Montañas De Sal - Manuel Carrasco

Vendabal de nostalgia me alimmenta

cuando te oigo hablar,

llega el blanco y verde de las cosas nuestras,

llega el cafelito bueno del sofá.

Si ya lo sé, que tendría que cuidarme,

pero tu también.

El cansancio lo curaste sin palabras,

mi canción quiere curarte a títambién.

Túeres mi salvación,

mi primavera cuando llueve la distancia en mí.

Háblame para que vea las maravillas que hay en tí.

Montañas de sal, tu marinero en alta mar.

El beso eterno en el salón,

y la alegría del poniente de tu mano.

Tanto corazón en tu vientre azul, llenando tantas vidas.

Quésería de nosotros si no estás, mi capitán.

Mi flamenco cuando aprendo cada día de tí.

Aún recuerdo que en tu sombra me gustaba mirar muelles,

ver a los barquitos venir.

Eres mi salvación, mi primavera cuando llueve la distancia en mí.

Háblame para que vea las maravillas que hay en tí.

Montañas de sal, tu marinera enamora.

Una candela con el son de un cantecito de levante, rompiendo la noche.

En la inmensidad de tu plenitut,

siempre encuentro la calma.

Que tu brisa no me deje de soplar, montañas de sal.

Mi luz, mi puerto, mi lugar, un pedacito de mi ser.

Refugio en la deriva de esta vida,

que me arrastra cada amanecer, cada atardecer.

Yo vuelvo a navegarte con mi barco

y mi guitarra de papel, de papel.

Сағыныш дауылдары мені тамақтандырады

сөйлегеніңді естігенде,

заттарымыздың ақ және жасыл түсі келеді,

Жақсы кофе диваннан келеді.

Иә, мен өзіме қамқорлық жасауым керек екенін білемін,

бірақ сен де.

Шаршағанды ​​сөзсіз емдедің,

менің әнім де сені емдегісі келеді.

Сен менің құтқарушымсың,

жаңбыр жауған кездегі көктемім.

Менімен сөйлес, сонда мен сенің бойыңдағы кереметтерді көремін.

Тұзды таулар, ашық теңіздегі теңізшіңіз.

Қонақ бөлмедегі мәңгілік сүйіспеншілік,

және сіздің қолыңыздың батысындағы қуаныш.

Көк ішіңде қаншама жүрек, қаншама өмірді толтырады.

Сіз бұл жерде болмасаңыз бізге не болар еді, капитаным.

Менің фламенко сенен күнде үйренгенімде.

Сенің көлеңкеңде бұлақтарды қарауды ұнататыным әлі есімде,

кішкентай қайықтардың келе жатқанын қараңыз.

Сен менің құтқарушымсың, алыстан жауған бұлағымсың.

Менімен сөйлес, сонда мен сенің бойыңдағы кереметтерді көремін.

Тұз таулары, теңізшіңіз ғашық болады.

Леванте әнінің дыбысы бар шам, түнді бұзды.

Толықтығыңның шексіздігінде,

Мен әрқашан тыныштық табамын.

Самалың тоқтамасын мені, тұз таулары.

Жарығым, портым, мекенім, болмысымның кішкене бөлігі.

Бұл өмірдің құбылуына пана бол,

бұл мені әр шыққан сайын, әрбір күн батқанда сүйреп апарады.

Мен сені қайығыммен жүзуге қайтамын

және менің қағаз гитарам, қағаздан.