E Poi Il Buio - Marlene Kuntz

Il sole disegna un cerchio rutilante

Sul telo di lino delle nuvole sfilacciate

Frapposte alla mia sbirciata distratta

E con morbida perfezione

La circonferenza si adagia

Sul lungo crinale del monte

Dietro il quale scenderà

In qualche placido istante

La finestra socchiusa sfiora la sedia

E fluisce un carezzevole soffio

Che lambisce i miei piedi

Con invisibile avvolgimento:

Io penso all’effusione

Di un abbraccio rapito ai dispetti del tempo

A un amore caldo

Come il raggio di luna degli innamorati

E quando la luna verrà sarà la stessa di allora?

Quella che di noi farà di nuovo una cosa sola?

E quando la luna verrà sarà la stessa di allora?

Quella che dopo ci porterà alle carezze dell’aurora?

Il sole disegna mezzo cerchio esitante

Su sbuffi di nuvole andate

E Oriente indorato risponde

All’acceso Ponente

Guardo le rocce innevate nel blu luminoso:

Sei là con lo sguardo

Lo stesso che mi hai regalato lasciandomi solo

Ti ho persa quel giorno e mai più ho ritrovato

La scia deliziosa del tuo fascinare

E se fosse successo mi avresti rivisto scodinzolare…

(devono aver diviso in due il mondo

E penso di essere dalla parte sbagliata)

E quando la luna verrà sarà la stessa di allora?

Quella che di noi farà di nuovo una cosa sola?

E quando la luna verrà sarà la stessa di allora?

Quella che dopo ci porterà alle carezze dell’aurora?

Ora il sole

Disegna

Un commiato straziante

Di squarci roventi

Fra nuvole ostili

Veloci

Nel giungere a frotte

Sui miei capogiri

Nell’ombra

Del monte

Mi pento

Di averti

Lasciata

Tornare

E poi il buio

Neanche un graffio di luna nel cielo

Күн жарқыраған шеңбер сызады

Тозған бұлттардың зығыр матасында

Менің алаңдаған көзқарасыма қарсы тұрыңыз

Және жұмсақ кемелдікпен

Шеңбер еңкейеді

Таудың ұзын жотасында

Оның артында ол төмендейді

Бірнеше тыныш сәттерде

Ашық терезе орындыққа тиіп тұр

Ал сипап демі ағып жатыр

Бұл менің аяғыма тиеді

Көрінбейтін орамамен:

Мен төгілу туралы ойлаймын

Уақыт өтпестен баурап алған құшақтан

Жылы махаббатқа

Ғашықтардың ай сәулесі сияқты

Ал ай келгенде сол кездегідей бола ма?

Қайсысы бір нәрсені қайтадан жасайды?

Ал ай келгенде сол кездегідей бола ма?

Бізді кейін таңның сипалауына жетелейтін кім?

Күн екіленіп жарты шеңбер сызады

Бұлт ұшады

Ал алтын Шығыс жауап береді

Батыс жағында

Мен ашық көк түсте қарлы тастарға қараймын:

Сіз сыртқы түрімен сондасыз

Мені жалғыз қалдыру арқылы маған берген дәл сол

Мен сені сол күні жоғалтып алдым, енді таппадым

Сіздің қызығыңыздың дәмді ізі

Егер бұлай болса, менің құйрығымды бұлғап тұрғанымды тағы да көрер едің...

(олар дүниені екіге бөлген болуы керек

Ал мен қателесіп жатырмын деп ойлаймын)

Ал ай келгенде сол кездегідей бола ма?

Қайсысы бір нәрсені қайтадан жасайды?

Ал ай келгенде сол кездегідей бола ма?

Бізді кейін таңның сипалауына жетелейтін кім?

Енді күн

Сурет салу

Жүрек тебірентер қоштасу

Ыстық жаралардан

Дұшпандық бұлттардың арасында

Жылдам

Топ-топ болып келеді

Менің бас айналуым туралы

Көлеңкеде

Таудан

Мен өкінемін

Сізге ие болу

Сол

Қайту

Содан кейін қараңғылық

Аспандағы айдың сызбасы да жоқ