Aceitunero - Marea

El cristal de mi pecera tan sólo lo ensucias tú

Cuando dices: Romero, qué solo estás

No es pa tanto, haz el favor, abre la luz y cierra el gas

Que se van los churretes de sudor del ataúd

Y el olor de cantaores al llorar

Y mi luna de Jaén baja de luto a caminar

Aceitunero el sol

Y el cante de ese grajo que en mi garganta no quiere anidar

Aceitunero yo

Si un día fui camino, pues hoy muele molino y a rodar

Aceitunero el sol

Con dientes en las botas, mordiendo a las gaviotas al pisar

Vareando poetas para hacerlos hablar

El morral donde guardo lo que he sido se perdió

Con los callos del mango de la sartén

Mis alhajas, mi mortaja, con todo lo que ahora me da igual

Me quedó una rienda hecha en cuero de tu piel

El fragor de chiribitas al mirar

Unos pies de enredadera y ratoneras para el despertar

Aceitunero el sol

Que prende los fogones del pecho del que lo quiere mirar

Aceitunero yo

Llenitos los bolsillos de aromas de membrillo y de galán

Aceitunero el sol

Muriendo a las mañanas cayendo de su rama a mi trigal

Para hacerme una lumbre

Aceitunero el sol

Que se acuesta en los mares y siempre le quitan algún retal

Aceitunero yo

Que asusto a la simiente con mi voz de aguardiente al acunar

Aceitunero el sol

El árbol de pesares que nunca deja ver el robledal

Aceitunero soy

Y los sacos no dan abasto de olores

De sillas de anea, de tantos sudores

De anís y pestiños, de lechos de almendra

De bolas de enebro, de más corazones

No caben más gatos con sus cascabeles

Con sus noches muertas para que las vele

No cabe ni siquiera la luz

Менің аквариумның әйнегі тек сен ғана лас

Сіз айтқан кезде: Ромеро, сен қандай жалғызсың

Бұл үлкен мәселе емес, шамды жағып, газды өшіріңіз

Табыттан тердің дақтары кетеді

Ал әншілердің жылаған иісі

Менің Айым Жаен жүру үшін аза тұтады

зәйтүн ағашы күн

Ал, көмейіме ұя салғысы келмейтін әлгі қарияның әні

зәйтүн майы

Бір күні жолға шығып кетсем, бүгін диірмен ұнтақтап, домалап жатыр

зәйтүн ағашы күн

Етікте тістері бар, Шағалалар басқан кезде тістеп

Ақындарды сөйлету үшін шайқау

Менде бар нәрсені сақтайтын рюкзак жоғалып кетті

Табаның тұтқасынан трипемен

Менің әшекейлерім, кебіндерім, қазір маған бәрібір

Маған сенің теріңнен жасалған тізгінді қалды

Қараған кезде чирибтастардың шуы

Кейбір жүзім аяқтары мен тінтуір қақпандары ояту үшін

зәйтүн ағашы күн

Қарағысы келгеннің кеудесінен пештерді жағады

зәйтүн майы

Қалталар айва мен галанның хош иісіне толы

зәйтүн ағашы күн

Таңертең оның бұтағынан менің бидай алқабыма құлап өлемін

маған нұр жасау үшін

зәйтүн ағашы күн

Бұл теңіздерде жатыр және олар әрқашан біраз сынықтарды алып кетеді

зәйтүн майы

Бесікте жатқанда коньяк дауысыммен тұқымды қорқытатыным

зәйтүн ағашы күн

Емен тоғайын көрмейтін өкініш ағашы

Мен зәйтүн өсірушімін

Ал қаптар иістерге төтеп бере алмайды

Анеа креслоларынан, соншама терлеуден

Анис пен пестиньос, бадам төсектерінен

Арша шарларынан, көбірек жүректерден

Қоңыраулы мысықтар жоқ

Көру үшін өлі түндері бар

Тіпті жарық та жоқ