Moha - La Rumeur

Il se fait tard, très tard, bientôt le soleil

Et Moha n’a pas sommeil, il veille les yeux vides

Sur le carreau aride au mur de sa minuscule cellule

Une cigarette mal roulée se consume et tremble

Aux bouts de ses doigts exsangues

Qui semblent mourir le long de sa jambe

Moha ne bronche pas, les mots sont froids

Leur écho se cogne aux parois

De cette cage qu’il partage avec un rayon de lune voilée

Et quelques rats pressés, aux pas vifs et feutrés

Par terre, un miroir s’est éparpillé en mille fragments de verre

Parmi deux, trois bibelots, des vêtements, une radio

Et des livres coincés sous un meuble renversé

Une sale odeur aux relents d’urine et d’excréments

Flâne et se pavane depuis que les chiottes sont tombées en panne

La tête dans une volute de fumée diaphane

Moha accroupi aux pieds du lit

Serre dans sa main une photo jaunie

Une vieille photo où un grand homme droit a mis sa plus belle chéchia

Un grand homme droit que tout le monde fête à son retour de la Mecque

Mais un grand homme droit qui vient de partir dans un ultime soupir

Un peu de sel sur une plaie ouverte…

Durant la promenade, à l'écart des camarades

De misère habituels, et selon le rituel

Moha tourne et tourne, puis s’enroule en boule

Dans des mots qu’il traîne, chuchotés à lui-même

Des mots qui malmènent, qui se referment

Et qui drainent de lourdes larmes blanches

Très vite essuyées d’un revers de manche

Il avait tant à lui dire, tant de choses à finir

Rattraper le pire, voir s’esquisser un sourire sur son visage

Où l'âge avait creusé les entailles

D’une trop longue bataille sur des sentiers de feraille

Et Moha s’injurie, et Moha se maudit

En tirant la courte corde de sa chienne de vie

Sans grandes œuvres, ponctuée de basses manœuvres

Comme un mauvais fleuve

A la sortie de l'échec, on lui a vite appris à conjuguer du bec

Sur des pupitres en bois sec

Les blocs de Nanterre ont des mâchoires de fer

Et le cachot tire la chasse en effaçant les traces

Un coup de sifflet ramène tout le monde à l’entrée

Et on se presse encore, sans la force d’un effort

A l’exacte verticale des miradors

Un peu de sel sur une plaie ouverte…

Il se fait tard, très tard, bientôt le soleil

Moha dort d’un lourd sommeil

Au matin, il se rendra à l’atelier souder des pièces d’acier

De quoi payer le miel de sa gamelle

Et puis, si la fatigue se tait, il relira cette lettre froissée

Qu’il n’a pas pu envoyer, et qui semble saigner

Sous les toits d’ardoise du pénitencier

Кеш батады, өте кеш, жақында күн

Ал Моханың ұйқысы жоқ, көзі бос тұрып оянады

Кішкентай камерасының құнарсыз тақтайша қабырғасында

Нашар оралған темекі түтіндеп, дірілдейді

Қансыз саусақтарының ұшында

Бұл оның аяғында өлетін сияқты

Моха селт етпеңіз, сөздері суық

Олардың жаңғырығы қабырғаларға соғылады

Осы тордан ол перделенген ай сәулесімен бөліседі

Ал бірнеше егеуқұйрықтар асығыс, жылдам және жұмсақ қадамдармен

Еденде айна мыңдаған әйнектің сынығына айналды

Екі, үш әшекей, киім-кешек, радио

Ал аударылған шкафтың астында қалған кітаптар

Несеп пен нәжістің иісі бар лас иіс

Дәретхана істен шыққаннан бері демалу және отыру

Түтіннің бір жұтында бас

Моха кереуеттің түбінде еңкейіп отыр

Қолында сарғайған фотоны ұстайды

Ұзын бойлы адам өзінің ең жақсы чехиясын киген ескі фотосурет

Меккеден қайтқанда барлығы тойлайтын ұлы турашыл адам

Бірақ соңғы күрсініп қана кеткен ұзын бойлы, түзу адам

Ашық жараға аздап тұз...

Серуендеу кезінде жолдастардан алыс

Кәдімгі қасірет және салт бойынша

Моха айналады және айналады, содан кейін допқа айналады

Сөзбен сүйретеді, сыбырлады өзіне

Ауыратын, жабылатын сөздер

Және бұл ауыр ақ көз жасын ағызады

Сәтсіздікпен өте тез жойылды

Оның оған айтары көп, аяқтауы керек көп нәрсе болды

Ең жаманның орнын толтырыңыз, оның жүзінен күлімсіреуді көріңіз

Жасы қай жерде ойықтарды қазды

Тым ұзақ ұрыс тас жолдардағы

Ал Моха өзін қарғайды, ал Моха өзін қарғайды

Өмірдің ұрғашы итінің қысқа арқанын тарту

Үлкен шығармаларсыз, төмен маневрлермен тыныс алды

Жаман өзен сияқты

Сәтсіздікті тастап, оны тез арада тұмсықты біріктіруге үйретті

Құрғақ ағаш үстелдерде

Нантер блоктарының темір жақтары бар

Ал зындан жолдарды ағызып жібереді

Ысқырық барлығын кіреберіске қайтарады

Ал біз күш жұмсамай, қайта асығамыз

Күзет мұнараларының дәл тік жағында

Ашық жараға аздап тұз...

Кеш батады, өте кеш, жақында күн

Моха қатты ұйықтап жатыр

Таңертең болат кесектерін дәнекерлеуге шеберханаға барады

Оның тостағанының балына не төлеу керек

Сосын, шаршау басылса, сол мыжылған хатты қайта оқиды

Ол жібере алмады, бұл қансырап жатқан сияқты

Түзеу мекемесінің шифер шатырларының астында