51er Kapitän - Reinhard Mey

Ich seh‘ noch, wie mein Vater aussteigt aus dem 6 Uhr 20 Vorortszug

Mit der abgewetzten Aktenmappe und dem grauen Mantel, den er trug

Jeden Abend stand ich da am Bahnhof, ich war grade neun oder zehn

Und ich war stolz, den staub‘gen Siedlungsweg lang neben ihm zu gehn

Und dann musst‘ er mir jeden Abend die immer gleiche Geschichte erzähl‘n:

Wie einmal alles mit uns werden würde, und da durfte kein Wort fehl‘n

Und immer vor der Haustür musst‘ er sagen: «Eines Tages wirst du sehn

Da werden wir beide hier vorfahr‘n in einem schneeweißen 51er Kapitän!

Und die Sitze sind aus rotem Leder und der Himmel ist wie ein Dom

Und der Lack glänzt in der Sonne, und überall funkelt Chrom

Die Motorhaube nimmt kein Ende und die Kühlerfigur blitzt

Und du glaubst, du würdest schweben, wenn du hinterm Lenkrad sitzt!"

Ich hatte eine schwarze Trainingshose und mein Vater besaß ein Paar Schuh‘

Aber wenn er so erzählte, dann fehlte nicht mehr viel dazu

Und wenn ich meine Augen schloss, dann konnte ich uns wirklich sehn:

Meinen Vater und mich vor der Haustür in einem schneeweißen 51er Kapitän!

Nun, es kamen andre Zeiten, es ging voran und irgendwann

Kam mein Vater dann tatsächlich eines Abends mit einem Auto an:

Es war ein steinalter Olympia, bei dem immer der Gaszug riss

Bei dem nie die Heizung ausging, im Grunde war das ein Totalbeschiss

Meinen Vater aber war er gut genug, das war genau seine Art

An sich selber immer rumzuknausern, an uns hat er nie gespart

Mir jede Chance im Leben geben, mich einmal auf dem Treppchen zu sehn

Das war es: der totale Luxus war sein schneeweißer 51er Kapitän

Er hat nie mehr davon gesprochen, doch ich weiß, er hat davon geträumt

Vielleicht war das so ein Symbol für eine Chance, die man versäumt

Heut würd‘ ich ihm gern einen schenken, ich weiß sogar, wo einer steht:

Rotes Leder, Weißwandreifen, und sogar das Radio geht

Mein Vater ist vor ein paar Jahr‘n gestorben, es hat nicht hingehau‘n diesmal

Nicht einmal auf seiner letzten Fahrt, da war‘s ein schwarzer Admiral

Aber wenn es einen Himmel geben sollte, dann werd‘ ich ihn endlich sehn:

Denn dann holt mein Alter Herr mich ab in einem schneeweißen 51er Kapitän!

6:20 жергілікті пойыздан түскен әкем әлі көз алдымда

Жіпті портфелі мен үстіндегі сұр пальтосымен

Күнде кешке вокзалда тұрдым, тоғыз-он жаста болатынмын

Ал мен оның қасында шаң басқан қоныс соқпағын бойлай жүріп мақтанатынмын

Содан кейін ол маған әр кеш сайын сол оқиғаны айтып тұруға мәжбүр болды:

Бір күні бізбен бірге бәрі қалай болар еді, бірақ бір ауыз сөз жоқ

Әрдайым босағада ол: «Бір күні көресің

Екеуміз де осында аппақ қардай '51 капитанымен барамыз!

Ал орындықтар қызыл былғары және аспан собор сияқты

Ал бояу күнде жарқырап, барлық жерде хром жарқырайды

Капот ешқашан бітпейді және капюшон әшекейі жыпылықтайды

Ал сіз рульде отырғанда қалқып жүрмін деп ойлайсыз!"

Менің қара спорттық шалбарым бар еді, ал әкемде бір жұп туфли болды.

Бірақ ол осылай айтқанда, көп нәрсе жетіспеді

Мен көзімді жұмған кезде мен бізді шынымен көрдім:

Әкем екеуміз босағада аппақ қардай '51 капитанында!

Басқа уақыттар болды, бәрі алға шықты және ақырында

Бір күні кешке әкем көлікпен келді:

Газ сымы үнемі үзіліп тұратын тас ескі Олимпия еді

Жылыту ешқашан сөнбейтін жерде, бұл, негізінен, түк болды

Бірақ ол менің әкем үшін жеткілікті болды, бұл оның стилі болды

Әрқашан өзінен тайған, ол бізді ешқашан аяған емес

Маған өмірде өзімді жеңіс тұғырынан көруге мүмкіндік беріңіз

Бұл болды: жалпы сән-салтанат оның аппақ '51 капитаны болды

Ол бұл туралы ешқашан айтпады, бірақ мен оның армандағанын білемін

Мүмкін бұл жіберіп алған мүмкіндіктің белгісі шығар

Бүгін мен оған біреуін бергім келеді, тіпті қай жерде екенін білемін:

Қызыл былғары, ақ қабырға дөңгелектері, тіпті радиосы да жұмыс істейді

Әкем бірнеше жыл бұрын қайтыс болды, бұл жолы болмады

Тіпті соңғы сапарында да бұл қара адмирал болды

Бірақ егер аспан болуы керек болса, мен оны ақырында көремін:

Өйткені сол кезде менің қарт мені аппақ 51 капитанымен алып кетеді!