El trapecio - Marea

Ya no me estorba el ruido al crecer de la hierba

La ruina manando en las fuentes

Ni el aletear de jilgueros que enturbian las venas

Que haciendo leña de patas de cama y timones

Espanto a todas las culebras

Y remonto el río a traspiés

Si las cuerdas del trapecio las corté

Fue para subir y atarlas y ver a la luna otra vez

Y volverlas a cortar una y mil veces

Y boquear como los peces cuando les toca perder

Me desentraño y el eco suena en la despensa

Yo sé que vendrá a desquitarse

Él sabe que me ha de encontrar por las mismas callejas

Vendiendo tumbos, sin rumbo, coraje, ni prisa

Vertiendo minutos de arena y haciendo sendero al caer

Y el trapecio me regala calderilla

Para verme de rodillas, pero no le rezaré

De las mechas que ha prendido en la penumbra

Soy la que menos alumbra, y es que nunca quise ver

Y cuando me araña las tripas la zarza de pena que escondo

Me mezco un ratito en el ancla que lastra mi vida y que no llega al fondo

Poco me importa, quizá despojarme del cieno

Que me habita entre las orejas

Si acaso ensuciarme el regazo para

Si se va todo a la mierda, reírme entre los lamparones

Y que la humanidad entera mañana se muera y dé igual

No quiero ser más que el esqueleto de lo que he sido

Que cuenta al oído su penar

Sólo el murmurar de los cimientos enloquecidos

Que nadie ha podido desflorar

Мені енді шөптен өскен кездегі шу мазаламайды

Субұрқақтарда ағып жатқан қирандылар

Тамырды бұлдырататын алтын шыбындардың дірілдегені де

Төсек аяқтары мен рульдерден отын жасаудан

Мен барлық жыландарды қорқытамын

Ал мен өзенге сүрінемін

Егер мен трапеция жіптерін кессем

Бұл көтеріліп, оларды байлап, айды қайтадан көру керек еді

Және оларды тағы мың рет кесіңіз

Және олардың кезегі жеңіліске жеткенде балық сияқты ентігеді

Мен шешсем, қоймада жаңғырық естіледі

Мен оның еселеуге келетінін білемін

Ол мені сол көшелер арқылы табу керек екенін біледі

Бағытсыз, батылдықсыз немесе асығыссыз сатылым

Құм минуттарын төгіп, құлаған кезде жол жасау

Ал трапеция маған кішкене өзгеріс береді

Мені тізерлеп тұрғанда көру үшін, бірақ мен оған дұға етпеймін

Қараңғыда тұтандырған сақтандырғыштардан

Мен ең аз жарқырайтын адаммын, мен ешқашан көргім келмеді

Ал мен тығып жүрген мұң бұтасы ішімді тырнағанда

Өмірімді ауырлатып, түбіне жетпейтін зәкірде біраз тербелемін

Маған бәрібір, мүмкін шламды төгетін шығар

Бұл менің құлағымның арасында тұрады

Егер мен тіземді ластасам

Егер бәрі түк болып кетсе, араларында күліңіз

Бүкіл адамзат ертең өледі және бұл маңызды емес

Мен болған нәрсенің қаңқасынан артық болғым келмейді

Кім мұңын құлаққа айтады

Тек іргетастардың шуы ғана есінен танып қалды

Ешкім де гүлдендіре алмаған