Kuolleiden maa - Moonsorrow

Katson pohjaan joen sulaneen

Vesi taittaa valon himmenneen

Katson itseeni, katson sairauteen

Itseni kaikesta vapautan

Niin kylmä maa jolla makaan

Tunnen sen liikkeen jokaisen

Yhteen hetkeen mahtuu elämä

Ajatukset virtaavat veden matkassa

Niin lämmin utuinen ilma

Kaukana aurinko silmältä piilossa

Maailman suljen nyrkkiini veriseen

Itseni kaikesta vapautan

Hetken kai luulin olleeni muualla

Turvassa jumalten kostolta

Missä kohdin kuljimme harhaan?

Ei kukaan täällä voi sitä kertoa

Varjona kuljen kuolleiden maassa

Näen kaikki ympäriltä kuolleina

Joskus kai synnyin uuteen maailmaan

En tiennyt sen päättyvän näin

Kynnyksellä uuden uljaan ajan

Yhä mietin miten tänne päädyin

Kuinka loppumme sai alkunsa

Kuka siitä oli vastuussa

En nähnyt suurta petoa

En kuullut lopun pasuunoita

Kukaan ei tuhonnut aurinkoa

Vain ihminen kylvi tulta

Aikamme päättyi suruun ja ruttoon

Veli Veljeltään elämän niitti

Missä kohdin kuljimme harhaan?

Jäi kaikille jaettavaksi kuolleiden maa

Olen siellä mistä kaikki alkaa uudelleen

Missä valo ei värejä näytä

Kaikkialle levittäytyy tasainen niitty

Vain taivas ylläni vaalenee

Käy rauhaisena vierelläni tuuli

Itse silmäni suljen ja itken

Tänne jään, kaipuuta vailla

Rikotun henkeni veden virtaan annan

Olen siellä mistä kaikki alkaa uudelleen

Tyhjänä näyttäytyy ikuisuus ja aukenee

Kuolleille kuolleiden maa

Мен еріген өзеннің түбіне қарадым

Су жарықты сындырады

Өзіме қараймын, дертіме қараймын

Мен өзімді барлығынан босатамын

Жататындай суық ел

Мен бұл қозғалысты әр адамда сезінемін

Бір сәтте өмірге орын бар

Ойлар суда ағып жатыр

Сондай жылы бұлыңғыр ауа

Көзге көрінбейтін күннен алыс

Қанды дүниеге жұдырықтаймын

Мен өзімді барлығынан босатамын

Бір сәт өзімді басқа жерде екенмін деп ойладым

Тәңірлердің кекінен аман

Біз қайда адасып кеттік?

Бұл жерде ешкім олай айта алмайды

Көлеңке боп өлілер елінде жүрмін

Мен айналамдағылардың бәрі өлі екенін көремін

Кейде мен жаңа әлемде дүниеге келдім деп ойлаймын

Осылай аяқталатынын білмедім

Жаңа батыл заманның келуімен

Мен бұл жерге қалай келдім деп әлі де ойладым

Біздің соңымыз қалай басталды

Оған кім жауапты болды

Мен үлкен аңды көрмедім

Мен кернейлердің соңын естімедім

Күнді ешкім жойған жоқ

От сепкен адам ғана

Біздің заманымыз қайғы мен індетпен аяқталды

Ағасы Ағасынан өмірдің шырағы

Біз қайда адасып кеттік?

Өлгендердің жері барлығына үлестірілу керек еді

Мен бәрі қайтадан басталған жердемін

Жарық түстерді көрсетпейтін жерде

Әр жерде жайпақ шалғын жайылып жатыр

Тек үстімдегі аспан нұрланады

Менің қасыма желде тыныш жүр

Көзімді жұмып жылап жіберемін

Мен осында қаламын, сағынышпен

Мен сынған рухымды су ағынына беремін

Мен бәрі қайтадан басталған жердемін

Мәңгілік бос болып көрінеді және ашылады

Өлілер елі