Das Foto Vor Mir Auf Dem Tisch - Reinhard Mey

Das Foto vor mir auf dem Tisch

Ist längst vergilbt und altmodisch

In seinem jugendstilgeschwung’nen Rahmen

Ein kleines Mädchen jener Zeit

In einem weißen Spitzenkleid

So wie auf manch alten Bonbonreklamen

Ein kleiner, runder Kinderkopf

Ein rabenschwarzer Lockenschopf

Und große braune Augen, unbestritten

Meine eigenen Züge sind

Dem kleinen Mädchen, wie ich find'

Wie man so sagt, aus dem Gesicht geschnitten

Sie mag drei Jahr' sein, oder vier

Welch eine Reise liegt vor ihr

Welch langer Weg an ihrem Lebensmorgen

Freude und Leid der Kinderzeit

In Güte und Geborgenheit

Die Schule und damit die ersten Sorgen

Der Erste Weltkrieg bricht herein

Sie ziehen ihren Vater ein

Zum «ungedienten Landsturm», wie sie’s nennen

Ihn, dessen Hände zur Musik

Viel besser taugen als zum Krieg

Und sie lernt Hunger und Entbehrung kennen

Kriegsende, Elend, Inflation

Das Ende mancher Illusion

In Ungewissheit, Wirrwarr und Geschiebe

Der Mut zu einem Neubeginn

Die Ausbildung als Lehrerin

Die erste und gleich die ganz große Liebe

Die Feste in den Ateliers

Die Bälle, die Künstlercafés

Das Charlestonkleid, Stirnband und kurze Haare

Und jeder Tag und jede Nacht

Wird wie ein Feuerwerk entfacht

Es sind auch ihre «wilden zwanz’ger Jahre»

Die Jugendliebe wird ihr Mann

Im Beruf erkennt man sie an

Ihr erstes Kind, ein Mädchen, wird geboren

Doch Deutschland wird mobil gemacht

Und wieder senkt sich tiefe Nacht

Über die Welt, und alles ist verloren

Sie holen alle für den «Sieg»

Und auch ihr Mann muss in den Krieg

Sie selbst wird in Berlin zum Dienst verpflichtet

Und als der Bombenhagel fällt

Bringt sie mich eines Nachts zur Welt

Im Klinikflur, so hat sie’s mir berichtet

Und nun wird Alles doppelt schwer

Allein in diesem Trümmermeer

Es geht nur noch darum zu überleben

Und dabei hat sie irgendwie

Auch wenn der Himmel Feuer spie

Mir Wärme und Geborgenheit gegeben

Und dann im zerbombten Berlin

Mit mir von Tür' zu Türe zieh’n

Manchmal gibt’s was auf Lebensmittelkarten

Sich nicht verlier’n in dem Gewirr

'N Kelle Brei ins Kochgeschirr

Und wieder in endlosen Schlangen warten

Aus ihren Kleidern macht sie mir

Mantel und Rock, und wenn ich frier'

Briketts aus den letzten Habseligkeiten

Mit Liebe und aus nichts macht sie

Mir Spielzeug und mit Phantasie

Eine glückliche Zeit aus bitt’ren Zeiten

Zum Avus-Rennen mit mir geh’n

Nach Tempelhof, die Flieger seh’n

Im Kaufhaus stundenlang Rolltreppe fahren

Sie lehrt mich schwimmen und sogar

— Etwas verbot’ner Weise zwar —

Den Brezelkäfer fahren, mit zwölf Jahren

Und dann in meiner wilden Zeit

Stur wie ein Bock, mit allen Streit

Kein noch so guter Rat wird angenommen

Nur ihrer, so ganz nebenher

Sie lässt mir das Gefühl, als wär'

Ich zu der Einsicht ganz allein gekommen

Der erste eig’ne Weg ist schwer

Weiß nicht, wie oft ich noch heimkehr'

Mit vollem Herzen und mit leeren Taschen

Wie oft hat sie mir dann verdeckt

Manche Markfünfzig zugesteckt

Den Koffer gepackt und mein Zeug gewaschen

Nach Hause kommen, das tat gut!

Noch oft hat sie mir neuen Mut

Ideen und Begeisterung gegeben

Manch Beispiel von Großzügigkeit

Die Lebensfreude zum Geleit

Und manch gute Lektion blieb bei mir kleben

Heute fällt ihr das Sehen schwer

Die Augen sind so gut nicht mehr

Und sie hat Mühe ohne Glas zu lesen

Das Leben währet achzig Jahr

Sagt man, und wenn es köstlich war

Dann ist’s, wie ihres, Müh' und Last gewesen

Die schwarzen Haare sind schlohweiß

Und so schließt sich der Bilder Kreis

Die sich für mich um ihr Kinderbild ranken

Auch wenn’s gar nichts zur Sache tut:

Ich schwör's, besäß' ich einen Hut

Dann zög' ich ihn jetzt vor ihr in Gedanken

Үстел үстінде менің алдымда тұрған фото

Ол баяғыда сарғайып, ескірген

Оның Art Nouveau иілген жақтауында

Сол кездегі кішкентай қыз

Ақ шілтер көйлекпен

Кейбір ескі кәмпит жарнамаларындағы сияқты

Кішкентай, дөңгелек баланың басы

Қарға-қара бұйра бас

Және үлкен қоңыр көздер, сөзсіз

Менің пойыздарым

Менің ойымша, кішкентай қыз

Олар айтқандай, бетінен кесіңіз

Ол үш жаста немесе төрт жаста болуы мүмкін

Оны қандай саяхат күтіп тұр

Оның өмірінің таңы қандай ұзақ болды

балалық шақтың қуанышы мен қайғысы

Жақсылық пен қауіпсіздікте

Мектеп және онымен бірге бірінші алаңдаушылық

Бірінші дүниежүзілік соғыс басталады

Олар әкесін тамақтандырады

Олар айтқандай, «қызмет көрсетілмеген Ландстурмға».

Оның қолы музыкаға

Соғысқа қарағанда әлдеқайда жақсы

Және ол аштық пен жоқшылықты біледі

Соғыстың аяқталуы, қасірет, инфляция

Кейбір иллюзиялардың соңы

Белгісіздікте, шатасуда және қоқыстарда

Жаңа бастамаға батылдық

Мұғалім ретінде оқыту

Алғашқы және өте үлкен махаббат

Студиялардағы кештер

Шарлар, суретшінің кафелері

Чарльстонның көйлегі, басы және қысқа шашы

Және күн сайын және әр түнде

Отшашу сияқты атылады

Бұл сонымен бірге оның «жиырмасыншы»

Оның жастық махаббаты күйеуіне айналады

Сіз оларды жұмыста танисыз

Олардың тұңғышы қыз бала дүниеге келді

Бірақ Германия жұмылдырылып жатыр

Және тағы да терең түн түседі

Дүниеде және бәрі жоғалды

Олар барлығын «жеңіске» әкеледі

Оның күйеуі де соғысқа аттануы керек

Оның өзі Берлинде қызмет етуге міндетті

Ал бомбалар құлаған кезде

Ол мені бір түнде туа ма?

Емхана дәлізінде ол маған айтты

Ал қазір бәрі екі есе қиындай түседі

Бұл қиранды теңізде жалғыз

Мұның бәрі аман қалу

Және ол мұны қалай болғанда да

Аспан от шашса да

Маған жылулық пен қауіпсіздік сыйлады

Сосын бомбаланған Берлинде

Менімен бірге есіктен есікке жүр

Кейде рацион карталарында бірдеңе болады

Шетелде адасып қалмаңыз

Ыдыстағы бір шелек ботқа

Тағы да шексіз кезекте күту

Оның киімінен ол мені жасайды

Пальто мен юбка, мен тоңған кезде

Соңғы заттардан алынған брикеттер

Махаббатпен және жоқтан жасайды

Мен ойыншықтар мен қиялмен

Қаһарлы уақыттан шыққан бақытты уақыт

Менімен бірге Avus жарысына барыңыз

Tempelhof үшін ұшақтарды қараңыз

Әмбебап дүкенде бірнеше сағат бойы эскалатормен жүру

Ол маған жүзуді үйретеді, тіпті

— Біраз тыйым салынған  —

Он екі жасында қоңыз айдау

Сосын менің жабайы уақытымда

Ешкідей қыңыр, Бар даусымен

Ешбір кеңес, қаншалықты жақсы болса да қабылданбайды

Тек ол, өте кездейсоқ

Ол маған ұқсайды

Мен өзім түсіндім

Бірінші жеке жол қиын

Үйге қаншалықты жиі келетінімді білмеймін

Толық жүрекпен және бос қалтамен

Оны менен неше рет жасырды?

Кейбіреулері елу баллдан төмен түсті

Чемоданымды жинап, заттарымды жудым

Үйге келу жақсы болды!

Ол маған жиі жаңа батылдық береді

идеялар мен ынта-жігер берді

Жомарттықтың бір мысалы

Джой де вивр сізбен бірге жүреді

Ал кейбір жақсы сабақтар маған қатты әсер етті

Бүгін оған көру қиын

Көздер енді онша жақсы емес

Ал стакансыз оқу қиынға соғады

Өмір сексен жыл

Дәмді болса да, дейді

Содан кейін ол оны сияқты қиыншылық пен ауыртпалық болды

Қара шаш ақ қар

Осылайша сурет шеңбері жабылады

Бұл мен үшін олардың балалық шақтағы бейнесін біріктіреді

Маңызды болмаса да:

Ант етемін, егер менде қалпақ болса

Содан кейін мен оны өзімнің ойларымда оның алдына тартамын