Rangoon - Max Prosa

Mein Herz in der Dämmerung

Vergangen im safranen Kleid

Ich sitz hier, bin leer

Drei Tage sind weit

Der Fluss trägt Trauer

In Rot durch die Täler aus Stein

Du hast mich gefragt:

Wer willst du sein?

Am Ende, wenn sich alles erhellt

Wer war ich dann in dieser Welt?

Sie nahmen dich fort

Fort hinunter zum Fluss

Du riefst: Nichts endet!

Dann fiel schon der Schuss

Ich seh noch dein Lächeln

Ruhig sagtest du: Alles wird gut!

Sorge dich nicht

Es ist nur mein Blut

Am Ende, wenn sich alles erhellt

Wer war ich dann in dieser Welt?

Am Ufer wächst Gras

Doch es riecht noch nach Blut

Im Fluss schwimmen Blumen

Oh, sie machen mir Mut

Denn nun beginnt es, ja es beginnt!

Alles wird gut!

Менің жүрегім ымыртта

Шафран көйлегімен кетті

Мен осында отырмын, мен боспын

Үш күн алыс

Өзен жоқтауда

Тас аңғарлары арқылы қызыл

Менен сұрадың:

кім болғың келеді

Соңында бәрі анық болған кезде

Сонда мен бұл дүниеде кім болдым?

олар сені алып кетті

Форт өзенге дейін

Сіз айқайладыңыз: Ештеңе бітпейді!

Содан кейін оқ атылды

Сенің күлкіңді әлі көріп тұрмын

Сіз үнсіз: Бәрі жақсы болады!

уайымдама

Бұл менің қаным ғана

Соңында бәрі анық болған кезде

Сонда мен бұл дүниеде кім болдым?

Жағалауда шөп өседі

Бірақ әлі де қанның иісі бар

Гүлдер өзенде қалықтайды

О, олар мені жігерлендіреді

Өйткені қазір ол басталады, иә басталады!

Бәрі жақсы болады!