Un hierro sin domar - Marea

¡Ah del castillo!

Vengo najando;

De los ondunares me estoy escapando

¿Quién me abre la cancela?

Muy de vez en vez

Y muy de cuando en cuando

Saco los ladrillos que he estado randando:

Son de la rancia escuela

Poseo un mirlo blanco

Que viene por detrás;

Que cierra los estancos;

Que quiere enseñarme a llorar

Tengo un freno mulero

Que lo quiero regalar:

Conmigo no ha podido

Y tampoco podrá

Abre el pestillo y la gatera

Y que le den por culo a tanta primavera;

Que ya me esta cansando

Se quedo varada con su cantinela

Con el pelo negro de avivar la hoguera…

Y se que no es para tanto

Tenía un rayo verde

Pero se me apagó

Y no encontré el pesebre

Que dio de comer al cantor

Se me pasó la fiebre

Y el otoño se pasó;

Solo quedó diciembre…

Su agonía y yo

¡Qué más quisiera

Que vinieras a mi funeral!

Pero me emperro

En ser un hierro sin domar

Que me pusieras

Un recuerdo en el ojal

Y, luego, fuego

Que recuerde lo que he sido

Del baratillo estoy colgando:

Todo lo que pillo lo voy amasando

Y no me entra en la mollera

Sigo con el alba de los albañiles;

Con la barahúnda de ferrocarriles;

Con la naranja entera

Poseo un mirlo blanco

Que viene por detrás;

Que cierra los estancos;

Que quiere enseñarme a llorar

Tengo un freno mulero

Que lo quiero regalar:

Conmigo no ha podido

Y tampoco podrá

¡Qué más quisiera

Que vinieras a mi funeral!

Pero me emperro

En ser un hierro sin domar

Que me pusieras

Un recuerdo en el ojal

Y, luego, fuego

Que recuerde lo que he sido

О, сарай!

Мен нажандо келемін;

Мен қателіктерден қашып жатырмын

Маған есікті кім ашады?

өте анда-санда

Және өте анда-санда

Мен талқандап жүрген кірпіштерді шығарамын:

Олар тозған мектептен шыққан

Менде ақ қарақұрт бар

Бұл арттан келеді;

Бұл темекі шегушілерді жабады;

кім маған жылауды үйреткісі келеді

Менде қашыр тежегіші бар

Мен не бергім келеді:

Менімен ол алмады

Ал сіз алмайсыз

Бекіткіш пен мысық қақпағын ашыңыз

Және көп көктем;

бұл мені қазірдің өзінде шаршатады

Ол өзінің әшекейлерімен бірге қалды

Отты жағудан қара шашпен...

Және бұл соншалықты жаман емес екенін білемін

Онда жасыл найзағай жарқ етті

Бірақ бұл менің басымнан өтті

Ал мен жемшөпті таппадым

Әншіні не тамақтандырды

қызуым кетті

Ал күз өтті;

Желтоқсан ғана қалды...

Оның азабы және мен

Мен тағы не қалар едім?

Менің жерлеуге келдің!

бірақ мен кептелемін

Үйленбеген темір болуда

мені қойғаның

Түйме саңылауындағы жад

Содан кейін өрт

Мен не болғанымды есте сақта

Мен базардан ілулі тұрмын:

Мен ұстағанның бәрін илеймін

Және бұл маған сәйкес келмейді

Мен тас қалаушылар таңымен жалғастырамын;

Темір жолдардың торабымен;

Бүкіл апельсинмен

Менде ақ қарақұрт бар

Бұл арттан келеді;

Бұл темекі шегушілерді жабады;

кім маған жылауды үйреткісі келеді

Менде қашыр тежегіші бар

Мен не бергім келеді:

Менімен ол алмады

Ал сіз алмайсыз

Мен тағы не қалар едім?

Менің жерлеуге келдің!

бірақ мен кептелемін

Үйленбеген темір болуда

мені қойғаның

Түйме саңылауындағы жад

Содан кейін өрт

Мен не болғанымды есте сақта