Uzaqlardan Məktub - Orxan Zeynallı

Əziz atam və anam, sağ olun ki, böyütdünüz məni

Mən ola bilərdim indi küçədə dilənənlərdən biri

Döşəməsi soyuq mərmərdən yığılan kobud şəhərdə

Deyiləm sevinənlərdən ki, növbəti gün oyanıb diri

Mənim uşaqlığım keçdi də müharibə illərində

Həyətdə oynayanda valideynlər çörək növbələrində

Susuz günlər çevrilirdi su daşıma əyləncəsinə

Ala biləcəyim hər dərdə göstərdiniz hamıdan öncə sinə

Əziz atam və anam, siz bəzən dalaşırdınız

Gözümü yumub, qorxub istəyirdim evdən qaçmaq

Siz mənə bilmədən bəlkə də göstərdiniz həyatın üzün

Mən hələ də bilmirəm nədir spirtli içkinin qapağını açmaq

«Böyüyüb soyuq biri olacam» — deyib bərk qucaqlamaq

Uşaqlığa qayıtmaq bir neçə dəqiqəlik heç olmasa

Həyatda qırdığın qəlbləri geri qaytarmaq ki, sonra

Başdaşını qucaqlayıb «Bağışla» demək gec olmasın

Əziz atam və anam, sizə deyiləcək sözüm çox

Mənim uşaqlıqda az olub oyuncağım, amma gözüm tox

Çətin vəziyyətlərdə düzgün addım atmağı öyrətdiniz

Mənə görə təvəllüd göstərmir insanın böyüklüyünü

İçimə qapandım illərlə, azaldı səsim, küyüm

Alışıb yansam, bu torpağa istəmərəm tökülsün külüm

Məni isidərsən, gülüm, mahnılar olmayanda

Bu şəhər yaman boş görünür insanlıq olmayandan

Əziz atam və anam, siz günahkar deyilsiniz

Bir dənə çirkli yağışa görə buludlar ola bilməz cavabdeh

Bir qurtum su istəyəndə bir okean verirsiniz

Dilənçi yaxşı görər sevgi hərdən isitməz, əzab verir

Həqiqət qorumaqdırsa ailəni, vətəni, evi

Gənclik vəfasız quş kimi əylənib, tükənib gedir

Qalır təkcə insanlıq qışda sadiq sərçətək

O heç vaxt uçmayacaq, gəl bir ömürlük mərc edək

Құрметті әке-шешем, мені өсіргеніңізге рахмет

Мен қазір көшедегі қайыршылардың бірі болуым мүмкін еді

Суық мәрмәр едені бар өрескел қалада

Келесі күні тірі оянғанына риза емеспін

Менің балалық шағым соғыс кезінде өтті

Аулада ойнап жүріп ата-аналар кезектесіп нан жейді

Шөлдеген күндер су көлігінің қызығына айналды

Әр азапта ең алдымен кеудеңді көрсеттің

Әкем мен анашым, сіз кейде ұрысып қалатынсыз

Көзімді жұмып, үйден қашуға қорықтым

Білмей маған өмірдің бетін көрсеттің

Ішімдіктің қақпағын немен ашарымды әлі білмеймін

«Мен суық адам болып өсемін» деп, оны қатты құшақтап алды

Балалық шаққа оралу үшін кем дегенде бірнеше минут

Осыдан кейін өмірдегі жараланған жүректерді қайтару

Басыңызды құшақтап, «Кешіріңіз» деп айту әлі де кеш емес.

Құрметті әке-шеше, сізге айтар сөзім көп

Бала кезімде ойыншықтарым аз болғанымен, көзім тоқ еді

Сіз қиын жағдайда дұрыс қадам жасауды үйрендіңіз

Мен үшін туу адамның ұлылығын көрсетпейді

Жылдар бойы құрсауымда болдым, дауысым бәсеңдеп қалды

Көніп кетсем, күлім осы жерге түскенін қаламаймын

Жылытасың, күлімдеп, Ән жоқ кезде

Бұл қала адамзаттан бос, ұсқынсыз көрінеді

Құрметті әке-шешем, сіз кінәлі емессіз

Бір лас жаңбырға бұлттар жауап бере алмайды

Бір жұтым су сұрасаң, мұхит бересің

Қайыршы жақсы көреді, кейде махаббат қызбайды, ауыртады

Шындық отбасын, Отанын, үйін қорғау болса

Жастық шақ – опасыз құстай, таусылған

Адамзаттың қысындағы адал торғай ғана қалды

Ол ешқашан ұшпайды, өмір бойы бәс тікейік