Las últimas habitaciones - Marea

Se apoyaron en mi quicio y coroné

Sus cabezas con tormentas

Y para trapos quedaron las colchas

Después de perder la cosecha

Y me duelen, y les duelo

Cuando afilo el vidrio que rasga su vientre

Se avergüenza el deshollinador

De dejar el camastro rusiente

Tan rusiente

Si me confieso inocente volverán

A lacerarme el costado

Germinarán azabaches ladrillos

Edificarán el Calvario

Se desvisten las rameras

De mantillas rojas y cauces serenos

Y barrunta el estómago que

Volverán los erizos hambrientos

Juntos hicimos con cuchillos ese hogar

Que se otoñaba con hogazas cada vez

Que la desdicha lo embestía para entrar

A revolver

Se desteñirán la rabia y el pelaje

Se agrietarán en los estíos

Y, harto de bregar soltando correajes

Dormitaré entre el gentío

Cociné mis migrañas

Con los hornos a todo gas

Y nos dimos un festín de intestinos

Regamos la grama, quisimos vagar

Олар менің топсама сүйенді, мен тәж кидім

Олардың бастары дауылмен

Ал көрпелер шүберек үшін қалды

Егінді жоғалтқаннан кейін

Олар мені ренжітті, мен де оларды ренжіттім

Ішін жыртатын стақанды қайрасам

Мұржа сыпырушы ұятқа қалды

Жанып жатқан кереуетті қалдыру үшін

сондай ыстық

Егер мен кінәсіз екенімді мойындасам, олар қайтып оралады

менің жағымды жарып жібер

Олар ағынды кірпіштерді өсіреді

Олар Голгофаны салады

жезөкшелер шешініп қалады

Қызыл мантильдер мен тыныш өзен арналарынан

Ал асқазан мұны сезінеді

Аш кірпілер қайтады

Біз бірге пышақпен сол үйді жасадық

Ол әр жолы нанмен бірге құлады

Сол бақытсыздық оған кіру үшін шабуыл жасады

араластыру

Құтыру мен жүн өшеді

Олар жазда жарылып кетеді

Ал, белдіктерді босату үшін күресуден шаршадым

Мен көпшіліктің арасында ұйықтаймын

Мен мигреньді пісірдім

Толық газ пештері бар

Ал бізде ішек-қарын тойы болды

Шөпті суардық, қыдырғымыз келді