Филибер - Олег Медведев

Пой, забавляйся, приятель Филибер,

Здесь, в Алжире, словно в снах,

Темные люди, похожи на химер,

В ярких фесках и чалмах.

В дымном трактире невольно загрустишь

Над письмом любимой той.

Сердце забьется, и вспомнишь ты Париж,

И напев страны родной:

В путь, в путь, кончен день забав, в поход пора.

Целься в грудь, маленький зуав, кричи «ура»!

Много дней веря в чудеса — Сюзанна ждет.

У ней синие глаза и алый рот.

В плясках звенящих запястьями гетер,

В зное смуглой красоты

Ты позабудешь, приятель Филибер,

Все, что раньше помнил ты.

За поцелуи заплатишь ты вином,

И, от страсти побледнев,

Ты не услышишь, как где-то за окном

Прозвучит родной напев:

В путь, в путь…

Темная кожа, гортанный звук речей

Промелькнуть во сне спешат.

Ласки Фатимы, блеск ее очей

— И внезапный взмах ножа.

В темном подвале рассвет уныл и сер,

Все забыто — боль и гнев.

Больше не слышит приятель Филибер,

Как звучит родной напев:

В путь, в путь, кончен день забав, в поход пора.

Целься в грудь, маленький зуав, кричи «ура»!

Много дней веря в чудеса — Сюзанна ждет.

У ней синие глаза и алый рот.

Ән айт, көңіл көтер, дос Филиберт,

Міне, Алжирде, армандағандай,

Қараңғы адамдар химералар сияқты

Жарқын фездер мен тақияларда.

Түтін тартқан тавернада еріксіз мұңаясың

Сүйікті адамның хатының үстінде.

Жүрегің соғып, Парижді еске аласың,

Ал туған елдің әуені:

Жолда, жолда, көңілді күн өтті, жорыққа шығу уақыты келді.

Кеудеге ұмтыл, кішкентай зуав, көңіл!

Көптеген күндер бойы ғажайыптарға сенген Сюзанна күтуде.

Оның көк көздері және қызыл аузы бар.

Білектерімен шырылдаған гетералардың биінде,

Қара сұлулықтың қызуында

Сіз ұмытасыз, Филиберт досым,

Бұрын есіңе түскеннің бәрі.

Поцелу үшін шараппен төлейсің,

Ал құштарлықтан бозарып,

Терезеден тыс жерде қалай екенін естімейсіз

Жергілікті ән шырқалады:

Жолда, жолда...

Тері жабындысы қара, сөйлеген сөз

Олар түсінде жарқылдауға асығады.

Фатиманың еркелеуі, көзінің ұшқыны

- Және кенеттен пышақ толқыны.

Қараңғы жертөледе таң бұлыңғыр және сұр,

Барлығы ұмытылады - ауырсыну мен ашу.

Дос Филиберт бұдан былай естімейді,

Жергілікті ән қалай естіледі:

Жолда, жолда, көңілді күн өтті, жорыққа шығу уақыты келді.

Кеудеге ұмтыл, кішкентай зуав, көңіл!

Көптеген күндер бойы ғажайыптарға сенген Сюзанна күтуде.

Оның көк көздері және қызыл аузы бар.