Le curé et les loups - Manau

On les entend, mais on ne les voit jamais dans la nuit

Contre le vent, ils attendent impatients, fous de rage

Et d’envie de sang, à l’affut du moindre corps qui s’est affaibli

Voici venu le temps où on les revoit traîner par ici

En clan, en meute, en formation toujours bien définie

Les dents dehors, affamés, prêts à combler

L’appétit grisant qu’ils ont depuis que l’hiver a posé son nid

Un drôle de sentiment a envahi tous les gens du pays

Priez, et que personne ne sorte dehors quand le soir est tombé

N’amusez pas la mort, Ankou saura vous retrouver

Au-delà du décor, le tableau n’est pas étranger

Vous le connaissez bien mes frères, ils reviennent chaque année

Allez, et que chacun ne rentre chez lui sans une torche allumée

Afin que je puisse le voir du haut de mon clocher

Je ne suis que le père, l’enfant, du pays, le curé

Mais je ne laisserai pas faire les bêtes s’amuser du berger

Pardonnez mes offenses, moi qui n’ai jamais écouté

La moindre différence, pour mieux vous condamner

Pardonnez ce silence, ces mots que je n’ai pas compté

Et si vient la violence, elle ne fait que passer

Souvent quand je pense à mes ouailles et à notre communauté

Je n’ai que des sentiments de bonheur et d’amitié

Moi qui n’ai jamais eu vent de grands pêcheurs égarés

Même les courants n’ont pas suffi à me les éloigner

Avé Marie, que chacun de nous par ton esprit soit béni

Que le vilain comprenne bien qu’il n’est pas ici chez lui

Qu’il rappelle ses chiens, sa meute, son malheur, son envie

Sous la protection de ses saints, ce village, non, n’est pas maudit

Alors n’ayez pas peur, mes amis, de ces loups errants

Ces rôdeurs de la nuit venus dévorer nos enfants

Si le danger existe, c’est de la colline qu’il descend

Profitant de ces temps si tristes, ainsi sauront les mécréants

Bien sûr la nuit a pris dans ses bras le village puis est passée

Elle a tourné la page sur un soir d’hiver et glacé

A deux pas du rivage le bruit des hommes est fatigué

Les bateaux et leurs équipages venaient tout juste de rentrer

Ils ont pris la rue principale tout en braillant très fort

«N'y-a-t-il personne de matinal ici dans ce vieux port ?»

Les rires fusaient, les blagues résonnaient fort dans ce décor

Mais arrivés à la grand place, tout s’arrêta net et alors

Ils virent les enfants sur le côté en train de pleurer

Les femmes agenouillées sur le parvis et apeurées

Devant un corps sans vie complètement déchiqueté

Son serment dans la main écrit, ainsi nous quitta le curé

Біз оларды естиміз, бірақ түнде ешқашан көрмейміз

Желге қарсы олар ашуланып, шыдамсызда күтеді

Ал қанға құмар, әлсіреген азғантай денені іздеуде

Олардың тағы да осында ілулі тұрғанын көретін уақыт келді

Кланда, топта, құрамда әрқашан жақсы анықталған

Тістері шығып, аш, толтыруға дайын

Олардың қыстан бері ашқан тәбет ұясын салды

Елдің барша халқын күлкілі сезім билеп алды

Намаз оқы, кеш батқанда ешкім далаға шықпа

Өлімді қызықпа, Анкоу сені табады

Декорациядан басқа, кескіндеме бөтен емес

Оны жақсы білесің бауырларым, жыл сайын қайтады

Келіңіздер, жанып тұрған алаусыз ешкім үйге қайтпасын

Сондықтан мен оны мұнарадан көріп тұрмын

Мен тек әкемін, баламын, елмін, діни қызметкермін

Бірақ мен аңдардың қойшымен көңіл көтеруіне жол бермеймін

Тыңдамаған күнәларымды кешір

Кішкене айырмашылық болса, сізді айыптау жақсы

Бұл үнсіздікті, санамаған сөздерімді кешір

Ал егер зорлық-зомбылық келсе, ол жай ғана өтеді

Көбінесе мен өз отарымды және біздің қауымды ойлайтынмын

Менде тек бақыт пен достық сезімі бар

Мен ұлы жоғалған балықшылар туралы ешқашан естімегенмін

Тіпті ағындар да мені алыстатуға жеткіліксіз болды

Сәлем Мәриям, сенің рухың әрқайсымызға жарылқасын

Жауыз бұл жерде үйде жоқ екенін түсінсін

Иттерін, үйірмелерін, бақытсыздықтарын, қызғаныштарын қайта шақырсын

Әулиелерінің қорғауында бұл ауыл, жоқ, қарғысқа ұшырамайды

Сондықтан, достарым, осы кезбе қасқырлардан қорықпаңдар

Сол түнгі арамзалар балаларымызды жалмауға келеді

Қауіп төнсе, ол төбеден түседі

Осы қайғылы уақытты пайдаланып, кәпірлер біледі

Әрине, түн ауылды құшақтап, кейін өтті

Ол қыстың аязды кешінде парақты парақтады

Жағадан екі қадам қалғанда ерлердің шуы шаршайды

Қайықтар мен олардың экипаждары жаңа ғана оралды

Олар қатты айқайлап, орталық көшеге шықты

«Мына ескі портта ерте тұратын адам жоқ па?

Бұл жерде күлкі шықты, әзілдер қатты естілді

Бірақ біз бас алаңға жеткенде бәрі тоқтады, содан кейін

Олар бүйірдегі балалардың жылап отырғанын көрді

Алдыңғы аулада тізерлеп отырған әйелдер қорқып кетті

Толық ұсақталған жансыз дененің алдында

Оның қолында ант жазылған, сондықтан діни қызметкер бізді тастап кетті