Вальс гемоглобин - Олег Медведев

Из серых наших стен, из затхлых рубежей нет выхода, кроме как

Сквозь дырочки от снов, пробоины от звёзд, туда, где на пергаментном листе зари

Пикирующих птиц, серебряных стрижей печальная хроника

Записана шутя, летучею строкой, бегущею строкой, поющей изнутри.

Так где же он есть, затерянный наш град?

Мы не были вовсе там.

Но только наплевать, что мимо, то — пыль, а главное — не спать в тот самый миг,

когда

Придет пора шагать веселою тропой полковника Фосетта,

Нелепый этот вальс росой на башмаках нести с собой в затерянные города.

Мы как тени — где-то между сном и явью, и строка наша чиста.

Мы живем от надежды до надежды, как солдаты — от привала до креста.

Как расплавленная магма, дышащая небом, рвется из глубин,

Катится по нашим венам Вальс Гемоглобин.

Так сколько ж нам лет, так кто из нас кто — мы так и не поняли…

Но странный сей аккорд, раскрытый, как ладонь, сквозь дырочки от снов все ж различить смогли —

Так вслушайся в него — возможно, это он качался над Японией,

Когда последний смертник запускал мотор над телом скальпированной своей земли.

Ведь если ты — дурак, то это навсегда, не выдумаешь заново

Ни детского сна, ни пары гранат, ни солнышка, склоняющегося к воде,

Так где ж ты, серый волк — последняя звезда созвездия Иванова?

У черного хребта ни пули, ни креста — лишь слезы, замерзающие в бороде.

А серый волк зажат в кольце собак, он рвется, клочья шкуры оставляя на снегу,

Кричит: «Держись, царевич, им меня не взять, крепись, Ванек!

Я отобьюсь и прибегу.

Нас будет ждать драккар на рейде и янтарный пирс Валгаллы, светел и неколебим, —

Но только через танец на снегу, багровый Вальс Гемоглобин».

Ты можешь жить вскользь, ты можешь жить влет, на касты всех людей деля,

Мол, этот вот — крут, а этот вот — нет, а этот, мол — так, ни то и ни се.

Но я увидел вальс в твоих глазах — и нет опаснее свидетеля,

Надежнее свидетеля, чем я, который видел вальс в глазах твоих и понял все.

Не бойся — я смолчу, останусь навсегда египетским ребусом,

Но только, возвращаясь в сотый раз домой, засунувши в компостер разовый билет,

Возьми и оглянись — ты видишь?

Серый волк несется за троллейбусом,

А значит — ты в строю, тебя ведет вальс веселою тропой, как прежде — след в след.

Рвись — не рвись, но он не пустит тебя, проси — не проси.

Звездною фрезой распилена планета вдоль по оси.

Нам теперь узнать бы только, на какой из двух половин

Будет наша остановка — Вальс Гемоглобин.

Сұр қабырғамыздан, көгерген шекарамыздан басқа жол жоқ

Армандардың тесіктері арқылы, жұлдыздардың тесіктері, таңның пергамент парағында қайда

Сүңгуір құстар, күміс жүйрік мұңды шежіре

Қалжыңдап, ұшатын сапта, жүгіру сапында, ішінен ән салып жазылған.

Сонда ол қайда, біздің жоғалған қаламыз?

Біз мүлде болған жоқпыз.

Бірақ маған өткен нәрсе маңызды емес, бұл шаң, ең бастысы, дәл сол сәтте ұйықтамау,

қашан

Полковник Фосетттің көңілді жолымен жүретін уақыт келеді,

Аяқ киімде шық бар бұл абсурд вальсін жоғалған қалаларға апару.

Біз көлеңке сияқтымыз - ұйқы мен шындықтың арасында, ал біздің сызықымыз таза.

Біз үміттен үмітке дейін өмір сүреміз, аялдамадан өткелге дейін сарбаздар сияқты.

Балқыған магма сияқты, аспанмен тыныстап, тереңнен жарылып,

Біздің веналар арқылы домалау Вальс Гемоглобин.

Ендеше жасымыз нешеде, қайсысымыз кім екенімізді түсінбедік...

Бірақ бұл біртүрлі аккорд, алақан сияқты ашық, армандардың тесіктері арқылы олар әлі де ажырата алды -

Сондықтан оны тыңдаңыз - мүмкін ол Жапонияның үстінде тербеліп жүрген шығар,

Соңғы жанкешті скальпты жердің денесінің үстінде қозғалтқышты іске қосқан кезде.

Ақыр соңында, егер сіз ақымақ болсаңыз, онда бұл мәңгілік, сіз жаңадан ойлап таппайсыз

Бала арманы емес, қос граната емес, суға еңкейген күн емес,

Сонда сен қайдасың, сұр қасқыр - Иванов шоқжұлдызының соңғы жұлдызы?

Қара омыртқада оғы да жоқ, айқышы да жоқ – сақалында мұздаған жас қана.

Ал сұр қасқыр иттердің сақинасында қысылып, қарда терінің сынықтарын қалдырып, жыртылады,

Ол айқайлайды: «Ұста, князь, олар мені алмайды, күшті бол, Ванек!

Мен қарсыласып, жүгіремін.

Біз жол алаңында драккарды және Валхалланың кәріптас пирстерін күтеміз, жарқын және мызғымас, -

Бірақ тек қардағы би арқылы, қызыл вальс гемоглобин.

Сіз өткелде өмір сүре аласыз, сіз барлық адамдарды касталарға бөле отырып, ұшуда өмір сүре аласыз,

Мынау керемет, мынау емес, мынау былай дейді, анау да, анау да емес.

Бірақ мен сіздің көзіңізде вальс көрдім - және одан қауіпті куәгер жоқ,

Көздеріңнен вальсты көріп, бәрін түсінген менен қарағанда сенімді куәгер.

Қорықпа - мен үндемеймін, мен мәңгілік мысырлық басқатырғыш болып қала беремін,

Бірақ үйге жүзінші рет оралып, компостерге жалғыз билет салып,

Оны алып, айналаға қараңыз - көріп тұрсыз ба?

Сұр қасқыр троллейбустың артынан жүгіреді,

Бұл дегеніміз - сіз қатардасыз, вальс сізді бұрынғыдай көңілді жолмен жетелейді - із артынан соқпақ.

Жыртпа – жыртпа, бірақ ол сені кіргізбейді, сұра – сұрама.

Планетаны жұлдызды кескішпен ось бойымен аралайды.

Енді бізге тек екі жартының қайсысы екенін білу керек

Мұнда біздің аялдама – гемоглобин вальсі болады.