La sorcière - Manau

L’oeil vif, le regard dans le coin, l’esprit agressif

Avec une patte en moins, la bête ne semble pas craintive

Le dos dans le vent, elle attend le moment propice

Pour rire de tous ces gens croyants qui espèrent le retour du fils

Très loin du parvis, là-bas, sur de l’herbe bien verte

Assise à quelques lieux d’ici, impatiente que les portes soient ouvertes

Elle a pris ses repères, surplombant le village

Elle que l’on dit sorcière s’est donné l’envie de hurler sa rage

Mais l’assemblée sait que tous les dimanches se répètent

Et qu’en sortant de la messe, des injures viendront d’une trouble fête

D’une très vieille dame, qui a vécu le drame

La perte d’un enfant quand le malheur est tombé sur nos âmes

Que la peste soit, que la peste les maudissent ici

Que personne dans ce village n’ait le droit de vivre avec l’envie

Comme elle les déteste, tous ces gens, ce curé

Elle, tout ce qui lui reste, c’est une jambe et le malheur d'être née

Ainsi va celle qui n’a jamais oublié

Sous des chandelles, les démons du passé

Ainsi soit-elle, la femme qui n’a pas brodé

Loin dans le ciel, son bonheur est gravé

[Manau

Les corbeaux volent au-dessus du très vieux clocher

Et cette soi-disant folle attend toujours pour faire sa logorrhé

Encore plus volontaire que tous ces dimanches passés

Aujourd’hui c’est l’anniversaire maudit où le mal a frappé

Il y a eut la mort, venue avec toute sa violence

Choisissant bien ses corps pour les caresser, un vent de souffrance

Une maladie venue par l’océan

La vieille y perdit son mari, sa fille, son seul unique enfant

Alors la voilà, accusant tous ces bons croyants

Tous ceux qui lui avaient dit que la foi guérissait le mauvais sang

Et que si leur dieu rappelle tous ceux qu’ils aiment

Qu’il suffit d'être heureux pour eux mais la vieille s’est remplie de haine

Les cloches sonnent, la messe est maintenant terminée

Puis un bruit qui résonne, les portes de l'église s’ouvrent

Et puis font passer un grand soleil, qui illumine l’autel

Et la voix de cette femme, de cette sorcière, couvrant l’assemblée telle:

«N'allez pas au diable, allez donc, joyeux, ripailler

Quand vous serez à table, n’oubliez pas les bénédicités

Mangez, buvez, en ce dimanche de fête

Invitez le curé, donnez-lui donc votre plus grosse assiette»

Ainsi rassurés, les gens n’ont pas compris ce calme

La sorcière avait-elle trouvé enfin la paix avec son âme?

Chacun pris son pain pour aller déjeuner

Mais personne ne revint, la mort frappa, bien cachée dans le blé

Өткір көзді, қырлы көзді, агрессивті

Бір аяғы аз болса, аң қорықпайды

Қайта желде ол қолайлы сәтті күтеді

Ұлының қайтып келуіне үміт артқан барлық сенуші адамдарға күлу

Соттан алыс жерде, көк шөпте

Осы жерден бірнеше жерде отырып, есіктердің ашылуын күте алмаймын

Ол ауылға қарап, тіректерін алды

Сиқыршы делінетін ол ашуын айқайлауға ұмтылды

Бірақ қауым әр жексенбі қайталанатынын біледі

Ал, бұқараны тастап, қорлау спартакиададан шығады

Драмада өмір сүрген өте қарт әйел туралы

Жанымызға бақытсыздық түскенде баладан айырылу

Оба, оба оларды осы жерде қарғыс атсын

Бұл ауылда ешкімнің қызғанышпен өмір сүруге құқығы жоқ

Ол оларды, осы адамдарды, осы діни қызметкерді қалай жек көреді

Оның аяғы мен дүниеге келген бақытсыздығы ғана қалды

Ешқашан ұмытпайтын әйел де солай жүреді

Шамның астында, өткеннің жындары

Кесте тікпеген әйел де солай болсын

Аспанда оның бақыты қашалған

[Ману

Қарғалар өте ескі қоңырау мұнарасының үстінде ұшады

Ал мына жынды деген әйел әлі күнге дейін өзінің логореясын жасауды күтуде

Өткен жексенбілердің бәріне қарағанда әлдеқайда белді

Бүгін зұлымдық соққан қарғысқа толы мерейтой

Өлім болды, барлық зорлық-зомбылығымен келді

Еркелету үшін денесін жақсы таңдау, азаптың желі

Мұхиттан келген ауру

Кемпір күйеуінен, қызынан, жалғыз баласынан айырылды

Міне, ол осы игі діндарлардың бәрін айыптайды

Иман жаман қанды емдейді дегендердің бәрі

Ал егер олардың құдайы сүйгендерін қайтарса

Олар үшін жай ғана бақытты болыңыз, бірақ кемпір жек көрушілікке толы болды

Қоңыраулар соғылып жатыр, месса аяқталды

Сол кезде жаңғырық естіледі, шіркеудің есіктері ашылады

Содан кейін құрбандық үстелін жарықтандыратын үлкен күн өтеді

Ал мына әйелдің, мына бақсының қауымды жауып тұрған дауысы:

«Тозаққа барма, сондықтан көңілді жүр, той

Дастархан басында отырғанда баталарды ұмытпа

Осы мерекелік жексенбіде ішіңіз, ішіңіз

Діни қызметкерді шақыр, сондықтан оған ең үлкен тәрелкеңді беріңіз».

Осылайша тыныштандырылған адамдар бұл тыныштықты түсінбеді

Ведьма ақыры оның жанымен тыныштық тапты ма?

Түскі асқа барлығы нандарын алды

Бірақ ешкім қайтып оралмады, өлім соқты, бидайға жақсы жасырылды