Staunen.

Als ich aufstand und nach vorn ging und mein Heft entgegennahm

Ging durch die Bänke hinter mir ein Wispern und ein Raunen.

Soviel Worte, soviel Tränen, soviel Selbstvertrau‘n verlor‘n,

Jetzt stand in meinem Heft der kleine, rote Tintenkringel!

Ein Kichern: Auch ein blindes Huhn findet einmal ein Korn.

Ich lief rot an und heulte vor Glück bis zur Pausenklingel.

An diesem Tag, da war‘s, als hätt‘ ich eine Ritterrüstung an,

Da prallte alles ab, der Neid, die Hähme und das Kläffen,

Da war ich unverwundbar, da wusst‘ ich, heute kann

Mich durch kein Birkenblatt im Rücken der Speer des Lehrers treffen.

Wie ein Triumpfzug war der Heimweg, der vor mir lag.

Das war ein guter Tag!

Das war ein guter Tag, als ich nach der Chorprobe mit ihr ging

Im Schneetreiben, den Weg von Hermsdorf bis nach Blankenfelde.

Wir sangen und erzählten, unser beider Atem hing

Wie kleine weiße Wort-Wölkchen hinter uns in der Kälte.

Ich spürte nicht den Wind, der in Gesicht und Hände schnitt,

Als wir, um uns zu wärmen, uns bei den Armen nahmen.

Ihr zugewandt folgte ich ihren Worten, ihrem Schritt

Und als wir in der Dämmerung vor ihr Elternhaus kamen,

Küsste sie mich mit gespitzten Lippen auf den Mund,

Verstohlen, ohne Warnung, beinahe wie aus Versehen

Und ließ mich lachend stehn und ließ mich sprachlos und weidwund

Den gleichen, langen Weg wieder zurück nach Hause gehen,

Der tiefverschneit inzwischen in dunkler Winternacht lag.

Das war ein guter Tag!

Das war ein guter Tag, als in der Nacht das Kind nach Hause kam!

Nach all den Ängsten, da hatt‘ ich gut den Gelass‘nen spielen.

Als ich ihn wortlos an der Haustür in die Arme nahm,

Wie alle Sorgen, alle Qualen da von uns abfielen!

Das bange auf-die-Uhr-Sehn: Wo er sich jetzt noch rumtreibt?

Na, das wird ihm noch leidtun, na, das wird er noch bedauern,

Na, der kann was erleben!

Wo er nur so lange bleibt?

Auf seinen Schritt im Flur, ein Geräusch auf der Straße lauern.

Lass ihn jetzt heimkommen, egal, ich kann alles verzeihn,

Den Ärger, das Minutenzähl‘n, das kummervolle Wachen!

Lass ihn nur heimkommen, lass ihm nichts zugestoßen sein!

Ich sage keinen Ton, ich werd ihm keinen Vorwurf machen,

Ganz still werde ich sein, ich schwör, dass ich nichts sag'!

Das war ein guter Tag!

Das ist ein guter Tag, der über den Dächern der Stadt aufgeht,

Wie all die unerwähnten, in Erinnerung verschwomm‘nen.

Denn auch über dem unscheinbarsten, alltäglichsten weht

Der Hauch des Einzigen und das Versprechen des Vollkomm‘nen

Ich bin bereit, zu lernen, seine Kostbarkeit zu seh’n,

Mich auf ihn einzulassen und ihm jede Chance zu geben,

Ich bin bereit, den langen Weg bis ans Ende zu geh’n

Und bis zum allerletzten Ton den Ausklang zu erleben.

Im Wissen, dass ich eines Tages nichts anderes mehr

Erbitten und ersehnen, dass ich gar nichts auf der Erde

So sehr wie einen neuen Morgen, eine Wiederkehr

Des unscheinbarsten, alltäglichsten Tags erflehen werde.

Ich weiss, was ich sag —

Das ist ein guter Tag!

Математикадан А алған жақсы күн болды!

Ол маған сенбей қатып қалған найзағайдай соқты.

Орнымнан тұрып алдыға шығып, дәптерімді алғанымда

Артымда орындықтардың арасынан сыбыр мен күбір естілді.

Қаншама сөз, қаншама көз жас, қаншама өзіне деген сенім жоғалды,

Енді менің жаттығу дәптерімде кішкене қызыл сия шеңбері болды!

Күлкі: Соқыр тауық да анда-санда дән табады.

Қоңырау соғылғанша қуаныштан қызарып, жыладым.

Сол күні мен сауыт кигендей болдым

Содан кейін бәрі айнып кетті: қызғаныш, зұлымдық және үру,

Мен ол кезде қол сұғылмайтын едім, бүгін білдім

Ұстаздың найзасының арқасынан қайың жапырағы маған тиген жоқ.

Менің алдымда үйге оралған жол салтанатты шеру сияқты болды.

Бұл жақсы күн болды!

Хор репетициясынан кейін онымен бірге барған жақсы күн болды

Қарда, Гермсдорфтан Бланкенфельдке дейінгі жол.

Ән айтып, әңгімелестік, екеуміз де тынысымыз тарылды

Артымызда суықта кішкентай ақ сөз бұлттары сияқты.

Мен желдің бет-қолымды кесіп жатқанын сезбедім

Біз жылыну үшін бір-біріміздің қолымызды алған кезде.

Оған қарсы тұрып, мен оның сөзін, қадамын орындадым

Ал біз оның ата-анасының үйіне ымыртта келгенде,

Ол менің аузымнан сүйіп алды

Іштей, ескертусіз, кездейсоқ дерлік

Және мені күлкіге қалдырды және мені тілсіз және жаралы қалдырды

Сол ұзақ жолмен үйге қайтады

Қыстың қараңғы түнінде қар астында жатты.

Бұл жақсы күн болды!

Бала түнде үйге келген жақсы күн болды!

Барлық қорқыныштардан кейін сабырлы ойнау жақсы болды.

Мен оны есік алдында сөзсіз құшағына алғанымда,

Бізден барлық қайғы-қасірет, барлық азаптар қалай жойылды!

Мазасызданып сағатқа қарап: ол қазір қайда ілулі?

Ал, ол өкінеді, өкінеді,

Ол бірдеңені басынан өткеруі мүмкін!

Ол сонша уақыт қайда жүр?

Оның дәлізге қадам басқанда, көшеде шу естілді.

Қазір үйге келсін, бәрібір, мен бәрін кешіре аламын

Ашу, минут санау, мұңды қарау!

Тек үйге келсін, оған ештеңе болмасын!

Бір ауыз сөз айтпаймын, оны кінәламаймын

Мен өте тыныш боламын, мен ештеңе айтпаймын деп ант етемін!

Бұл жақсы күн болды!

Бұл қала төбесінен көтерілген жақсы күн

Барлық айтылмаған, бұлдыр естеліктер сияқты.

Өйткені ең көзге түспейтін, күнделікті соққылардың үстінен

Бірегейдің жанасуы және кемелдік уәдесі

Мен оның құндылығын көруді үйренуге дайынмын

Онымен араласып, оған барлық мүмкіндіктерді беру

Мен ұзақ жолды соңына дейін жүруге дайынмын

Және соңғы нотаға дейін оны сезіну.

Бір күні менде басқа ештеңе болмайтынын біле тұра

Менде жер бетінде ешнәрсе жоқ деп сұрап, аңсау

Жаңа таң, қайта оралу сияқты

Ең елеусіз, ең қарапайым күн.

Мен не айтып тұрғанымды білемін -

Бұл жақсы күн!