Mil quilates - Marea

Menos azul y más negrura al agua pura sin color

La polla dura congelada en el arcón

No quiero besos cuando empiece el tiroteo

Que el rechinar de los muelles de somieres cuando

Quieren galopar

Es soneto y melodía y poesía de verdad

Y no tonterías del viento

Dame marrón y llévate blancos de nieve y de encalar

Le saco brillo a mi gatillo de danzar

Y las caricias se las guardas a tus muertos

Que no sabrán si verdean los cipreses o se oscurece el

Coral

Si enrojecerán los meses de quererse levantar

Del rosa de los putos cuentos

Son camaleones vestidos de oveja

Los ojos traidores que enredan madejas

Robando colores de los corazones de los que se dejan

Pero del nuestro no

Que late tranquilo sabiendo que salen

Detrás de sus hojas cientos de alacranes

Que cuidan de que esté siempre en flor

Mojo en el gris que es más añejo y nunca pedirá perdón

Que el cobre viejo me deslumbra más que el sol

De tan raídos los vestidos que se pone

Y a destilar con los puños de alambique los tabiques de este mar

Y quedarme con la esencia, que es paciencia para andar

Saliendo humo de los cojones

Son camaleones vestidos de oveja

Los ojos traidores que enredan madejas

Robando colores de los corazones de los que se dejan

Pero del nuestro no

Que late tranquilo sabiendo que salen

Detrás de sus hojas cientos de alacranes

Que cuidan de que esté siempre en flor

Si despertar son mil quilates de gloria bendita

Mejor soñarme remendando velas marchitas

Que ya estoy harto de remar, compañera soledad

De tu puerta hasta la mía

Түссіз таза суға аз көк және көбірек қара түсті

Кеудедегі қатып қалған қатты әтеш

Түсірілім басталғанда сүйгенімді қаламаймын

Төсек бұлақтың сықырлағаны қашан

олар жүгіргісі келеді

Бұл сонет пен әуен және нағыз поэзия

Және желдің мағынасыздығы жоқ

Маған қоңырды бер және қарды ақ және әктеуді ал

Мен би триггерін жылтыратамын

Өлгендерің үшін еркелету сақталады

Олар кипаристердің жасылға айналғанын немесе аспанның қараңғыланғанын білмейді

Маржан

Тұрғысы келген айлар қызарып кетсе

Жаман әңгімелердің қызғылт түстерінен

Олар қойша киінген хамелеондар

Қылқаламды түйіп алған опасыз көздер

Қалғандардың жүрегінен түстерді ұрлау

Бірақ біздікі емес

Бұл олардың кететінін білгенде тыныштық орнатады

Оның артында жүздеген шаян бар

Оның үнемі гүлдеп тұрғанына кім қамқорлық жасайды

Моджо сұр түсті, ол үлкенірек және ешқашан кешірім сұрамайды

Сол кәрі мыс мені күннен де таң қалдырады

Оның киген көйлегі сондай тозған

Алембик жұдырығымен бұл теңіздің қабырғаларын тазарту үшін

Әрі жүруге шыдамдылық деген мәнімен қал

Шарлардан түтін шығады

Олар қойша киінген хамелеондар

Қылқаламды түйіп алған опасыз көздер

Қалғандардың жүрегінен түстерді ұрлау

Бірақ біздікі емес

Бұл олардың кететінін білгенде тыныштық орнатады

Оның артында жүздеген шаян бар

Оның үнемі гүлдеп тұрғанына кім қамқорлық жасайды

Оянса мың қара берекелі даңқ

Құрғаған желкендерді жөндеп жатқанымды армандағаным жақсы

Есуден шаршадым, серік жалғыздық

Сіздің есігіңізден маған дейін