Café Noir - Max Prosa

Am Ende meiner Straße

Da ist das Café Noir

Man sagt, dass das vor Jahren mal

Ein alter Bahnhof war

Am Eingang sitzt Napoleon

Und lallt: «Die Welt ist mein!»

Er schnorrt 'ne Zigarette, es darf auch Kleingeld sein

Sonst schimpft er wie ein Rohrspatz und lispelt sonderbar:

'S ist geschlossene Gesellschaft heute Nacht im Café Noir

Philosophen und Poeten

Die niemand sonst versteht

Und all die, die nie wissen

Wie es morgen weitergeht

Sie rauchen, reden, trinken

Hier an der langen Bar

Sind Heilige Halunken hier im alten Café Noir

Der eine vierteilt Bierdeckel nur mit 'nem Fingertwist

Sein Bild war in der Zeitung, dort galt er als vermisst

Und hier an meiner Schulter

Lehnt ein ewiger Student

Der sagt, er hätt heut absichtlich

Sein Staatsexamen verpennt

Er musste sich entscheiden

Will lieber Spieler sein

Er setzt auf eine Karte

Gewinnt, und lädt uns ein

Er trinkt auf Paragraphen, und auf die, die sie verdrehen

Und auf 'ne goldene Zukunft, ihr werdet es schon sehen!

Und da hinten dieser Vogel

Der tanzt für Schnaps und Geld

Sieht aus wie Charlie Manson

Der pfeift auf diese Welt

Und da kommt Pater Jakob

Er teilt mit ihm sein Bier

Und ruft: «Im Himmel gibt es keins

Da bleib ich lieber hier.»

Ah, das sind Gespenster, längst Teil vom Inventar

Sie rasseln mit den Ketten wie der Geist des Café Noirs

Und Romeo sitzt einsam

Vor seinem sechsten Bier

Er weiß, die schöne Julia

Hat Spätschicht bis halb vier

Er glaubt, er wäre Shakespeare

Und er schreibt ihr ein Sonett

Sie nimmt es an wie Rosen

Und sagt: «Du bist wirklich nett.»

Doch hat sie’s nie gelesen, denn sie liebt nur Captain Flint

Oder auch kräftige Matrosen, die hier gestrandet sind

Selbst Bob, der alte Riese

Sitzt hier rücklings an der Bar

Und spielt so unermüdlich

Die Mundharmonika

Und allen, die ihm sagen

Wie angetan sie sind

Entgegnet er gelangweilt

Geh raus, erzähl's dem Wind!

Als wir noch in den Sternen lagen, war er schon längst da

Und bastelte die Jukebox hier im alten Café Noir

Jetzt steh ich hier und singe

Und finde keine Ruh

Ich seh Gesichter, die verschwimmen

Dann bist da plötzlich Du!

Na komm schon, setz dich zu uns

Und tu Dir bloß nicht leid

Wir sind nicht wirklich böse

Wir töten nur die Zeit

Wir stellen auch keine Fragen, wir sind nur einfach da

Und für einander Zuflucht hier im alten Café Noir

Менің көшемнің соңында

Noir кафесі бар

Олар бұл бірнеше жыл бұрын болған дейді

Ескі вокзал болды

Наполеон кіреберісте отырады

Ал: «Дүние менікі!» деп күбірледі.

Ол темекі шегеді, ол да аздаған ақша болуы мүмкін

Әйтпесе қамыс торғайдай ұрсып, біртүрлі сөйлейді:

Бүгін түнде Café Noir-де жеке кеш

философтар мен ақындар

басқа ешкім түсінбейді

Және ешқашан білмейтіндердің бәрі

Ертең жағдай қалай жалғасады

Олар темекі тартады, сөйлеседі, ішеді

Міне, ұзын барда

Қасиетті арамзалар мұнда ескі кафе Нуарда

Біреуі сыра төсенішін саусақпен бұрап қана төртке бөледі

Оның суреті із-түзсіз жоғалған деп есептелетін газетте болды

Міне, менің иығымда

Мәңгілік студентке сүйенеді

Ол бүгін әдейі болғанын айтады

Мемлекеттік емтиханнан қалды

Ол шешім қабылдауға мәжбүр болды

Мен ойыншы болғым келеді

Ол картаға бәс тігеді

Жеңіп, бізді шақыр

Ол абзацтарға және оларды бұрмалағандарға ішеді

Міне, алтын болашаққа, сіз көресіз!

Ал анау анау құс

Ол ішімдік пен ақша үшін билейді

Чарли Мэнсонға ұқсайды

Ол бұл дүниені ойламайды

Міне, Яков әке келеді

Онымен сырасын бөліседі

Және айқайлайды: «Аспанда ешкім жоқ

Мен осында қалғанды ​​жөн көремін».

О, бұл елестер, түгендеудің ұзақ бөлігі

Олар кафе-нуардың елесі сияқты тізбектерді дірілдетеді

Ал Ромео жалғыз отырады

Оның алтыншы сырасына дейін

Ол әдемі Юлияны біледі

Сағат үш отызға дейін кешігіп келеді

Ол өзін Шекспир деп ойлайды

Және ол оған сонет жазады

Ол оны раушан гүлдеріндей қабылдайды

Және: «Сен шынымен жақсысың» дейді.

Бірақ ол оны ешқашан оқымады, өйткені ол тек капитан Флинтті жақсы көреді

Немесе осында қалып қойған мықты теңізшілер

Тіпті Боб, ескі алып

Мұнда барда артқа қарай отырып

Және тынымсыз ойнайды

гармоника

Және оған айтқандардың бәрі

Олар қандай қуанышты

Ол жалықтырып жауап береді

Сыртқа шығыңыз, желге айтыңыз!

Біз әлі жұлдыздарда болған кезде, ол сонда болды

Джукбоксты осы жерде ескі Café Noir-де жасадым

Қазір мен осында тұрып ән айтамын

Ал тыныштық таппа

Мен бұлыңғыр беттерді көремін

Сонда кенеттен сіз келдіңіз!

Жүр, бізбен бірге отыр

Және өкінбеңіз

Біз шынымен зұлым емеспіз

Біз жай ғана уақытты өлтіреміз

Ешқандай сұрақ қоймаймыз, біз бармыз

Бір-бірлерің үшін осында ескі кафе Noir паналары