Изумрудный город - Олег Медведев

Мы по уши в трусости и бессилии, от рождения старики,

Сидим в углу, как коты Базилио, напяливши темные очки,

На наших ушах оседает пыль, и ночь опускается на стекло,

Послушайте сказку, а может быль о том, чье терпение истекло.

Фига лежит в кармане последним оружием дураков.

Hm G A Hm

Город пропал в тумане — мигнул огнями и был таков.

G A Hm,

Но долго ль им собираться — компас, планшетка да борода — H7 Em A Hm

Лишь детям да рудознатцам нужны изумрудные города.

G D A Hm

Спец по сожженью ведьм к пустому глазу прижмет лорнет.

Спросит: «Зачем ты беден?»

— и ты попробуй найди ответ,

Зачем над ползучей алчью сквозь анилиновые дожди

Бредет бородатый мальчик, несет радиометр на груди…

Припев:

Скрипит деревянная нога, блестят оловянные глаза, Hm Em A

Забытого неба ожидает рука.

Hm

Святых с загаженной земли вперед ногами унесли — Em A

похоронили.

Hm

И солнца шар на хребет упал, и стала багровою тропа, Em A

И двери хлопнули за спиной, как капкан.

Hm G

И город фрегатом плывет в закат, надевши лохматые облака Em A

на тонкие шпили.

Hm

Это ль не Казус белли — летучий домик, упавший вниз.

Совсем одряхлела Элли, у ней подагра и ревматизм.

Сгрызли до основанья крысы волшебные башмачки,

Но Морган идет к Гаване, глядит на небо из-под руки.

В тылу — веселье, стекло и камень, сети неоновых паутин,

Но ставшие звездными волками не знают обратного пути.

Им остается совсем немного — порвать обыденную муру,

Пригнать сверкающую пирогу к веселому порту Изумруд.

Припев.

Домик под черепицей, в окнах мутнеющая слюда.

Им некуда торопиться — они возвращаются навсегда.

Сверкающая пирога ищет мерцающий свой причал,

Эй, старый, где здесь дорога — та, что из желтого кирпича?

Им можно не торопиться — никто не помнит прощальных слов,

Лишь тучи Аустерлица кромсает небесное весло,

Внизу Изумрудный город — нагнись и на улицы урони

Сердце конквистадора в крови и ржавчине от брони…

Припев.

Қорқақтық пен белсіздікке құлақ асқанбыз, туғаннан қарттар,

Біз бұрышта Базилионың мысықтары сияқты қара көзілдірік киіп отырамыз,

Құлақтарымызға шаң басып, әйнекке түн түседі,

Шыдамы таусылған адам туралы ертегіні немесе мүмкін шынайы оқиғаны тыңдаңыз.

Інжір ақымақтардың соңғы қаруы ретінде қалтада жатыр.

Хм Г А Хм

Қала тұманда ғайып болды - шамдарын жыпылықтап, солай болды.

G A Hm,

Бірақ олар қашанға дейін жиналады - компас, планшет және сақал - H7 Em A Hm

Изумруд қалалар тек балалар мен зерттеушілерге керек.

G D A Hm

Жанып жатқан ведьмалардың маманы бос көзге лорнетаны басады.

Ол: «Неге кедейсің?» деп сұрайды.

- және сіз жауап табуға тырысыңыз,

Неліктен анилин жаңбырлары арқылы ашкөздік

Сақалды бала кезіп жүр, кеудесінде радиометр бар...

Хор:

Ағаш аяқ сықырлайды, қара көздер жарқырайды, Хм Эм А

Ұмытылған аспанды қол күтіп тұр.

хм

Әулиелер лас жерден аяқ алды – Ем А

жерленген.

хм

Ал күннің шары жотаға түсіп, соқпақ қып-қызыл болды, Эм А

Ал есіктер қақпан сияқты арттарынан қағылды.

Хм Г

Ал қала фрегаттай күн батқанға қарай жүзеді, бұлттарды киіп Эм А

жіңішке шпалдарда.

хм

Бұл Casus Belli емес - құлаған ұшатын үй.

Элли әбден тозған, подагра мен ревматизммен ауырады.

Егеуқұйрық сиқырлы аяқ киімді түбіне дейін кемірді,

Бірақ Морган Гаванаға барады, қолтығынан аспанға қарайды.

Артқы жағында - көңілді, әйнек пен тас, неон торларының желілері,

Бірақ жұлдызды қасқырға айналғандар кері жолды білмейді.

Оларда өте аз қалды - қарапайым мураны бұзу,

Жарқыраған пирогты Emerald көңілді портына апарыңыз.

Хор.

Терезелерінде слюда бұлттары бар плиткалардың астындағы үй.

Олардың асығар жері жоқ – олар мәңгілікке қайтып келеді.

Жарқыраған пирог өзінің жарқыраған айлағын іздейді,

Ей, ақсақал, сары кірпіштен соғылған жол қайда?

Олар уақыттарын алады - қоштасу сөздерін ешкім есіне алмайды,

Тек Остерлиц бұлттары көктегі ескекпен жарылған,

Изумруд қаланың астында - еңкейіп, оны көшелерге тастаңыз

Конкистадордың жүрегі қан мен сауыттан тот басқан...

Хор.