Schiele, Lei, Me - Marlene Kuntz

Schiele, calma sensuale e lei,

come stregata

da un corpo scheletrito,

che posa ai suoi occhi con colpa fiaccata.

Scalda l’ambiente un camino,

che ha un fuoco sinuoso

e che volteggia senza peso

dove i suoi piedi stanno molli a riposo.

Entro in quello che vedo

e la penso rivolta verso di me,

per un istante.

«Vedi lo stesso disegno?»

le chiede giocando a far l’altro e non me.

Guardo quel suo guardare

quell’uomo confuso

e sono voluttuosi

quei suoi pensieri che le oscurano il viso.

Mi chiedo se lei sa

che dietro la sua schiena abbronzata

c'è un tale scheletrito

in questo Hotel muto in questa muta vallata.

Entro in quello che vedo

e la penso rivolta verso di me,

per un istante.

«Vedi lo stesso disegno?»

le chiedo giocando a far l’altro e non me.

A far l’altro e non me.

Шиеле, сезімтал тыныштық және ол,

сиқырланғандай

сүйек денесінен,

бұл оның көз алдында әлсіреген кінәмен жатыр.

Камин бөлмені жылытады,

бұршақ оты бар

және салмақсыз айналады

онда оның аяғы тыныштықта жұмсақ болады.

Мен көргенімді енгіземін

және ол маған қарай бұрылды деп ойлаймын,

бір сәтке.

«Сіз де сол суретті көріп тұрсыз ба?»

ол мені емес, екіншісін ойнауды сұрайды.

Мен оның бұл түріне қараймын

әлгі адам абдырап қалды

және олар ерікті

оның бұл ойлары оның бетін қараңғы етеді.

Сіз білесіз бе деп ойлаймын

оның тотыққан арқасынан гөрі

мұндай қаңқа бар

осы тыныш алқаптағы осы үнсіз қонақүйде.

Мен көргенімді енгіземін

және ол маған қарай бұрылды деп ойлаймын,

бір сәтке.

«Сіз де сол суретті көріп тұрсыз ба?»

Мен одан мені емес, екіншісін ойнау арқылы сұраймын.

Мен емес, басқасын жасау.