Vois tu au loin? - Manau

Je ne cherche même plus à savoir, à comprendre tous mes méfaits

Maintenant que tout est cendres, bien caché derrière les traits

De tous ces visages griffés par les saisons du passé

Loin de ces beaux paysages, qu’il m’a fallu tant rêver

Mes pieds sont sur la paille et une cheville attachée

Devant moi des traits, des failles, représentants des années

Plus aucun grondement de sabots, plus aucun bruit de clés

J’entends que l’on fait ripaille encore de l’autre côté

Prêt de ces 4 murs, qui savent trop qui je suis

Qui ont appris mes blessures comme on implorait la nuit

Ils ont tout fait pour essayer de bien m’apprivoiser

Mais je n’ai jamais vu renoncer, cet homme qu’ils ont trimbalé

Dans cette humilité où je ne sais plus vraiment

Où est mon humanité, mon humilité d’antan

Je reste fort pour essayer de tout recommencer

Ce soir je serai peut être le premier

Vois-tu au loin les chemins s’effacer?

Vois-tu au loin la bonne l’aventure?

Ce que j’ai fait de moi n’est que passé

Je serais aujourd’hui derrière ces murs

J’ai scié ces barreaux, j’en ai passé des journées

Des mois des années de trop à combattre cet acier

Demain il n’y aura plus d’ombre pour rayer ce lieu

Fini pour lui la pénombre, tout sera bien plus lumineux

Cette chaine à ma cheville a déjà presque cédé

Noyée dans de l’eau de pluie, elle ne pouvait que rouiller

Je n’ai plus qu'à tirer dessus pour m’en débarrasser

Ensuite prendre ces tissus que j’ai déjà rassemblé

Ces apis, ces haillons, pour faire office de corde

Tressés ensemble ils feront lien pour ma miséricorde

Ils m’emmèneront loin ce soir, c’est bien décidé

Loin de ces remparts où m’attend la vie que l’on m’a volé

Alors que toussent les rats, encore cette nuit

Et moi qui ne veut plus les voir

Dieu fasse que tout soit fini

De battre mon cœur veut continuer mais en liberté après 4 pas sans jamais

s’arrêter

Je n’oublie pas que mon visage s’est doucement effacé

Derrière une nouvelle image, une barbe, et des années

Je n’oublie pas non plus qu’ici rien ni personne ne m’attend

Qu’une fois sorti de cette cage, je m’en irais face au vent

J’irais dans un pays où l’on ne me connait pas

Un de ces beaux paradis, que des murs n’atteignent pas

Où le soleil est chaud et brille toute la journée

Où la moindre jolie fille pourra faire semblant de m’aimer

Mais que fais-je dans ce trou où des gardiens me sourient

À l’heure même où tous les fous, comme moi n’ont rien compris

Me voilà enterré et mort, hors de cette prison

Me voilà enfin dehors comme le dit la chanson

Мен енді білуге, барлық қателіктерімді түсінуге тырыспаймын

Енді бәрі күл, сызықтардың артына жақсы жасырылған

Өткен жыл мезгілдерімен тырналған жүздердің барлығынан

Осы әдемі пейзаждардан алыс, мен армандауға тура келді

Аяғым сабада, тобығым байланған

Алдымда сызықтар, кемшіліктер, жылдар өкілдері

Енді тұяқ дүбірі, кілт дыбысы болмайды

Естуімше, біз басқа жақта әлі де жақсы уақыт өткізіп жатырмыз

Менің кім екенімді жақсы білетін осы 4 қабырғаға жақын

Кім білді менің жарамды түн жылап

Олар мені жақсы үйрету үшін бәрін жасады

Бірақ мен ешқашан бас тартқанын көрмедім, олар алып жүретін адам

Мен шынымен білмеймін осы кішіпейілділікте

Қайда менің адамдығым, кешегі кішіпейілділігім

Мен бәрін қайтадан бастауға тырысамын

Бүгін түнде мен бірінші болуым мүмкін

Алыстағы жолдарды көріп тұрсың ба?

Сіз алыстан жақсы шытырман оқиғаны көресіз бе?

Мен өзім жасаған дүнием жоқ болды

Мен бүгін осы қабырғалардың артында боламын

Мен бұл барларды көрдім, оларға күн өткіздім

Бұл болатпен күрескен айлар көп

Ертең бұл жерді басып өтетін көлеңке болмайды

Ол үшін енді қараңғылық болмайды, бәрі әлдеқайда жарқын болады

Менің тобығымдағы бұл шынжыр үзіліп кете жаздады

Жаңбыр суына батып кеткен ол тек тот басқан

Мен одан құтылу үшін оны түсіруім керек

Олай болса мен жинап қойған мына маталарды ал

Бұл кілемдер, бұл шүберектер, арқан ретінде әрекет ету үшін

Бірге өрілген олар менің рақымымды байлайды

Олар мені бүгін кешке алып кетеді, шешілді

Бұл қорғандардан алыс жерде мені ұрланған өмір күтіп тұр

Егеуқұйрықтар жөтеліп жатқанда, бүгін түнде тағы да

Ал мен енді оларды көргім келмейді

Алла бұның барлығын түзетсін

Менің жүрегімді соғуды жалғастырғым келеді, бірақ 4 қадамнан кейін ешқашан еркіндікте

Тоқта

Бетімнің ақырын бозарғанын ұмытпаймын

Жаңа бейненің, сақалдың және жылдардың артында

Бұл жерде мені ештеңе де, ешкім де күтпейтінін де ұмытпаймын

Бұл тордан шыққанда мен желге қарсы шығамын

Мені олар танымайтын елге барар едім

Сол әдемі жұмақтардың бірі қабырғалары жетпейді

Күн жылы және күні бойы жарқыраған жерде

Ең кішкентай сұлу қыз мені жақсы көретіндей көрінетін жерде

Бірақ күзетшілер маған күлетін мына шұңқырда мен не істеп жүрмін

Мен сияқты ессіздердің бәрі ештеңе түсінбеген кезде

Міне, мен жерлендім және өлдім, осы түрмеден шықтым

Міне, мен әнде айтылғандай, ақыры шықтым