Dernier verre - La Rumeur

Ce serait un peu la B.O. d’ma pénombre

Un chemin sans Lune dont la boue m’encombre

Des mots d’peur et d’haine qui n’sont pas les miens

Ce froid qui m'étreint de la nuque aux reins

J’me sens parfois comme un enfant vieilli

Un chien sans adresse que sa mère maudit

Des coups, des cris qui n’réveillent pas les voisins

L’air manque, la peine est forte, ça ira mieux demain

Médusa m’foudroie dans mon panoptique

Ce berceau coupable d’un agneau colérique

Taillé dans l’chaos de ma France-Algérie

Où les ventres sont creux et les cœurs mal remplis

Quand les filles de mon père deviennent mes sœurs à vie

Et qu’il faut torcher six mômes avec l’amour d’une truie

Quand les démons d’ma mère libèrent leur furie

Et jettent un bras vengeur sur un bien faible ennemi

J’toucherai l’Soleil

Avant l’grand sommeil

Trois belles âmes, l’amour d’une femme

Suffiront, j’crois, à m’tenir en éveil

Perpignan à c’t époque me fait des trous dans l’froc

J’ai la morve aux narines et une gourmette en toc

L’instit' me fout la trousse avec sa nostalgie

J’ignore encore tout du mot «colonie»

Faut s’ouvrir des fenêtres comme les Gitans espagnols

S’accrocher en vélo à l’arrière des bagnoles

Exploser des bouteilles sur l’chemin d’l'école

Écorcher ce chat qui m’avait foutu une tôle

Y’a la plage l'été pour se délester

Mais la terrasse est privée, merci de pas l’infester

Tu finis par t’barrer, non sans protester

Ce Sud, putain c’que j’ai pu l’détester

De retour à la maison, le pain cuit dans l’four

Mes grandes sœurs s’relaient entre la cuisine et les cours

Personne ne moufte, le daron dans l’salon me fixe comme s’il ignorait mon nom

Et dans ces mains tremble un ceinturon

J’entends gémir dans la chambre close

Quand elle pleure la vie qu’elle n’a pas eu, c’est fou c’que ma mère cause

Et lorsqu’elle passe la porte dans sa robe rose

J’recule sous les insultes et j’ai mal pour son visage couvert d’ecchymoses

J’toucherai l’Soleil

Avant l’grand sommeil

Trois belles âmes, l’amour d’une femme

Suffiront, j’crois, à m’tenir en éveil

Бұл менің қараңғылығымның саундтрегі сияқты болар еді

Мені балшық басып тұрған айсыз жол

Менікі емес қорқыныш пен жек көру сөздері

Мойнымнан бүйрекке дейін құшақтайтын мына суық

Кейде өзімді қарт бала сияқты сезінемін

Анасы қарғыс атқан адрессіз ит

Көршілерді оятпайтын соққылар, айқайлар

Ауасы жоқ, ауыруы күшті, ертең жақсы болады

Медуза мені паноптиконға соқты

Бұл ашулы қозының кінәлі бесігі

Менің Франция-Алжирімнің хаосында кесіңіз

Қарындар қуыс, жүректер толмаған жерде

Әкемнің қыздары өмір бойы әпке болып кеткенде

Ал алты баланы тоқалдың махаббатымен сүрту керек

Анамның жындары қаһарын шығарғанда

Әлсіз жауға кек қайтару

Мен күнге қол тигіземін

Үлкен ұйқы алдында

Үш сұлу жан, бір әйел махаббаты

Мені сергек ұстау үшін жеткілікті болады деп ойлаймын

Перпиньян сол кезде менің шалбарыма тесік жасап берді

Менің танауымда семіздік және жалған білезік бар

Институт мені өзінің сағынышымен сиқырлайды

Мен «колония» деген сөзді әлі білмеймін.

Испан сығандары сияқты терезелерді ашу керек

Велосипедпен көліктердің артына жабысу

Мектепке барар жолда бөтелкелерді жарып жіберіңіз

Мені ренжіткен мысықтың терісін сүртіңіз

Жазда жүк түсіретін жағажай бар

Бірақ террассалар жеке, оны жұқтырмаңыз

Қарсылық көрсетпей-ақ кетесің

Бұл оңтүстік, мен оны жек көрдім

Үйге қайтып, пеште пісірілген нан

Менің үлкен әпкелерім ас үй мен сабақ арасында кезектесіп отырады

Ешкім үндемеді, қонақ бөлмедегі дарон менің атымды білмейтіндей маған қарап тұр

Ал мына қолдарда белбеу дірілдейді

Мен жабық бөлмеде ыңылдаған дауысты естимін

Ол болмаған өмірін жылағанда, анамның не себеп болғаны ессіз

Ал қызғылт көйлегімен есіктен кіргенде

Мен қорлаудың астында шегіндім және оның көгерген беті үшін ауырдым

Мен күнге қол тигіземін

Үлкен ұйқы алдында

Үш сұлу жан, бір әйел махаббаты

Мені сергек ұстау үшін жеткілікті болады деп ойлаймын