Manya Kərimova - Orxan Zeynallı

O deyir — bu həyat düzələr yenə

O sevinc o gözdən süzülər yenə

Onun ən sonuncu günləri

Xoşbəxt quşlar qatarına qoşular yenə

O solan həvəsi cücərər yenə

O rahat yatacaq gecələr yenə

Biləcək bu həyatda gərəkli insandır

Bir gün güləcək yenə

Bakı, səndən uzaqlaşdıran şoseylə

Maşında HOST, qulağımızda Krecin nəğməsiylə

Yolumuz Şamaxı istiqamətində füsunkar duman

Mühərrikin səsi, diksinirdi dincələn botanika

Bir az var dinamika, yarpaqlar əsir, buludlar bezir

Yol uzanır, uzandıqca beyin bezir

Hiss edirik saniyələr ömrümüzdən gedir

Ağacları, döngələri saya-saya

Bu yolumuzun tək səbəbkarı olan şəxs

Onun üzünə həyatı bir qədər kobud və bir az tərs

Son dərəcə inamsızdır o, artıq Allaha da qarşı

Həyatından narazı, bu yaşda həyata qarşı

Ömrünü həsr etmiş xalça toxumağa

Vaxt ayırmamış yazmağa, oxumağa

Kəndin ən ucqar ucunda mövcud xalça fabriki

Onunla eyni qocaldı, köhnəlib söküldü

Amma vaxt vardı ki, o barmaqlar iynələrlə

Möcüzələri həyatı keçirib fəxr edirdi əsərlərlə

Zibilə qalsın burokratiya!

Sökülsün, əmri verən o əllər də!

Bu işə sərf edilmiş o illərdə

Boşa mı getdi görən tək bir işdi əlindən gələn?

Hər insanın öz marağı yaranır həyata gələndən

Onun marağı incəsənət, gözəllik yaratmaqdır

Bizim işimiz sadəcə dinləməkdir

«40 il əvvəl mən də cavan idim

Mənim də öz arzularım var idi

Çoxu indi heç yadıma da gəlmir

Bir neçə rəfiqəmlə həyatdan danışardıq

Bəziləri yoxdur indi, bəzilərisə köçüb artıq

Heç vaxt düşünmürdüm ki, gedim mən də şəhərdə yaşayım

Bilirsən, kənd yeri elə bil ki, ayrı dünyadır

Hamını tanıyırsan, xeyir-şər bölüşürsən

Axşamlarsa bir həyətdə yığışıb gülüşürsən

Qızımı ərə vermişəm artıq, indi o Bakıda yaşayır

Hər dəfə deyir, amma nəsə yadımda qalmır haradır

Sağ olsun bayramlarda gəlir, mənim qayğıma qalır

Həmin o xoşbəxt saniyələri zaman əlimdən alır

Çox böyük sürətlə gedir o qatarlar

Hansı ki, adi gülüşü bahasına satarlar

Nə edim mən ki, adi insan kimi doğulmuşam

Mən də bu maddiyyat bataqlığında boğulmuşam

Yerinə tikilər yəqin otel, ya da elə bir şey

Nəyimə lazımdır yaddaş unudulacaqsa hər şey?

İnanırsan?!

60 il!

Bəlkə ondan da çox…

Mən burda sevinc qarşılığında həyat verdim

Ömrümdən kəsib illəri, çoxuna dayaq verdim

Cavanlıq günlərimi bu xarabaya mən qurban verdim

Hər dəfə cavab verdim qoca gözlərimin sualına

Öz ölüm məktubumu pıçıldadım qulağıma "

Bəlkə daha sadədir hər şey

Sadəcə həyatda kiminsə bəxti gətirir, kiminsə yox

Axı ola bilməz ki, hamıda hər şey yaxşı olsun

Kimsə xoşbəxtsə, gərək kimsə bədbəxt olsun

Adi bir insan idi, amma böyük ürəyi vardı

Bayırda yay havası, dağlarınsa başı qarlı

Həmin o qadına doğma torpağında yer verildi

Sökülən fabrikinsə yerinə məktəb tikildi

Ол өмірді қайтадан түзетеді дейді

Сол қуаныш тағы да көзден сүзіледі

Оның соңғы күндері

Пойызға тағы да бақытты құстар қосылды

Сол әлсіреген құмарлық қайтадан өседі

Ол қайтадан түнде жайлы ұйықтайды

Ол бұл өмірде білу керек адам

Бір күні ол тағы күледі

Баку, сізден алыс тас жолда

Көлікте ХОСТ, Крек әні құлағымызда

Шамахы бағытында жолымыз сүйкімді тұман

Мотордың дыбысы, ботаник демалып жатыр

Кішкене динамика бар, жапырақтарды басып алды, бұлттар шаршады

Жол созылады, созылған сайын ми шаршайды

Өмірімізден секундтар өтіп бара жатқанын сеземіз

Ағаштарды, қисықтарды сана

Біздің жолымызға бірден-бір себепкер болған адам

Оның жүзіндегі өмір сәл өрескел және сәл төңкерілген

Ол Құдайға өте опасыздық жасайды

Бұл жаста өмірге, өмірге қарсы

Өміріне арнап кілем тоқу

Жазуға, оқуға уақыт жоқ

Ауылдың арғы шетінде кілем фабрикасы бар

Онымен бірге ескірді, тозды, жыртылды

Бірақ сол саусақтардың ине шаншар кезі болды

Ол ғажайып өмір сүріп, өз туындыларымен мақтанатын

Бюрократия қоқыс жәшігінде қалсын!

Бұйрық беретін қолдар жойылсын!

Сол жылдар осы жұмысқа жұмсалды

Сіз көрген жалғыз нәрсе бекер болды ма?

Өмірге келгенде әркімнің өз мүддесі болады

Оның қызығушылығы өнер мен сұлулық жасау

Біздің міндетіміз тек тыңдау

«Мен 40 жыл бұрын жас едім

Менің де өз армандарым болды

Олардың көпшілігі қазір есіне де алмайды

Бірнеше достарыммен өмір туралы әңгімелестік

Кейбіреулер қазір кетті, кейбіреулері көшіп кетті

Қалаға барып тұрамын деп ойламаппын

Білесіз бе, ауыл деген бір бөлек дүние сияқты

Бәрін танисың, жақсы мен жаманды бөлісесің

Кешке бір аулаға жиналып күлесің

Мен қызыма үйлендім, қазір ол Бакуде тұрады

Ол әр кезде айтады, бірақ қайда екені есімде жоқ

Мерекеде келгендеріңізге рахмет, маған қамқорлық

Менен сол бақытты секундтар алынды

Бұл пойыздар өте жылдам жүреді

Олар кәдімгі күлімсіреу бағасына сатады

Не істеймін, мен қарапайым адам болып туғанмын

Мен де осы материализмнің батпағына батып кеттім

Оның орнына қонақүй немесе соған ұқсас нәрсе салынар

Жад бәрі ұмытылса, маған не керек?

Сенесің бе?!

60 жыл!

Мүмкін одан да көп…

Мен мұнда қуанышымның орнына өмірімді бердім

Қаншама жылдар өмірімді құрбан еттім, талайларға қолдау көрсеттім

Осы ойранға жастық шағымды құрбан еттім

Әр жолы ескі көзімнің сұрағына жауап бердім

Мен өлген хатымды құлағыма сыбырладым»

Мүмкін бәрі оңайырақ

Бұл өмірде біреуге емес, біреуге сәттілік әкеледі

Өйткені, бәрі жақсы бола алмайды

Біреу бақытты болса, біреу бақытсыз болуы керек

Ол қарапайым адам болғанымен, жүрегі кең еді

Сыртта жаз, таулар қарлы

Сол әйелге туған жерінен орын берілді

Бұзылған зауыттың орнына мектеп салынды