Under Cover Names - Peter Hammill

No thanks for the memory, no thanks at all,

no way we can wipe the slate or contrive escape

from the names we’re called.

No thanks for the memory, here it comes again,

this life running on the spot, though we hide a lot

with our cover names.

We can no more change the past than shed our skins.

But we keep on thinking that we might go someplace

where not a soul knows what has gone before,

with such headfuls of self-accusation

that we don’t even know our own names anymore.

No thanks for the memory,

no thanks.

Call them by a different name and turn about —

we can no more change our spots than wash them out.

No thanks for the memory, locked in the frame.

No way we can change the pattern of things that happened

under cover names.

And we keep on skirting round the true confession,

with fresh identities and best-laid plans;

And we keep on working to outreach the shadow,

but the shadow will outrun the man.

With such headfuls of self-accusation,

that no pseudonyms can hide our shame,

lost in a jungle of our own creation,

lost in a labyrinth of cover names…

We can no more change the past than live again.

We can no more shed our skins than know our real names.

Nobody knows our real name,

nobody knows their real name,

we hide under cover names…

No thanks for the memory.

Есте сақтау үшін рахмет жоқ                                                        рахмет 

біз шалтанды жара                                                                                                                       мүмкін  олдай  |

атайтын атаулардан.

Жад үшін рахмет, мұнда ол қайтадан келеді,

Біз көп нәрсені жасырсақ та, бұл өмір өз орнында

біздің мұқаба атауларымен.

Біз өткенді өз терімізді төгуден  артық өзгерте алмаймыз.

Бірақ біз бір жерге барамыз деп ойлай береміз

бұрын не болғанын ешкім білмейтін жерде,

өзін-өзі айыптаумен

біз енді өз атымызды                                                                                                                                                               .

Жоқ есте сақтау үшін рақмет,

жоқ Рақмет.

Оларды басқа атпен қоңырау шалып, бұраңыз

дақтарды жуудан басқа өзгерте алмаймыз.

Жоқ жад үшін рахмет, жақтауға бекітілген.

Болған оқиғалардың үлгісін өзгерте алмаймыз

мұқаба атауларымен.

Біз шынайы мойындауды жалғастырамыз,

жаңа тұлғалармен және ең жақсы жоспарлармен;

Біз                 көлеңке                                                                                          иш                иш          иш                      иш                                                                        ісіыгыгыыгыгыглыктайлылыктайлыктанмайлыктай байланыспай отырып жасаймыз.

бірақ көлеңке адамнан асып түседі.

Өзін-өзі айыптаумен,

ұятымызды жасыра алмайтын  бүркеншік аттармен,

өзіміз жасаған джунглиде адасып,

Мұқаба атауларының лабиринхінде жоғалды ...

Біз қайта өмір сүруден өткенді өзгерте алмаймыз.

Біз өзіміздің шынтарымыздан гөрі терілерімізді төгуге болмайды.

Біздің шын атымызды ешкім білмейді,

олардың шын атын ешкім білмейді,

біз мұқаба атауларының астында жасырамыз…

Жоқ есте сақтау үшін рақмет.