Approche Ton Fauteuil Du Mien (Lied Zur Nacht) - Reinhard Mey

Approche ton fauteuil du mien

Tire les rideaux

Il y a des crêpes au sarrasin

Et du vin chaud

J’ai débranché le téléphone

La porte est verrouillée

Ce soir ne viendra plus personne

Nous sommes bien cachés

Mon vieux fusil est bien en place

Là-haut dans le grenier

De là je vise droit en face

L‘orée de la forrêt

Pas un souffle dans les feuilles

N'éveille le jardin

Et aux abois devant le seuil

Veillent nos chiens

La pendule s’est arrêtée

De battre la cadence

Quand l‘oreille s’y est habituée

On entend le silence

Est-ce l#été, est-ce l’hiver

Sous ce méridien?

Est-ce la paix, est-ce la guerre?

Ce soir je n’en sais rien!

Si c'était la fin du chemin

Notre dernier jour

Allons!

Finissons donc le vin

Et le pommes-au-four!

Approche ton oreiller du mien

Essaye d’imaginer

Qu’il nous reste jusqu'à demain

Pour nous aimer!

Орындығыңызды маған жақындатыңыз

Перделерді сызыңыз

Қарақұмық құймақтары бар

Және глинтвинол

Мен телефонды өшірдім

Есік құлыптаулы

Бүгін түнде ешкім келмейді

Біз жақсы жасырылғанбыз

Менің ескі мылтығым орнында

Шатырда

Сол жерден мен тікелей алға ұмтыламын

Орманның шеті

Жапырақтарда тыныс жоқ

Бақшаны оятпа

Және табалдырықтан үмітсіз

біздің иттерді бақылаңыз

Маятник тоқтады

Каденцияны жеңу үшін

Құлақ үйренген кезде

Тыныштықты естиміз

Жаз ма, қыс па

Осы меридиан астында?

Бейбітшілік пе, соғыс па?

Бүгін түнде мен білмеймін!

Егер бұл жолдың соңы болса

соңғы күніміз

Барайық!

Ендеше шарапты бітірейік

Және пісірілген картоп!

Жастығыңды маған жақындат

Елестетуге тырысыңыз

Ертеңге дейін уақытымыз бар

Бізді жақсы көру үшін!