Le vieux - Manau

Il y a du bruit, les volets claquent autour de la maison

La pluie est forte et tombe en flaque au-dessus du plafond

Le vent souffle si fort, qu’il fait trembler tous les murs

Tout est glacé dehors, au fond de son lit le vieux se rassure

Il a juste allumé, deux bougies pour s'éclairer

Puis ranimé le feu, préparé des buches coupées

Et avant de dormir, avant d’aller se coucher

Il s’est servi un bol de soupe assis devant sa cheminée

À l’extérieur le temps s’est accroché à l’hiver

Dans le noir on peut voir, quelques rayonnements d'éclairs

Ensuite le tonnerre qui s’abat sur le pays

La côte subit l’assaut d’une tempête que l’on redoute ici

Mais les yeux grands ouvert, et juste à côté de lui

Quelques photos d’hier, au mur un vieux crucifix

Il ne sait pas comment mais il sent que quelqu’un l’attend

Allongé sur son lit, le vieux repense à ses vingt ans

Et il attend sans bruits, que viennent les sourires

Et les sentiments d’une vie, qu’il a su conquérir

Oh c’est bien le temps qui crie, les joies et les folies

Oh souffle le vent, et puis rien n’est jamais fini

Il se revoit, jeune garçon entouré de ses frères

Partant pour les moissons, ce qui le rendait plutôt fier

Lui qui était si fort, prêt à manger l’univers

Il chanta plus encore quand on eut besoin de lui pour la guerre

Il est parti au champ, sans connaitre le décor

Animé par l’enfant, qui était toujours en lui

Pour cultiver la mort, la violence et la misère

Envahit de colère il ne s’en ai jamais vraiment remis

Puis vint enfin le jour, où il rencontra sa femme

Le temps fou de l’amour, sa douce et belle Suzanne

Qu’il prit épouse et mère, sous le regard de l'église

Laissant toutes les chimères du passé dont il était sous l’emprise

Et il vit sa vie tranquille, à l’ombre de ses démons

Ses enfants virent la ville, et y restèrent pour de bon

Sa femme elle est partie un très joli jour de printemps

Allongé sur son lit, le vieux revoit cet enterrement

Et il attend sans bruits, que viennent les sourires

Et les sentiments d’une vie, qu’il a su conquérir

Oh c’est bien le temps qui crie, les joies et les folies

Oh souffle le vent, et puis rien n’est jamais fini

Seul sur son lit, à revoir des bouts de sa vie d’avant

Sans aucun mépris, sans douleurs, sans mauvais sentiments

Il n’a pas de regrets, juste le besoin cette envie

D'être le plus discret, de ne pas souffrir, si vient à lui le bruit

Des roues grinçantes et tristes qui viendront sur le chemin

Ne formant pas de piste, même sur le sable très fin

Mais rien ne peut venir, la côte est bien sous l’orage

Il ne peut pas y avoir peur, la mort n’a pas tant de courage

Mais le vieux sous sa couette, senti quelques gouttelettes

Le vent glacé, la pluie, remplie ses pieds et sa tête

Comme un rêve éveillé, où tout se mélange en fait

Comme une belle histoire du passé qui serait pleinement satisfaite

Il était bien dehors, et puis mouillé jusqu’au cou

Allongé là bien mort, dans le chariot de

Personne n’oublia le vieux qui partit dans les grands vents

Soir de mauvaise pluie, paisiblement tout en chantant

Et il attend sans bruits, que viennent les sourires

Et les sentiments d’une vie, qu’il a su conquérir

Oh c’est bien le temps qui crie, les joies et les folies

Oh souffle le vent, et puis rien n’est jamais fini

Et il attend sans bruits, que viennent les sourires

Et les sentiments d’une vie, qu’il a su conquérir

Oh c’est bien le temps qui crie, les joies et les folies

Oh souffle le vent, et puis rien n’est jamais fini

Үйдің айналасында шу, жапқыштар тарсылдап жатыр

Жаңбыр қатты жауып, төбеден жоғары шалшықтар

Желдің қатты соққаны сонша, ол барлық қабырғаларды шайқап жатыр

Сыртта бәрі қатып қалған, кереуетінің түбінде қарияны жұбатады

Ол жай ғана жақты, жарық үшін екі шам

Содан кейін отты қайта тұтатыңыз, кесілген бөренелерді жасаңыз

Ал мен ұйықтар алдында, ұйықтар алдында

Ол каминінің алдында отырған сорпаға көмектесті

Сырттағы ауа-райы қысқа жабысты

Қараңғыда найзағай жарқылын көруге болады

Содан кейін жердің үстінен соққан күн күркіреді

Жағалау бұл жерде қорқатын дауылдың шабуылында

Бірақ көздері ашылып, дәл қасында

Кешегі кейбір суреттер, қабырғада ескі крест

Ол қалай екенін білмейді, бірақ оны біреу күтіп тұрғанын сезеді

Төсегінде жатқан қарт жасы жиырмаға дейін ойлайды

Және ол күлімсіреулердің келуін тыныш күтеді

Ал ол жеңген өмірлік сезімдер

О, бұл жылайтын уақыт, қуаныш пен ессіздік

О, жел соғады, содан кейін ештеңе бітпейді

Ол тағы да өзін, ағаларының қоршауындағы жас баланы көреді

Егін жинауға кеткені оны мақтан тұтты

Ол сондай күшті болды, ғаламды жеуге дайын болды

Соғысқа керек кезде көбірек ән айтатын

Табиғатты білмей далаға кетті

Үнемі ішінде жүретін бала айдаған

Өлімді, зорлық-зомбылықты және қасіретті тәрбиелеу

Қатты ашуланған ол оны ешқашан жеңе алмады

Содан кейін ол әйелімен кездескен күн келді

Махаббаттың ессіз уақыты, оның тәтті және әдемі Сюзанна

Ол әйелі мен анасын шіркеудің назарында ұстады

Бұрынғы барлық химераларды қалдырып, ол басынан өткерді

Және ол өзінің тыныш өмірін, жындарының көлеңкесінде өткізеді

Оның балалары қаланы көріп, сонда мәңгі қалды

Оның әйелі көктемнің тамаша күнінде кетіп қалды

Төсегінде жатқан қария бұл жерлеуді тағы көреді

Және ол күлімсіреулердің келуін тыныш күтеді

Ал ол жеңген өмірлік сезімдер

О, бұл жылайтын уақыт, қуаныш пен ессіздік

О, жел соғады, содан кейін ештеңе бітпейді

Жалғыз төсегінде, бұрынғы өмірін шолып өтті

Ешқандай менсінбей, ауыртпалықсыз, жаман сезімсіз

Ол еш өкінбейді, тек осы тілектің қажеттілігі

Ең ақылды болу, азап шекпеу, егер оған шу келсе

Жолға түсетін сықырлаған және қайғылы дөңгелектер

Тіпті өте ұсақ құмда да ізі жоқ

Бірақ ештеңе келе алмайды, жағалау дауыл астында

Ешқандай қорқыныш болуы мүмкін емес, өлім соншалықты батылдыққа ие емес

Бірақ көрпенің астындағы қарт бірнеше тамшыны сезді

Мұзды жел, жаңбыр оның аяғы мен басын толтырады

Барлығы бір-бірімен араласатын арман сияқты

Толық қанағаттандыратын өткен әдемі әңгіме сияқты

Сыртта ол жақсы болды, содан кейін мойнына дейін суланған

Арбада өлі жатыр

Қатты желмен кеткен қарияны ешкім ұмытқан жоқ

Жаңбырдың кеші, ән айтып жатқанда тыныш

Және ол күлімсіреулердің келуін тыныш күтеді

Ал ол жеңген өмірлік сезімдер

О, бұл жылайтын уақыт, қуаныш пен ессіздік

О, жел соғады, содан кейін ештеңе бітпейді

Және ол күлімсіреулердің келуін тыныш күтеді

Ал ол жеңген өмірлік сезімдер

О, бұл жылайтын уақыт, қуаныш пен ессіздік

О, жел соғады, содан кейін ештеңе бітпейді