Il Solitario - Marlene Kuntz

Il solitario, in assenza di loquacit

Avvoltolato in un enigma

Siede pensoso al limite della realt

Accavallando le sue lungha gambe

Lo puoi notare perch un indecifrabile

Porta il suo sguardo negli accessi cosa non si sa

E li pervade di fascino;

Si tocca il mento e si schermisce alla gestualit

Di chi sta accanto e lo incomoda

Lo puoi giurare in sintonia con i fatti suoi

Quand’anche siano sostanzialmente guai

Perch nel suo mondo pace

Ed per questo che lui lo abita

Il solitario, in gran miseria di calorosit

Sta bene al largo di un dilemma che prima o poi avr

E non si chiede come tutta la faccenda finir

No: non si chiede come finir

E non si chiede se l’amore che non d

Si vestirebbe un giorno di fatalit

(Lo stesso amore che non prende

E che vestito a lutto a prenderlo verr;

Lo stesso amore che non prende

E che, bellissimo, a prenderlo verr)

Жалғыз, сөйлеген сөз жоқ жерде

Жұмбаққа оранған

Ол шындықтың шетінде ойланып отырады

Ұзын аяқтарын айқастыру

Сіз оны байқай аласыз, себебі ол түсіндірілмейді

Өзіңіз білмейтін нәрселерді кіреберістерге бұрыңыз

Және ол оларды сүйкімділікпен қамтиды;

Ол иегіне тиіп, ым-ишарадан қорғайды

Олардың қасында тұрып, оларға қолайсыздық тудыратындардың

Сіз оны оның бизнесіне сәйкес ант ете аласыз

Тіпті олар негізінен қиындыққа тап болған кезде де

Өйткені оның әлемінде тыныштық бар

Міне, сондықтан ол сонда тұрады

Жалғыз, жылулық жоқшылықта

Ол ерте ме, кеш пе, ол қиын жағдайға тап болады

Әрі бұл істің соңы немен аяқталатынына таңғалмайды

Жоқ: бұл қалай аяқталады деп өзінен сұрамайды

Және ол бермеген махаббатты өзінен сұрамайды

Ол тағдырдың бір күнін киіндірер еді

(Қабылдамайтын сол махаббат

Ал оны алып кетуге қандай аза көйлек келеді;

Алмайтын сол махаббат

Ал мынау, сұлу, мен оны алуға келемін)