Igła - Marek Grechuta

W palcach świeci mi igła znaleziona w stogu

Patrzę poprzez jej ucho — w niebie stoi sokół

Patrzę w rzekę a ryba stoi w poprzek rzeki

Patrzę w las, widzę drzewo całe w łuskach siekier

Poprzez ucho igielne słucham głosów świata

Trzeszczy ogień, dzwon bije i popiół opada

Igłę w palcach odwracam na jej ostrym końcu

Zbieram kroplę ludzkiej krwi

Człowiek w cień przemieniony światła w oczach szuka

Powieki mu zlepia dymu ciemna smuga

Ledwie tyle co soli ujął światła w palce

Igłę można nim powlec lub naostrzyć lancet

Martwa rzeka ustaje, cień zarasta drogi

Patrzą w lasach zwierzęta, człowiek patrzy w ogień

W palcach świeci mi igła znaleziona w stogu

Саусақтарымда шөптен табылған ине жарқырайды

Құлағымен қарасам – көкте сұңқар бар

Мен өзенге қарасам, өзеннің арғы жағында балық тұр

Мен орманға қарасам, балта қабыршақтарына толы ағашты көремін

Иненің көзімен дүниенің үнін тыңдаймын

От шырылдап, қоңырау соғылып, күл түседі

Мен саусақтарымдағы инені оның өткір ұшына айналдырамын

Мен бір тамшы адам қанын жинап жатырмын

Көлеңкеге айналған адам көзінен нұр іздейді

Қабақтары қара түтінге оранған

Саусақтарымен шамдарға аз ғана тұз тиді

Онымен инені жағуға немесе ланцетті қайрауға болады

Өлген өзен тоқтап, жолдарды көлеңке басып жатыр

Жануарлар орманға қарайды, адам отқа қарайды

Саусақтарымда шөптен табылған ине жарқырайды